Ilse en haar dochter leven in een woonwagen, met een hechte groep buren. Minder gehechtheid aan spullen en des te meer verbondenheid met elkaar en de natuur. Dochter Vlier is zelfs geboren in de woonwagen. Wat geeft Ilse aan haar dochter mee?
Wil je alles zien? In zomereditie WILD nemen we een kijkje bij Ilse thuis.
Bevallen in een woonwagen
‘Ik ben in de woonwagen bevallen. De vader van mijn kind bewaakte de ruimte doordat hij hem donker en beschut had gemaakt. Mijn bevalling was zo oer, zo puur natuur. Op handen en knieën, terwijl mijn vroedvrouw ogenschijnlijk niets anders deed dan, hoe zeg je dat in het Nederlands, ‘holding the space’. Ze had gezegd: wij gaan een pact aan dat niemand kan verbreken. Zo kon ik fantastisch de bevalling zelf vormgeven. Op het laatst, terwijl ik gehurkt zat, heeft de vroedvrouw Vlier opgevangen, de rest deed ik zelf. Een krachtige bevalling zet je in je kracht. Het maakt dat ik dingen sindsdien ook makkelijker aanpak in mijn leven.’
Lees ook Het laatste kind in het bos
Ruimte voor jezelf
‘Na de bevalling wilde ik mijn dochter voortdurend bij me houden. Soms wil ik juist ruimte voor mezelf nemen en soms zit ik echt in een symbiose met haar. ‘Ruimte’ is iets fysieks en symbolisch. Net als rust pakken, is dat letterlijk ‘slapen’, ‘alleen zijn’, of kun je rust ervaren terwijl je voor je kind zorgt? Het moederschap is zo mooi en vervullend, en maakt ook donkere kanten in je wakker. Zoals de enorme liefde, gecombineerd met irritatie die ik kan voelen als mijn dochter non-stop aan de borst wil. Deze ervaring biedt je tegelijk ook mogelijkheden om die facetten aan te gaan en daarmee jezelf te ontwikkelen.’
De groep als gezin
Ik leef niet in een standaard gezinsvorm. De vader van Vlier woont ook op dit terrein, maar wel in een andere woonwagen. Ik bestempel mijn dochter niet als ‘van mij’; ze groeit hier op, en ze gaat ook naar allerlei buren. Ze leert veel van hen. Zij mogen mijn dochter ook begrenzen; zo leert zij ook van andere mensen. We gaan hier zo met elkaars kinderen om en hopen de kinderen een mooie stabiele basis te geven. Dat kan spannend zijn; we leven in een individualistische maatschappij. Dat gaat bij onze woonvorm anders. We leven met elkaar en gaan meer de diepte in. Je houdt van elkaar als familie. We leven als een soort ruimer gezinsverband. Genieten van vrijheid is daarin ook belangrijk.
We zijn als mensen geen statisch geheel, alles is voortdurend in beweging, ook de samenstelling van de groep. Je kunt enorm veel over anderen en over jezelf leren door het contact dat je met elkaar hebt. Leven als in een stam geeft je kansen om als mens te groeien, om processen met jezelf en de ander aan te gaan. Aan mijn dochter hoop ik ook mee te geven dat ze niet boven de rest hoeft uit te steken om gelukkig te zijn. Liever dan het bereiken van status of het hebben van veel spullen gun ik haar geluk in het samenleven met elkaar.
In zomereditie WILD nemen we een kijkje bij Ilse thuis.
Fotografie Tjitske Agricola
