Column: Het sorry-kunstje

door Anita Borst

“Hee, laat je zusje maar even zelf spelen. Ik geloof niet dat ze nu geknuffeld wil worden.”

“Maar ik doe echt voorzichtig, mama.”

“Dat snap ik, schat. En ik vind het fijn dat je haar zo lief vindt. Maar kijk, ze duwt je handen weg, ik denk écht dat ze liever alleen speelt nu.”

“Maar ze is zo lief!”

“Stop eens met knuffelen. Ze raakt uit balans.”

“Wat is balans?”

BOEM!

“Wheeeeeeeeeee!”

“Het spijt me, mam!”

 

Kijk, dat hij zijn pleegzusje af en toe pijn doet, is onvermijdelijk. Hij houdt echt zielsveel van haar, en in zijn enthousiasme wil hij haar nog wel eens omver trekken. Geeft niet, zij doet hem soms ook pijn. Zo gaan de dingen nu eenmaal tussen broers en zussen. En ik snap heus ook wel dat hij soms zijn drinken van tafel stoot, dat hij per ongeluk in zijn broek plast, dat hij mijn boek kapot scheurt. Meestal ben ik daar redelijk nuchter onder. ’t Is een kleuter, weet je. Maar waar ik dus echt knettergek van word is dat nonchalante “Het spijt me” de hele tijd. 

 

Begrijp me niet verkeerd, ik bied zelf ook mijn excuses aan wanneer iets verkeerd loopt. Soms doe ik iemand pijn, soms ruim ik iets op waar iemand anders nog mee aan het spelen was, soms vergeet ik dat iemand echt heel graag op het groene knopje van de pinautomaat wilde drukken. Allemaal momenten waarop ik mijn kind meegeef dat ook ik wel eens fouten maak. Ook een moeder is niet onfeilbaar. 


Ik word knettergek van het nonchalante “Het spijt me”

Maar voor mij zijn excuses iets anders dan alleen maar sorry roepen. Als ik er eens naast blijk te zitten, dan geef ik dat het liefst eerlijk toe aan mijn kind. “Och jongen, ik was even vergeten dat jij zo graag op het groene knopje wilde drukken. Dat was niet zo handig van me hè?” Meestal kan ik dan wel op begrip rekenen, soms blijft hij nog even boos of verdrietig. Maar na een oprechte verontschuldiging weet mijn zoon in elk geval dat het geen opzet mijnerzijds was. 

 

Da’s toch net even anders dan een plichtmatige sorry. Als mijn kleuter zijn kleine zusje omver duwt dan heb ik liever dat hij ziet wat hij gedaan heeft dan dat hij er zo prachtig en ingestudeerd: “Het spijt me, mam!” uit gooit. Want dat laatste klinkt als een toverformule waarmee al het leed geleden is, vergeven en vergeten. Hij heeft het niet eens van mij geleerd, het komt van een tekenfilmpje. Het is een trucje, een kunstje, inhoudelijk stelt het niets voor. 

 

“Hee, kom eens bij me zitten.”

“Wat is er, mam?”

“Kijk eens naar je zusje. Is zij blij?”

“Nee, ze moet huilen.”

“En hoe komt dat, denk je?”

“Ze was omgevallen.”

“Omgevallen?”

“Ik had haar omgeknuffeld hè?”

“Ja. Was dat je bedoeling?”

“Nee. Het spijt me, liefje.”

Hij geeft haar een zacht kusje op haar blonde haartjes. Ze lacht hem door haar tranen heen stralend toe. Vergeven en vergeten. Niet door een magische toverspreuk, maar gewoon, omdat ze oprecht van elkaar houden.

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Opvoedvisie: waarom je van je regels mag afwijken

Opvoedvisie: waarom je van je regels mag afwijken

Je opvoedvisie staat als een huis. Je hebt het allemaal zo goed bedacht: hoe je het aan gaat pakken als je kind er straks is. Maar dan is je kind er eenmaal en gaan ook andere mensen zich met je kind bemoeien. Dan loopt er wel eens iets anders dan hoe je het zou...

Jan Rot over zichzelf als kind, ouder en muzikant

Jan Rot over zichzelf als kind, ouder en muzikant

Ter nagedachtenis aan Jan Rot delen wij het interview dat Andries de Jong met Jan had voor Kiind editie 4 (LICHT, 2016): 'We surfen met het leven mee. Dan komt er zo’n golf en moeten we gewoon springen.' Jan Rot is zanger, tekstschrijver en vertaler. Hij werd geboren...

Bevallen zonder persen – hoe dan?

Bevallen zonder persen – hoe dan?

Bevallen zonder persen, kan dat? En hoe gaat dat dan? Anna Myrte Korteweg over de theorie en de praktijk. Naar beneden ademen Na het schrijven van Vrije Geboorte volgde ik diverse opleidingen tot zwangerschapsbegeleider. Toen ik vervolgens zwanger werd van mijn vierde...

Column: Feestmalen

Column: Feestmalen

Vorig jaar vertelde ik al over de verschillen tussen een Roemeense en een Nederlandse kerst, maar er is een punt waarop de twee wel degelijk overeenkomen: met kerst wordt er veel en lekker gegeten. Wat gelijk het startsein is om te gaan piekeren over de oeroude vraag:...

Kolven buitenshuis – het kan echt overal!

Kolven buitenshuis – het kan echt overal!

Kolven buitenshuis. Er is iets geks mee aan de hand: het vinden van een plekje om te kolven is een ware zoektocht, en toch kan  het uiteindelijk overal. De redactie heeft zelf allerlei kolfsessies meegemaakt, dus wij vroegen aan onze lezers: ‘Wat is de gekste plek...

Column: Van school ophalen in Laos

Column: Van school ophalen in Laos

Als ik mijn kinderen naar school breng loop ik altijd even met ze mee naar binnen. Tas neerzetten,  misschien nog een plas en zeker nog een dikke knuffel. Even acclimatiseren en samen kijken we in wat voor activiteit er vandaag ingevoegd dient te worden. Het is niet...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0