Column: Alle dagen feest

door Anita Borst

Het is weer zo laat. Ik zit weer huilend op de bank met een koud geworden kop thee naast me. Ik verwijt mijn lief weer dat hij er nooit voor me is, dat hij het lekker makkelijk heeft met zijn baan buiten de deur terwijl mijn bestaan een eindeloos sloven is, altijd ten dienste van de kinderen (eigenlijk zeg ik kleine terroristen, maar dat meen ik heus maar half). Als een langzaam uit elkaar vallende zombie strompel ik heen en weer tussen school, de supermarkt en thuis. Ik ben mezelf weer eens voorbij gelopen. Daar ben ik, zo heeft bijna vijf jaar ouderschap me inmiddels geleerd, echt supergoed in.

Als ik lekker uitgerust ben, dan is het alle dagen feest. Dan breng ik mijn zoon fluitend naar school, dan doe ik goedgemutst de boodschappen, dan gaan we tussen de middag picknicken in het veld voor ons huis en dan ga ik ’s avonds, als de kinderen slapen, fijn nog een rondje hardlopen voor ik aan een mooi haakwerkje verder werk. Ik kook gezonde maaltijden voor een soms best dankbaar publiek, ik geniet van mijn wekelijkse yogales, ik piep er in het weekend eens een paar uurtjes tussenuit. Kortom, ik doe de dingen die iedereen nodig heeft om zich staande te houden.

Gek genoeg gaat goed voor mezelf zorgen het makkelijkst op de momenten waarop het lijkt dat ik het niet echt nodig heb. Als ik fris en fruitig ben, dan heb ik er de energie voor en dan neem ik zonder schuldgevoel een paar keer per week wat tijd voor mezelf. Als ik goed in mijn vel zit, dan vind ik het leuk om gezellige dingen met de kinderen te doen. Dan stroomt de levenslust vanzelf.

Maar na vier weken waterpokken, drie buikgriepjes en werkelijk niet één dag zonder extra afspraken loop ik vast. De picknicks worden dubbelgevouwen boterhammen, ik lees niet meer voor maar ik zet de tv aan, ik kook heus nog wel, maar alleen omdat het moet. En bij alles wat ik doe heb ik een veel te kort lontje. Terwijl mijn kleine terroristen echt zó leuk zijn, zó lief, zó grappig en vindingrijk en behulpzaam. Het is alleen dat ik zonder af en toe een adempauze te nemen zélf zo ongezellig word.


Ik weet precies wat ik moet doen om weer gezellig te worden

Ik weet precies wat ik moet doen om weer gezellig te worden. Een paar avonden met de kippen op stok. Of nou ja, met de kinderen. Stug blijven hardlopen, ook al heb ik geen zin. Naar buiten met het kroost. En als het koken echt niet gaat, dan kan ik beter Indiaas bestellen dan patat. Maar ik weet inmiddels ook dat ik pas weer voor mezelf ga zorgen als ik eerst een avond flink heb geklaagd en uitgehuild en als ik me door mijn man een dag naar de sauna heb laten sturen.

Misschien moet ik mezelf komende week maar eens naar de sauna sturen. En misschien moet ik straks mijn hardloopschoenen maar eens aantrekken en mopperend een rondje door het dorp rennen. En dan ga ik vanavond vroeg naar bed. Beloofd!

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Astara over opvoeden: Samen spelen, samen delen

Astara over opvoeden: Samen spelen, samen delen

Opvoeden is leuk en bijzonder. Maar wat kun je elkaar als ouder en kind soms in de weg zitten! Astara Lieuw-On laat haar licht schijnen over veelvoorkomende strubbelingen.   Samen spelen, samen delen Er zijn periodes dat mijn zoons elkaar flink in de weg zitten....

Column: Een commune in de polder

Column: Een commune in de polder

Ineens realiseer ik me dat ik mijn zoon al zeker een uur niet meer heb gezien. En, nog gekker, dat ik me daar helemaal geen zorgen over maak. Hij is met zijn nichtje op avontuur in de tuin van opa en oma. We hebben het hek dichtgeschoven, dus ze kunnen de straat niet...

Tips voor opvoeden zonder straffen

Tips voor opvoeden zonder straffen

Opvoeden zonder te straffen, dikke kans dat jij dat wilt. Het is alleen niet heel gewoon in onze maatschappij. Hoe moet je iets meester worden als je weinig voorbeelden krijgt? Ik dacht: ik ben er nu 13 jaar mee bezig, wie weet heb je wat aan mijn ervaringen. Als...

Billetjes in wasbare luiers

Billetjes in wasbare luiers

Misschien heb je ze zelf wel gedragen; de gevouwen luierdoeken vastgezet met een speld. Tegenwoordig gebruiken we ze voor het afdrogen van onze baby en ziet de wasbare luier er veel hipper uit. Er zijn all-in-oneluiers (AIO) compleet met drukknoopjes of klittenband....

Eva Bronsveld over haar Opvoedkalender

Eva Bronsveld over haar Opvoedkalender

Afgelopen mei verscheen de Opvoedkalender van trainer en Leuk Mens Eva Bronsveld. Een kalender (niet gedateerd, dus jaar in, jaar uit te gebruiken!) met 52 tips om het thuis nog wat gezelliger te maken. Soms serieus, soms grappig, maar altijd handig. Eva vertelt Kiind...

Snelcursus Hier en Nu voor ouders: #1 Aandacht

Snelcursus Hier en Nu voor ouders: #1 Aandacht

Je kent ze vast wel, al die mooie uitspraken die ons vertellen dat het verleden er niet toe doet, dat de toekomst niets meer is dan een mysterie en dat alleen het heden telt. Zo’n ‘spreuk’ zegt - zonder nadere uitleg - de meeste mensen maar weinig. En zelfs als we er...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0