Column: Decemberzorgen

door Gastauteur

De decembermaand is bij uitstek een maand vol cultuur en tradities en brengt dus een aantal toekomstige dilemma’s mee voor ons. Want welke tradities uit Nederland zijn zo leuk dat we ze per se mee willen geven aan onze mini-expat en welke lokale tradities zijn te leuk of te groot om te negeren?
Neem nu Sinterklaas. Zijn Roemeense collega, Mos Nicolai heeft geen intocht, geen eigen Journaal, geen pieten, en geen speciaal snoepgoed. Hij komt onzichtbaar, in de nacht van 5 op 6 december en vult dan de schoenen van de Roemeense kinderen. Sinaasappels en mandarijnen voor de kinderen met een bewijs van goed gedrag en een roe voor zij die iets minder lief geweest zijn dit jaar. Al geeft hij tegenwoordig ook wel snoepgoed en kleine cadeautjes. Kort samengevat ontbreekt het deze Nicolai aan alles waar ik als Nederlandse moeder nostalgische gevoelens van krijg. Maar ik zie niet hoe ik in de toekomst Mos Nicolai voor Sinterklaas kan inruilen. Ik zie wel hoe onze kleine man via vriendjes en vriendinnetjes in Nederland geconfronteerd gaat worden met Sinterklaas, die toch een stuk vrijgeviger lijkt te zijn dan de Roemeense versie. Ik voorspel emotionele chantage en vrees de dag dat ik zwicht.

 


Daarna wordt elk openbaar gebouw, elke boom, en elk plein voorzien van genoeg gekleurde lampjes om gezien te kunnen worden vanaf de maan

Want nog diezelfde maand is er kindvriendelijk feest nummer twee. Om te beginnen wordt er een half bos de stad ingebracht. Daarna wordt elk openbaar gebouw, elke boom, en elk plein voorzien van genoeg gekleurde lampjes om gezien te kunnen worden vanaf de maan. Terwijl deze voorbereidingen in volle gang zijn togen de mater familias naar de keuken om alle gerechten die de Roemeense keuken rijk is te bereiden. De televisiezenders hebben horizontaal en verticaal kerstfilms geprogrammeerd en niet zelden draagt ook het Roemeense landklimaat bij aan de sfeer in de vorm van een dikke pak sneeuw. En nét als de kerstsfeer je bijna teveel wordt, is het dan eindelijk kerstavond. Gewapend met tientallen dozen chocolaatjes of cake mag je langs de deuren van iedereen die je kent om zo hard (en vals) als je kunt kerstliedjes te zingen, tot je erbij neervalt. In ruil daarvoor krijg je afhankelijk van je leeftijd, snoepgoed, geld of veel eten en nog veel meer alcohol. Ben je eenmaal tonnetje rond en katje lam dan kun je door naar de volgende bevriende familie om wederom cake te geven, vals te zingen en feest te vieren. En de volgende dag is het rustig bijkomen met al het eten wat over is in het gezelschap van de eigen familie -met tussendoor een kerkdienst- en natuurlijk met het uitwisselen van heel veel cadeaus.

Als onze kleine boef het dus een beetje handig speelt zit ik straks vast aan twee grote cadeaumomenten in één maand. En dan heb ik het nog niet eens over het feit dat hij in januari jarig is. Kortom, ik moet een van die twee kinderfeesten by-passen, en dit fenomeen de kop indrukken nog voordat het zich voordoet. Maar welke van de twee feesten draai ik de nek om? Ga ik voor de Roemeense traditie van een schoencadeautje en grote cadeaus met Kerst zodat hij in de pas loopt met zijn klasgenootjes? Of blijf ik trouw aan de Nederlandse Sinterklaas? Dat laatste lijkt sowieso niet haalbaar. Dus ik zeg gewoon dat de Nederlandse Sinterklaas meer cadeautjes geeft omdat de Nederlandse kindjes met Kerst niets krijgen van de Kerstman. Maar eigenlijk wil ik niet dat mijn kind in de Kerstman gelooft. Nee, hij krijgt cadeaus met Kerst omdat we met kerst de verjaardag van het kindje Jezus vieren en bij een verjaardag horen cadeaus. Maar waarom krijgen al zijn klasgenootjes dan wel presentjes van dat Coca Cola-uithangbord? Zucht. Ik ben er dus nog niet uit.

Gelukkig vindt ons mannetje het pakpapier momenteel leuker dan het cadeau, dus dit jaar ben ik nog veilig. Althans, dat dacht ik. Want inmiddels heb ik de eerste mailtjes van bekenden al binnen. Dat ze iets willen kopen, en in het kader van welk feest ze dat dan mogen geven. Driewerf zucht. Ik zie de bui al hangen. Voor je het weet bevat mijn verlanglijstje dus gewoon cadeausuggesties voor drie feesten en een sterk verlangen naar simpelere tijden. Nu alleen nog bedenken bij wie ik dat verlanglijstje ga indienen.

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Te veilig gehecht? Dat kan niet!

Te veilig gehecht? Dat kan niet!

In de evolutie is hechting, de band tussen ouders en hun kinderen, een heel oud systeem. En hoe ouder een systeem, hoe belangrijker voor het bestaan als soort. Een mensenbaby wordt zo prematuur geboren dat hij nog jarenlange zorg van zijn ouders nodig heeft om te...

Over Utopia, sprookjes en dromen: leven in een gemeenschap

Over Utopia, sprookjes en dromen: leven in een gemeenschap

Nog geen jaar geleden vertrokken wij als gezin naar een ecogemeenschap in Andalusië. Met een tent en fietsen bovenop onze niet zo ecologisch verantwoorde oude diesel uit 1996 reden we langzaam naar het zuiden. Lees hier een dag uit ons leven. Er klinkt een zacht...

Hoe kan ik samen slapen met twee kleintjes?

Hoe kan ik samen slapen met twee kleintjes?

Je slaapt graag samen met je kinderen. Omdat het goed is voor de hechting, of omdat het gewoon heel praktisch is, en jouw nachten er minder vaak door onderbroken worden. Maar als er een tweede kind komt, hoe pak je dat nu praktisch aan? Veilig slapen met twee...

Column: Ik ben geen jongen

Column: Ik ben geen jongen

Roos fietst naast me. Met een verbeten gezicht trapt ze zich door de herfststorm heen. We zijn op weg naar huis na een lange schooldag. En aan haar gezicht zie ik dat haar meer bezighoudt dan windkracht 6. Haar tranen zijn er eerder dan de regendruppels. En als ik...

Stiekem doen en liegen – Astara over ouderschapskwesties

Stiekem doen en liegen – Astara over ouderschapskwesties

'Het is hoe ze het aanpakt: ik moet er eigenlijk om lachen. Tegelijkertijd maak ik me er zorgen om. Mijn dochter pakt als ik even niet kijk, of boven ben, snoepjes of koekjes uit de kast. Natuurlijk zie ik het: is het niet aan kruimels op haar kleren of een open...

Column: Hoop voor de toekomst

Column: Hoop voor de toekomst

Mijn goede vriendin is inmiddels bevallen van een prachtig meisje. Dat het een meisje zou worden was overigens al maanden bekend. Helaas is het met name voor de vaders erg belangrijk om van te voren te weten of de nieuwe gezinsuitbreiding een meisje of een jongen...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0