Column: Relatietest

door Gastauteur

Er wordt wel eens gezegd dat verbouwen en kamperen ultieme relatietesten zijn. Aan dat rijtje kun je volgens mij met gemak het krijgen van kinderen toevoegen. Ik weet het, we hebben het hier over iets dat veelal gezien wordt als de kroon op een relatie. Maar als het gaat om stressfactoren, dan scoren kinderen soms toch best hoog.
Vanzelfsprekend heb je bijna negen maanden de tijd om het met je partner over de belangrijke hoofdlijnen van de opvoeding eens te worden; pureren of rapley, thuisblijfmoeder of crèchekind, natuurlijk ouderschap of Ria Blom? En met een beetje mazzel blijkt dat je op een en dezelfde lijn zit. Hoera!

Maar het venijn zit hem in dit geval niet in de staart, maar in de details van de dagelijkse praktijk. Gevoed door gebroken nachten en de geur van zure melk op je blouse, kunnen kleine meningsverschillen ineens enorm worden. Alles is nieuw, alles is onwennig en als er iets is wat al helemaal niet meer hetzelfde is als voorheen, dan is het wel je relatie. Je wattes? Die band die je hebt met die andere persoon in huis die ook non-stop koffie drinkt, en met luciferhoutjes zijn ogen openhoudt, die prutser die maar niet lijkt te begrijpen dat als de uitgespuugde melk rechtstreeks je decolleté in loopt en jij gilt: “ Dat ding! Dat di-hing! Die doek! Die witte!”, dat je dan de hydrofielluier bedoelt die naast hem op de bank ligt. Wat nou tijd, toewijding en aandacht voor je relatie? Als beide partners die eerste maanden overleven is dat op zichzelf al een teken van alles overwinnende liefde.

 


Tuurlijk, als Nederlandse kan ik wel wat nadelen bedenken van samenwonen met je ouders en al je broers en zussen

Vanzelfsprekend hebben we die eerste maanden wel degelijk met volle teugen van ons kleine mannetje genoten en ja, het voegt ook ontzettend veel toe aan je relatie. Mijn man was ineens niet meer alleen mijn man, maar ook de vader van mijn kind. En ook nog eens een hele leuke. Dat doet ook iets met je liefde voor elkaar. Maar, als je ’s avonds nog net voordat je hoofd het kussen raakt en je naar dromenland vertrekt een niet al te enthousiast ‘khouvajuh’ mompelt, dan is het wel handig als die ander tenminste weet dat je het meent, ook al werd het dan met weinig overtuiging gebracht.

Wat dat betreft hebben sommige van die Roemenen het helemaal zo slecht nog niet bekeken. Tuurlijk, als Nederlandse kan ik wel wat nadelen bedenken van samenwonen met je ouders en al je broers en zussen. Maar, en dit lijkt me toch een buitengewoon voordeel, er is altijd een oppas in huis, en die weet ook al waar alles staat dus je hoeft geen ellenlange instructies op te schrijven. Dringend slaaptekort? Oma gaat wel even met de kleine wandelen. Van boven tot onder met melk bedekt? Je zus let wel even op terwijl jij douchet. En minstens net zo fijn, dringend behoefte aan quality time met je man? Je gaat gewoon lekker met zijn tweetjes naar de bioscoop en daarna dineren in een knus restaurantje. Je kind slaapt ondertussen in zijn eigen bed en na afloop hoef je de oppas alleen maar welterusten te wensen.

Ach ja, alles is betrekkelijk natuurlijk. Dat merkten mijn man en ik toen we vier maanden na de geboorte van onze zoon voor het eerst weer met zijn tweetjes op stap waren. Kind achtergelaten bij goede vrienden van ons en wij naar ons favoriete restaurant. We hadden er zin in en we waren van plan er een lange en gezellige avond van te maken. Rond half tien vroeg ik voorzichtig aan mijn man; “Ben jij ook zo verschrikkelijk moe?” En hij gaf opgelucht toe dat ook hij kapot was. Het toetje hebben we overgeslagen, we hebben onze boef opgehaald en zijn heerlijk vroeg naar bed gegaan.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Onderwijs voor ontdekkingsreizigers

Onderwijs voor ontdekkingsreizigers

Hoe mooi zou het zijn als het onderwijs zodanig wordt vormgegeven dat kinderen, net als ontdekkingsreizigers, zichzelf en de wereld mogen ontdekken. Ontdekken zonder vooropgezet doel. Maar leren ze dan wel genoeg? Ontdekkingsreizigers, waar denk je dan aan? Ik aan...

Column: Vaderen doe je samen

Column: Vaderen doe je samen

'Zo-hee, vette actie!. Ja, coole skills! Kom op, ga er op af!' Als ware voetbalsupporters stuiteren Noek en zijn logeer-vriendje op de bank. Maar we kijken niet naar Ajax-Feijenoord vanmiddag. Op de meest regenachtige dag van de zomervakantie hebben we de beamer te...

Column: Kloofhout, koek en kattenvoer

Column: Kloofhout, koek en kattenvoer

Ik was een dag alleen thuis met de kinderen. In de ochtend hadden we samen gespeeld en ’s middags wilde ik even wat voor mijzelf doen. Aan de overkant van de straat hebben we een moestuin die we nu vooral gebruiken als houtopslag. In het najaar timmerde ik er een...

Biological nurturing: een andere visie op borstvoeding

Biological nurturing: een andere visie op borstvoeding

Biological Nurturing is een manier van kijken naar en omgaan met borstvoeding, die zo oud is als de mensheid, maar die als vernieuwend is herontdekt en beschreven door Suzanne Colson. In het Nederlands noemen we het ook wel 'instinctief voeden'. De meeste...

Column: Dagen zonder hondenpoep

Column: Dagen zonder hondenpoep

“Thuis met de kinderen? Ik zou dat nooit kunnen! Verveel je je niet?”Het politiek correcte antwoord is natuurlijk dat je met twee jonge kinderen geen tijd hebt om je te vervelen. Dat je je gek geniet met die twee verrukkelijke wezens in je leven. Dat je...

Bouwen van een baby: voeding tijdens de zwangerschap

Bouwen van een baby: voeding tijdens de zwangerschap

Gezond eten is altijd belangrijk, maar tijdens het bouwen van een baby vooral! Marit Verwer schrijft hier een reeks over. Deel 2: Voeding tijdens de zwangerschap. (Lees ook deel 1: Voeding tijdens het zwanger willen worden en deel 3: Voeding tijdens de...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0