Column: Spinnen en andere monsters

door Gastauteur

 “Aaah,” klinkt een ijselijke gil ergens op één van onze trappen, “papa, kom snel, kom snel.” Trappelvoetjes klinken vol ongeduld. “Een spin, een spin!” In gedachten zie ik zijn wijzende vingertje voor me. Ik verbaas me over wat zoonlief zegt. Sinds wanneer is hij bang voor spinnen? Wat is er gebeurd met “kom eens kijken, een spin”? Waar komt deze angst vandaan? Ja, ik houd ook niet van spinnen, maar ik houd me altijd braaf in en vraag gewoon lief en zonder angst, semi-dwingend, dat wel, of manlief de spin buiten wil zetten.


“Het is een kleine spin. Hij is al weg.” Papa’s stem klinkt niet geruststellend genoeg.
“Til je mij naar beneden?” Mijn grote held heeft duidelijk zijn schoenen nog niet aan. Manlief is nog niet klaar om naar beneden toe te gaan.
“Mama?” klinkt een klein stemmetje van boven de trap, te lief en te angstig om te negeren.
“Ja, schat?”
“Til je mij naar beneden? Er zit een spin.” Ik tref zoonlief bovenaan de traptreden aan. “Daar zat de spin, maar hij is al weg.”
“Ja, die is vast weggerend, omdat jij hier net zo stond te gillen. Dat spinnetje is banger voor jou dan jij voor hem bent.” Ik til zoonlief op en samen dalen we de trappen af.


“Waar is hij naartoe dan?”
“Ik denk dat het spinnetje naar zijn mama is. Die zal wel hebben geroepen ‘mama, er staat hier een jongetje te gillen’.” Ik druk een kus op zijn hoofd en zet hem op de onderste traptrede neer.
“Kan het spinnetje dan niet verder lopen?”
“Dat durft het spinnetje nu niet. Niet nu jij daarnet zo hebt staan te gillen.” Ik kijk naar zijn gezicht. Hij denkt na.


“Spinnetje. Ik ben weg. Je kan weer verder lopen,” roept hij vol enthousiasme naar boven. De verwachting staat op zijn gezicht te lezen. Zal hij het spinnetje nog een keer zien?
“Schat, papa moet dadelijk ook nog die trap af. Ik denk dat het spinnetje nog even wacht, totdat ook papa beneden is.” Ik zou als ik het spinnetje was zeker wachten totdat ook manlief voorbij zou zijn.

‘s Avonds leg ik een doodmoe kind op bed.
“Blijf je nog even bij me?” Voor de verandering hoef ik deze avond geen ‘enge dromen’ weg te toveren. Hij vraagt evenmin om nog een boekje voor te lezen of nog een filmpje te mogen kijken. Ik wijt het aan mama’s duidelijkheid.
“Ik ga even naar de badkamer. Ik kom zo bij je en dan tel ik tot tien.”
“Tot twintig.”
“Tot tien.” Ik loop naar de badkamer en terwijl ik me verbaas over zijn hervonden moed, klinkt de vraag die ons al wekenlang teistert uit zijn kleine mond over de gang.


“Zitten er geen wolven?”

“Nee, schat, er zitten geen wolven.” Ik voorzie dat ik alle magie ook deze avond weer in zal mogen zetten. Ik bereid me voor op zijn volgende vraag. Op het toverstof dat geweldig werkt tegen boze dromen en wolven. Op de magische bal waarin ik alle monsters stop en die dan halfzwevend en wel zijn slaapkamer uit duw en naar buiten stuur. In gedachten verzin ik nieuwe dingen en bedenk me dat ik die dromenvanger nog steeds moet gaan kopen. Dat had ik beloofd en bij gebrek aan een dromenvanger ben ik toverliedjes en toverstof in gaan zetten. Het is van dat heel fijne magische stof. Je kunt het bijna tussen je vingers voelen kriebelen. Geen hoekje van de slaapkamer ontkomt er aan. Een lach verschijnt op mijn gezicht. Ik draai me al half om met een missie. Zolang zoonlief nog vraagt om toverliedjes, zal ik ze zingen. Op een dag is hij er te groot voor.


“Oké,” klinkt zijn reactie. En daarna is het stil. Is die dag dan nu al gekomen?

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Niet kijken

Column: Niet kijken

Bij ons in huis vinden we het heerlijk om anderen te verrassen. En daar waar zoonlief voorheen geen geheimpjes kon bewaren “Ik mag jou van mama niet vertellen dat we een verrassing hebben”, begrijpt hij nu de lol van het niet vertellen van de verrassing....

Zelfconnectie, ja maar hoe dan?

Zelfconnectie, ja maar hoe dan?

Kinderen die je slaan, over je grenzen gaan, die van die ongezellige schietspelletjes spelen, stiekem doen en liegen, ik heb over al deze ingewikkelde kwesties geschreven. En steeds weer kom ik terug op zelfconnectie. Maar wat is dat dan? Hoe pak je zoiets aan? In dit...

Column: Lieverd, je bent vuurwerk!

Column: Lieverd, je bent vuurwerk!

‘En dan steekt die ene gummibeer zijn middelvinger op!’ Een uitbarsting van gegiechel overstemt het geronk van de vrachtwagen die we inhalen. ‘Ja! En dan gaat zij met de slagroom spuiten.’ Nog meer gegiechel. Ik werp een blik in de achteruitkijkspiegel en zie twee...

Je kinderen als spiegel

Je kinderen als spiegel

Dat je kinderen je spiegelen, heb je vast al eens ervaren. Ze praten je na, ze doen je na en als ze onrustig zijn of boos, heb je vast al regelmatig de link gelegd met je eigen onrust of emoties. Maar ook op een veel dieper niveau houden ze je een spiegel voor. Ze...

Column: Budgetteren leidt tot consumeren

Column: Budgetteren leidt tot consumeren

Eigenlijk wist ik het al voordat ik de uitdaging aanging. Ik kan bijvoorbeeld ook niet diëten. Van diëten ga ik - heel tegenstrijdig - juist eten. Ik kan met alle gemak chocoladerepen maanden in de koelkast laten liggen, maar als ik besluit om voorlopig geen...

Je geniet meer van je kraamtijd als je het samen doet

Je geniet meer van je kraamtijd als je het samen doet

‘Geniet ervan!’ Hoe vaak heb ik dat gehoord in de kraamtijd? Vriendinnen net zo goed als wildvreemden op straat wensten me dat ik met volle teugen genoot van dat kleine wondertje. En dat deed ik ook, heus. Tussen de vele voedingen, gebroken nachten, en alle...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0