Column: Brandschoon

door Gastauteur

De directrice van het kinderdagverblijf waar wij vandaag waren heeft iets met hygiëne. Zei ik dat ze iets met hygiëne heeft? Ik bedoel natuurlijk gewoon dat ze smetvrees heeft, op het neurotische af. Dat lijkt mij onhandig in combinatie met het werken met kinderen, maar he, wie ben ik? Van smetvrees heeft nog nooit iemand mij beschuldigd. Natuurlijk, nu mijn zoon de hele dag over de vloer kruipt maak ik deze wat vaker schoon en ik laat hem echt niet de hele dag met een snottebel rondlopen. Maar ik sta niet dagelijks al zijn speelgoed af te wassen, zullen we maar zeggen. En nee, na het bezoek aan het kinderdagverblijf voel ik me ook niet ineens geïnspireerd om 2 keer per dag de badkamer schoon te maken, al was het maar omdat ik daar helemaal de tijd niet voor heb.

Maar omdat dit veruit een van de allerleukste kinderdagverblijven in de directe omgeving is en onze zoon een beetje verliefd is op wat zijn toekomstige juf zou moeten worden, knikken mijn man en ik braaf mee bij elke toespeling op de absolute noodzaak voor brandschoon. Ik ben eigenlijk veel meer geïnteresseerd in het voorlezen (lekker vaak) en het buitenspelen (elke dag tenzij het echt regent), maar ik wil best even doen alsof ik regelmatig wakker lig in verband met zaken zoals handen wassen. Natuurlijk moet dat buitenspeelgoed elke dag schoon want getsie katten. En ja, wij hebben ook een kat, maar dat is natuurlijk heel anders, want die wordt continu gecontroleerd (wat mij eraan herinnerde dat de kat haar anti-wormentabletje nog steeds niet heeft opgegeten, maar dit terzijde).

Is het een cultuurverschil? Ik herinner me nog wel vaag mijn obsessie met schoon tijdens de zwangerschap. Tijdens mijn passieve nesteldrang (waarbij ik dus vooral vond dat anderen veel aan de kinderkamer moesten doen) was ik ervan overtuigd dat alles schoon en nieuw en gestreken moest zijn voor de komst van de kleine. Het hele beeld bij de roze danwel blauwe wolk is er een van eindeloze lagen pluche in allerhande pasteltinten, en dan vooral heel erg schoon allemaal. Maar laten we nu gewoon eindelijk eens eerlijk zijn met zijn allen: kinderen zijn vies.

Ze worden al niet heel schoon geboren, maar goed, dat euvel is snel verholpen en daarna heb je dat donzige kindje in al die laagjes schone stof, precies zoals het hoort. Het leven is mooi, je kind is schoon, niets meer aan doen. Maar je kind doet er natuurlijk wel wat aan. Hij of zij krijgt spuitluiers die je verste verbeelding te boven gaan. Voor je het weet loop je continu met melkvlekken op je blouse rond en als je een kleine lama krijgt zoals wij, dan sta je ook ineens een stuk vaker de vloer te dweilen. Daarna volgen de snottebellen, de eindeloze stroom “ik krijg tandjes”-kwijl, de vieze voeten en handen van al dat kruipen, de “ik heb mijn stuk brood met de kat gedeeld en nu liggen de kruimels overal”-dagen, de “eens kijken wat je nog meer met spaghetti bolognese kunt doen behalve opeten”-avondmaaltijden, de “het stonk lang niet zo erg toen hij nog gewoon borstvoeding kreeg”-luiers, de “wat ik nu toch onder de bank vandaan vis”-momenten, en de “ik moet spugen, maar dat zeg ik je pas als het al op je shirt zit mama”-nachten.

En de balans vinden is ook niet altijd even makkelijk. ‘Een beetje vies moet’, vinden veel Nederlandse moeders, want dat is goed voor het opbouwen van de weerstand. Maar sommige Roemeense moeders protesteerden al als ik niet voor ieder slokje melk dat er terug kwam een schone doek pakte. Kortom, ik voorzie nu al eindeloze epistels in het communicatieschriftje waarin de directrice en ik van gedachten zullen wisselen over het belang van de aan- danwel afwezigheid van zand in sokken. En ik vrees dat als de liefdesrelatie tussen mijn zoon en zijn juf een beetje standhoudt dat ik me braaf aan alle regels ga houden.

Werken we thuis wel aan zijn weerstand.

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Toch twee hartjes?

Column: Toch twee hartjes?

Ik ben zwanger! De dagen zijn een aaneenschakeling van hoogte- en dieptepunten. Na vier jaar over de tweede te hebben gedaan, met enkele vroege miskramen en een vervelende cyste, is deze derde, snelle zwangerschap een cadeautje! Elf zenuwslopende – blijft het deze...

Column: Een diner van Jan Steen

Column: Een diner van Jan Steen

We komen terug van een weekendje weg. Het is bijna tijd om te eten, en de kids rennen vol energie rond. We ruimen de spullen uit de bus op en aansluitend koken we wat. Soep met van alles wat over is van het weekend. Terwijl het ratelen en zingen doorgaat, proberen we...

Column: Niet perfect, des te beter!

Column: Niet perfect, des te beter!

Niet perfect kan soms perfect zijn, ontdekte ik laatst. We stonden op het jaarlijkse schoolfeest en meestal was dit het moment om een praatje te maken met de leerkracht van het volgende jaar, maar nu was de nieuwe indeling nog niet bekend. Dus kletste ik met zijn...

Zonder strijd aan tafel: gezellig samen eten dankzij rituelen

Zonder strijd aan tafel: gezellig samen eten dankzij rituelen

Terugkerende strijd over de dagelijkse afspraken in huis kennen we allemaal wel. Je kinderen luisteren vaker niet dan wel. Hoe maak je zulke kleine maar oh zo irritante momenten nou fijn? Waar kinderen doorgaans een hekel aan hebben, is de grens over moeten van iets...

Column: Opruimen als acceptatie van je leven

Column: Opruimen als acceptatie van je leven

Toen mijn man overleed, sliep ons kind nog bij ons op de kamer, in een co-sleeper. De babykamer was deels af, maar verder kwam dat wel als hij op zijn eigen kamer zou slapen. Van uitstel komt afstel, zeker in deze situatie, en eerlijk gezegd heeft het me heel lang ook...

Chemische stoffen doen meer kwaad dan gedacht

Chemische stoffen doen meer kwaad dan gedacht

Bestrijdingsmiddelen, hormoonverstoorders, vlamvertragers en perfluorverbindingen. Ze vliegen daadwerkelijk overal om ons heen schrijft Reporter Radio van Radio 1 in een artikel over chemische stoffen. En dat is geen goed nieuws. ADHD en autisme Reporter Radio...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0