Column: Een lome zondagmorgen

door Gastauteur

Het is zondagochtend. Te vroeg om op te staan. Zoonlief denkt daar anders over. Nadat zijn papa hem al enkele uurtjes bezig heeft gehouden met het spelen van spelletjes, is hij toe aan een ander speelmaatje. Zachtjes gaat de slaapkamerdeur open en sluipt hij naar binnen.
“Mama,” klinkt het vragend. Een kus wordt op mijn mond gedrukt en een omhelzing volgt. “Kom je mee naar beneden?” Hij heeft er zin in om de dag met mij erbij in te vullen.
“Nog vijf minuten.” Ik ben nog niet zover. Op deze ochtend waarop ik uit mag slapen, wil ik nog even genieten van de rust en dit warme bed, van mijn dromen, van alles wat deze dag nog gebeuren kan. Ik wil nog niet de werkelijkheid van koffie en croissants in stappen. Ik heb nog vijf minuten nodig om de wakkere wereld in het weekend te kunnen ervaren.
“Nee nu.” Zoonlief vindt dat vijf minuten veel te lang duren.
“Als je de koffie aan hebt gezet, kom ik naar beneden.” Ik doe een poging om hem te overtuigen.
“Nee nu, dan kunnen we samen een spelletje doen.” Een nieuwe omhelzing volgt. Zoonlief zet zijn woorden kracht bij met daden. Wie heeft hem dit geleerd en waarom is dit zo effectief?
“Ik ga eerst ontbijten.” Mijn enige mogelijkheid om nu de door mij gewenste vijf minuten veilig te stellen.
“Ga je dan mee?” Hij geeft niet op, wat misschien ook wel beter is, want hoe langer ik nu in gesprek blijf hoe wakkerder ik word en hoe realistischer de vijf door mij gevraagde minuten worden. Anders was de kans groot geweest dat die vijf minuten een half uur zouden worden of meer.
“Vijf minuten. Echt, vijf minuten. Ik ben er zo.” Het voelt als een smeekbede en ik weet dat op een dag de rollen omgekeerd zullen zijn, als mijn nu nog net driejarige is opgegroeid tot een puberjongen. Puberjongens hebben veel slaap nodig. Eindelijk kunnen we dan allemaal uitslapen in het weekend. Het laat nog even op zich wachten.
“Oké.” Een nieuwe kus en knuffel volgen en zoonlief verlaat de slaapkamer en doet zachtjes de deur achter zich dicht. Hij heeft, zonder dat hij het weet, zijn doel bereikt. Ik lig vijf minuten ongedurig te woelen en kan de slaap niet meer vatten. Ik werp een blik op de tijd en zucht zachtjes. Ik had later wakker willen worden, maar nu dat er niet meer in zit, komen al onze plannen voor deze dag in gedachten voorbij. Ik bedenk me dat ik niet moet vergeten om alle gisteren geplante zaadjes te besproeien, al heb ik er een hard hoofd in dat mijn groene vingers nu wel effectief zullen zijn. Ik moet zoonlief begeleiden bij het water geven van de gisteren in onze tuin geplante olijfboom en kruidenplantjes. En we hebben nog een verjaardag op het programma staan. Net daarvoor zullen we de bossen in duiken om takjes te verzamelen, die ze op de peuterspeelzaal nodig hebben voor hun nieuwe thema.
Ik rek me uit en verlaat het bed. Op de overloop ontdek ik dat ik precies op tijd ben, want zoonlief is alweer bijna boven aan de trap. Het lijkt er bijna op dat hij kan klokkijken. Deze keer is het enkel zijn inwendige klok geweest. Die vijf minuten duren altijd veel te lang naar zijn zin.

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Opgroeien zonder gevaar bestaat niet

Opgroeien zonder gevaar bestaat niet

‘Ik zag jouw zoon gisteren alleen naar school fietsen. Klopt dat? Laat jij je kind he-le-maal alleen fietsen Marre?! Dat durf ik niet hoor. Het verkeer is zo druk en auto’s rijden hard. Mijn kinderen moeten bij mij blijven in het verkeer, veel te gevaarlijk! Ik snap...

Column: Toch twee hartjes?

Column: Toch twee hartjes?

Ik ben zwanger! De dagen zijn een aaneenschakeling van hoogte- en dieptepunten. Na vier jaar over de tweede te hebben gedaan, met enkele vroege miskramen en een vervelende cyste, is deze derde, snelle zwangerschap een cadeautje! Elf zenuwslopende – blijft het deze...

Column: Weer een verjaardag zonder papa

Column: Weer een verjaardag zonder papa

De dreumes is een peuter geworden. Nu paradeert hij het liefst de hele dag rond met zijn fietsje zonder pedalen. Hij loopt ernaast, want zijn voetjes komen nog net niet bij de grond. Als ik hem vraag van wie hij die kreeg zegt hij ‘opa!’. Oma vergeet hij voor het...

Enig kind: er komt geen tweede

Enig kind: er komt geen tweede

Het aantal gezinnen met 1 kind stijgt, is de conclusie van het CBS (Centraal Bureau voor de Statistiek). Volgens hen groeit 1 op de 11 kinderen op als enig kind. De buitenwereld heeft er zo haar eigen mening over. Maar hoe is het in de praktijk: is het zielig voor een...

Met biologische kinderen ook nog adopteren?

Met biologische kinderen ook nog adopteren?

Laetitia uit België droomt van een kind adopteren. Ze vertelt in drie delen hoe ze dat heeft gedaan. Het was april 2010. We hadden net besloten dat we voor een derde kindje zouden gaan. We droomden van een groot gezin met wel vier kinderen en we waren al aardig op weg...

Column: De jaarringen in mijn stam

Column: De jaarringen in mijn stam

Heb je weleens met je vinger geprobeerd om de jaarringen van een boomstam te tellen? Zodat je, voor-ieder-jaar-een-ring, weet hoe oud de boom is? Dat is bijna niet te doen. Of ik raak zelf gewoon snel de tel kwijt, dat kan ook. Sommige ringen zijn héél dun, zodat je...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0