Column: Taalbarrière

door Gastauteur

Toen het onderwerp crèche ter sprake kwam hebben we bewust niet gekeken naar een internationaal kinderdagverblijf of een van de vele privé-speelzalen waar ze vanaf 1 jaar al beginnen met Engels en Duits. In plaats daarvan kozen we voor een crèche waar ze uitsluitend Roemeens tegen de kinderen praten en dat ook blijven doen tot onze hummel minimaal 5 jaar oud is. Het leek ons namelijk wel belangrijk voor hem, om de taal te leren van het land waarin hij geboren is. En dan het liefst niet van ons, om te voorkomen dat hij het inclusief accent en grammaticale fouten aanleert. Maar omdat we ook vinden dat een houder van een Nederlands paspoort op zijn minst Nederlands zou moeten begrijpen spreken we thuis gewoon Nederlands tegen hem. De zogenaamde ‘Minority language at home’-methode.

Vanzelfsprekend is het hele proces van leren praten al moeilijk genoeg, laat staan als je dat ook nog eens in twee verschillende talen moet doen. Dus hoewel onze hummel beide talen inmiddels redelijk goed begrijpt en simpele vragen als “wil je drinken?” ook beantwoordt, spreekt hij slechts een paar woordjes Nederlands en Roemeens. Die zogenaamde taalachterstand halen de meeste kinderen die tweetalig opgevoed worden later ruimschoots in, dus zorgen maken we ons niet. Maar frustrerend is het natuurlijk soms wel, voor ons, maar zeker voor hem.

Ik herinner me nog goed hoe moeilijk het was om hier te wonen en te leven toen ik letterlijk tien woorden Roemeens sprak. Op mijn werk sprak iedereen gelukkig Engels, maar daarbuiten was het soms aanmodderen. Een nieuwe taal leren kan behalve uitdagend en spannend ook vermoeiend en ronduit vervelend zijn. Als je een vriendin iets oprechts wilt zeggen vanuit je hart, terwijl je woordenschat niet verder reikt dan pizza’s bestellen. Als je na een lange werkdag als een debiel met je armen staat te wijzen en zwaaien tegen de verkoopster in een winkeltje: “Die, nee, links, nee die, die!!” Als je met handen en voeten aan een arts duidelijk moet maken waar het zeer doet, terwijl je pijn hebt en gewoon geholpen wilt worden. Om nog maar te zwijgen over het feit dat mensen om onbegrijpelijke redenen altijd harder tegen je gaan praten als je iets niet verstaat. Hoe graag zou je dan willen antwoorden: “IK HOOR JE WEL, IK BEGRIJP JE GEWOON NIET!” Wanneer het je dag is, is een nieuwe taal leren hartstikke leuk, maar als je met het verkeerde been uit bed bent gestapt, dan heb je behoefte aan mensen die je verstaan en begrijpen, niet aan een “Wat & Hoe”-gids.


Ik herinner me nog goed hoe moeilijk het was om hier te wonen en te leven toen ik letterlijk tien woorden Roemeens sprak

Vanuit die ervaring probeer ik extra veel geduld te hebben met onze kleine man. Want het is ook gewoon vervelend als het 30 graden of meer is en iedereen met speelgoed aan komt lopen terwijl jij al vier keer om je drinkbeker hebt gevraagd. En het is al moeilijk genoeg dat een groen rond voorwerp met een steeltje eraan zowel een ‘appel’ als een ‘mar’ kan zijn, afhankelijk van aan welke kant van de voordeur je staat. Bovendien zijn er ook nog eens de nuances, en de verschillen in betekenis en gebruik. Als iemand mij voor een soepbal zou uitmaken dan zou ik me niet echt gevleid voelen, maar als de juf het ’s ochtends in het Roemeens tegen mijn zoontje zegt klinkt het superlief en schattig. Wel beschouwd vind ik het eigenlijk al een wonder dat hij alle twee de talen enigszins kan verstaan.

Maar zoals zo vaak blijken kinderen ook in dit opzicht veel flexibeler dan hun ouders. Dat blijkt iedere ochtend weer als we onze hummel naar de crèche brengen. Daar in die hal, waar wij soms in gesprek met de juf of de andere ouders nog naar woorden staan te zoeken, daar kruipen, lopen en krioelen dreumesen en peuters door elkaar heen. Ik hoor Roemeens, ik hoor wat Hongaars, en de oudere peuters spreken een beetje Engels en Duits. Maar bovenal hoor ik ook veel babygebrabbel, die taal waarvan wij denken dat het geen taal is, maar die feitelijk universeler is dan Engels, Frans en Duits bij elkaar. En in die hal staat onze zoon elke dag hele verhalen tegen de andere kinderen te vertellen. En ze verstaan hem allemaal.

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Voorleven, zo de ouden zongen

Column: Voorleven, zo de ouden zongen

We laten onze thuisgeprinte kaartjes scannen en we mogen naar binnen. Rijksmuseum, here we come! Thijn en Noek lopen ieder met een iPod en volgen de aanwijzingen op van het digitale familiespel, dat ons belooft een aantal geheimen van het museum te zullen verklappen....

8 tips voor het geven van duurzame cadeautjes

8 tips voor het geven van duurzame cadeautjes

Het viel mij op dat het speelgoed van mijn dochtertje een eigen leven leidt. Jammer genoeg niet zoals in Toy Story, maar meer dat de stapel met speelgoed bijna net zo snel groeit als mijn kind. Cadeaus geven is leuk! Maar hoe winkel je nou voor cadeaus zonder al...

3 tips tegen huilen en overprikkeling bij je baby

3 tips tegen huilen en overprikkeling bij je baby

Je hebt voor het eerst je baby in handen. Hij is zó klein, zó kwetsbaar. Je neemt jezelf voor om als een leeuw over hem te waken. Maar dan word je onzeker: kun je je baby verwennen? Komt hij wel aan z'n rust toe? Deze 3 tips helpen je baby rust te krijgen, zodat je...

Column: Actualiteitsverlamming

Column: Actualiteitsverlamming

Toen ik journalistiek studeerde, we hebben het nu over zo’n twintig jaar geleden, had ik geen televisie. Internet stond nog in de kinderschoenen, en er lagen geen gratis kranten in de trein. Ik las een dagblad, bij mijn ouders Het Parool, bij mijn vriend thuis Trouw...

Column: Op zoek naar groei in hectiek

Column: Op zoek naar groei in hectiek

Iedereen met kinderen weet: alles is anders dan ervoor. En als je net zoals ik bent, probeer je ook de eerste jaren je ‘oude’ leven in stand te houden. Terwijl je tegelijkertijd van baan wisselt, een eigen bedrijf start, een huis koopt en een poging doet om uit te...

Column: Perfect ouderschap bestaat niet

Column: Perfect ouderschap bestaat niet

Sinds enkele weken staat met grote letters het logo van ons bedrijf GezinsGeluk.nu op onze camperbus. Gaaf natuurlijk, maar het maakt ook weer wat los om daarmee zo te gaan staan voor onze kijk op ouderschap. En of het nou echt zo is of alleen maar in mijn hoofd, ik...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0