Eigenlijk wist ik het al voordat ik de uitdaging aanging. Ik kan bijvoorbeeld ook niet diëten. Van diëten ga ik – heel tegenstrijdig – juist eten. Ik kan met alle gemak chocoladerepen maanden in de koelkast laten liggen, maar als ik besluit om voorlopig geen chocolade meer te eten, dan sta ik niet veel later met chocolade in mijn handen. Zo werkt het bij mij. Geef het aandacht en het groeit.
Zo ook tijdens de budgetweek, een uitdaging van de redactie: leef een week van een zeer beperkt budget en houd daarbij rekening met mens en milieu. Het was sowieso al lastig om er een geschikte week voor uit te zoeken. Zoonlief ging met opa en oma een paar dagen weg. Dat zou geen eerlijk vergelijk geven. Ik ging in verband met een door mij te volgen cursus een paar dagen weg, dat hielp ook niet.
Vervolgens had ik mijn budgetplannen nog niet met manlief afgestemd en aangezien hij hier doorgaans de boodschappen doet, was dat niet zo handig. Manliefs zin was – in tegenstelling tot de eerste keer dat we het overlegd hadden – ook afgenomen. Misschien omdat de voorwaarden lastig te vervullen zijn.
Het budget was immers niet het enige waaraan we ons probeerden te commiteren. Het moest ook nog eens biologisch en milieuvriendelijk zijn. Althans, zo goed mogelijk. Biologisch leidt op zich niet tot problemen. Wij zijn geen grootverbruik vleeseters hier dus die enkele keer dat we het eten, eet ik het sowieso bij voorkeur biologisch. Eieren halen wij altijd bij de boer, al heb ik daar sinds deze verhuisd is mijn twijfels over en is scharrel uiteraard niet hetzelfde als biologisch. Maar goed, eieren hebben we in de budgetweek niet gehaald.
Milieuvriendelijk leidt tot de meeste problemen. Wij zijn van het snel boodschappen doen en het snel kunnen koken. Dat is juist vaak ook afvalverzamelend. Als iets voorgesneden is dan zit het verpakt, doorgaans in plastic. Komkommers zitten tegenwoordig veelal in plastic. Althans in de supermarkten waar wij komen. Het is voor ons tijdtechnisch gezien ondoenlijk om in verschillende winkels boodschappen te halen. We willen zo veel mogelijk in één winkel halen. Dat maakt het nog meer een uitdaging.
Op dag 1 was manlief nog niet op de hoogte van het feit dat dit onze startdag was. Dus eigenlijk wilde ik deze startdag verplaatsen. Naar wanneer was echter de vraag. Want de deadline voor het aanleveren van deze column liep af. En op dag 3 kon ik me niet beheersen en kocht ik – handig voor het toepassen van de op de cursus geleerde tactieken – een schatkist en kon ik daarbij de winterjas van zoonlief niet laten liggen. Dat betekende wel dat ik door de helft van het budget heen was. Dus toen ik me in de tijdschriftenwinkel ook niet kon beheersen, was het ‘te weinig saldo’ bericht op de pinautomaat een duidelijk teken.
Conclusie: budgetweek was geen succes. Ik heb er echter wel wat van geleerd. Ik merkte dat ik doorging zoals ik gewend was, maar dat paste niet bij de regels voor de budgetweek. Consuminderen is moeilijker dan ik dacht!
Nu is het zo dat zoonlief leert van ons gedrag. Pas als wij consuminderen, kan hij consuminderen. Dus dat wordt onze nieuwe uitdaging. Eerst wij, dan hij. Nu manlief nog inlichten, zodat hij mij op mijn koopgedrag kan wijzen en – helaas voor mij – kan corrigeren, want dat zal nodig zijn. Zeker met deze donkere maanden voor de deur.
Het zorgt er wel voor dat we weer eerst meerdere keren nadenken, voordat we iets kopen. De vraag “hebben we het nodig?”” wordt sneller met “”nee”” beantwoord. Manlief wijst me op de voordelen van ons bibliotheekabonnement, want daar hebben ze ook tijdschriften. Daarnaast moeten we gewoon net iets vaker de fiets pakken, altijd een boodschappentas bij hebben (kunnen de plastic tassen weer geweigerd worden) en kopen we niet meer boodschappen dan die op het boodschappenlijstje vermeld staan. Het is een begin. En we hebben er vertrouwen in.
“
