Column: Jongensmama anno 2011

door Gastauteur

Voordat ik zwanger was, wilde ik dolgraag een meisjesmama worden. Leuke rokjes en jurkjes kopen, lekker tutten, alles roze & vol glitters. Zodra ik zwanger werd, wist ik dat dit kind ongeacht het geslacht meer dan welkom is. Ineens viel mijn verlangen naar een meisje weg en interesseerde enkel de gezondheid van het kind in mij me. Ik ben gezegend met een echte jongen. Eentje die graag springt, klimt en gevaarlijke missies onderneemt. Heerlijk. Al ben ik zelf niet zo into het boksen of vechten. Zoonlief is een blauweplekkenscorer.

En dat is gelijk het begin van mijn jongen(s)mamazorgen. Mijn kind wordt als druk ervaren, terwijl hij normaal jongensgedrag vertoont. Het boksen mag op de kleuterschool niet, terwijl mijn kind heerlijk fysiek is ingesteld. Gevolg: daar waar hij de eerste maanden school leuk vond, is dat nu veranderd in niet leuk. De BSO was vanaf het begin al saai, wat ik me wel indenken kan, want op deze lokatie wordt in de wintermaanden niet buiten gespeeld. Die pech heeft zoonlief dus ook.
In de kring in de klas heeft zoonlief inmiddels een andere plek gekregen onder het mom van ‘dan kan de juf me beter zien’. Ik weet wel beter. Op zijn oude plek zat hij te dicht bij zijn stoeivriendje en was hij meer met dat vriendje bezig dan met hetgeen er in de kring gebeurde.
Goed, in de klas kan ik me goed voorstellen dat je geen stoeiende kinderen kunt gebruiken. Het was voor mij ook wennen dat dit gedrag bij een jongen hoort en het vergde nogal wat van mijn aanpassingsvermogen. Ik heb ontdekt dat zodra je accepteert dat jongens geen meiden zijn het vanzelf rustiger wordt.


Ik betrap me er op dat ik ook nog met te veel regelmaat aan zoonlief vraag of hij rustiger wil doen

Maar ook bij mij gaat het wel eens fout. Ik betrap me er op dat ik ook nog met te veel regelmaat aan zoonlief vraag of hij rustiger wil doen. Kinderen zitten nou eenmaal niet stil achterop de fiets en kiezen voor hun liedjes en verhalen niet het moment dat ik er tijd voor heb. Dat vergt wat aanpassingsvermogen, zowel van mij als van zoonlief. Maar met een beetje uitleg gaat het prima.
De laatste weken lopen we steeds samen naar school. Nou ja, ik loop en zoonlief rent vooruit.
Op het schoolplein voor aanvang school kijkt hij dan altijd uit naar een ander vriendje, die hij heel hard kan en mag slaan (naar zeggen van zoonlief, ik krijg het niet uit zijn hoofd gepraat) want het vriendje is al 6. Dit vriendje rent het schoolplein rond, mijn kind rent er achteraan. Ze hebben de grootste lol. Totdat zijn ouders hem corrigeren en zeggen dat hij rustig aan moet doen. En dan moet ik ook mijn zoon aangeven dat hij moet stoppen met het uitdagen van het andere kind. Ik probeerde het nog met een grapje “Ach, dan zijn ze in de klas dadelijk lekker rustig”, maar de ouders waren niet te vermurwen. Sterker nog, ik kreeg bijna het idee dat ook ik iets fout had gedaan. En omdat ik dat geen fijn gevoel vind, het schoolsysteem op meisjesgedrag is ingericht en ik zoonlief een onbezorgde kindertijd gun bij deze een oproep aan alle jongensmama’s & papa’s. Verwaarloos je kind met liefde, laat ze lekker rennen, stoeien & druk doen. Ze moeten snel genoeg het keurslijf in. Laat ze nu ze nog klein zijn. Ze komen echt wel naar je toe als ze je nodig hebben. Krachtmetingen zijn noodzakelijk voor een stabiele groei.

Doe mee en zeg nee tegen vroegtijdig meisjesgedrag op onze jongens te projecteren.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Alles onder controle

Column: Alles onder controle

Op sommige dagen vraag ik me af wie toch die vrouw is die naast me loopt in de spiegeling van een etalageruit. Ruim dertig plus, bloemetjesjurk, hoge hakken, een peuter in haar kielzog, een baby onder haar jas. Ze ziet eruit als een Echte Volwassene. Zo eentje die...

Column: Het zit in de genen

Column: Het zit in de genen

Laat ik beginnen met te zeggen dat ik niet zo'n moeder ben. Je weet wel, zo'n moeder die vindt dat ze het allerslimste kind van de wereld heeft. Nee, zo'n moeder ben ik niet. Verre van dat.Natuurlijk doet mijn kind ook wel slimme dingen. Ik herinner me die momenten...

Column: Zwembadtranen

Column: Zwembadtranen

Ik wil iets schrijven, maar mijn hoofd is leeg. Of eigenlijk niet. Eigenlijk is mijn hoofd propvol, maar niet met wat ik wil. Ik zit bij de zwemles en kijk naar het betraande snoetje van mijn dochter. Laat ik maar niet opkijken. Laat ik maar naar het scherm kijken en...

Sam dopt haar eigen boontjes

Sam dopt haar eigen boontjes

Hieronder vind je een verhaal over Sam. Sam is 5 jaar en zit in groep 2. Alhoewel ze oogt als een zelfstandig meisje, maakt de juf zich zorgen over een aantal dingen. De juffrouw heeft vanochtend in de klas een verhaal voorgelezen over hoe mensen vroeger in hutten en...

Driftige peuter? Doe even niets

Driftige peuter? Doe even niets

Daar sta ik dan op een drukke weg met de autodeur open. Mijn krijsende zoontje van twee jaar dubbel te vouwen in zijn autostoeltje. Zijn hele lijf strekt hij uit. Zo krijg ik de gordel niet vast en ik moet door naar een volgende afspraak. 'Als je nou toch eens mee zou...

Vast aan je familie – doorbreek het patroon

Vast aan je familie – doorbreek het patroon

We zijn allemaal gevormd door onze opvoeding. Wat neem je zelf mee van je ouders, wat daarvan geef je door? En is dat een keuze? Hoe vrij ben je daarin? Dit is een bewerking van het artikel 'Vast aan je familie', geschreven voor 'Grenzeloos', het herfstnummer van...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0