Column: Jongensmama anno 2011

door Gastauteur

Voordat ik zwanger was, wilde ik dolgraag een meisjesmama worden. Leuke rokjes en jurkjes kopen, lekker tutten, alles roze & vol glitters. Zodra ik zwanger werd, wist ik dat dit kind ongeacht het geslacht meer dan welkom is. Ineens viel mijn verlangen naar een meisje weg en interesseerde enkel de gezondheid van het kind in mij me. Ik ben gezegend met een echte jongen. Eentje die graag springt, klimt en gevaarlijke missies onderneemt. Heerlijk. Al ben ik zelf niet zo into het boksen of vechten. Zoonlief is een blauweplekkenscorer.

En dat is gelijk het begin van mijn jongen(s)mamazorgen. Mijn kind wordt als druk ervaren, terwijl hij normaal jongensgedrag vertoont. Het boksen mag op de kleuterschool niet, terwijl mijn kind heerlijk fysiek is ingesteld. Gevolg: daar waar hij de eerste maanden school leuk vond, is dat nu veranderd in niet leuk. De BSO was vanaf het begin al saai, wat ik me wel indenken kan, want op deze lokatie wordt in de wintermaanden niet buiten gespeeld. Die pech heeft zoonlief dus ook.
In de kring in de klas heeft zoonlief inmiddels een andere plek gekregen onder het mom van ‘dan kan de juf me beter zien’. Ik weet wel beter. Op zijn oude plek zat hij te dicht bij zijn stoeivriendje en was hij meer met dat vriendje bezig dan met hetgeen er in de kring gebeurde.
Goed, in de klas kan ik me goed voorstellen dat je geen stoeiende kinderen kunt gebruiken. Het was voor mij ook wennen dat dit gedrag bij een jongen hoort en het vergde nogal wat van mijn aanpassingsvermogen. Ik heb ontdekt dat zodra je accepteert dat jongens geen meiden zijn het vanzelf rustiger wordt.


Ik betrap me er op dat ik ook nog met te veel regelmaat aan zoonlief vraag of hij rustiger wil doen

Maar ook bij mij gaat het wel eens fout. Ik betrap me er op dat ik ook nog met te veel regelmaat aan zoonlief vraag of hij rustiger wil doen. Kinderen zitten nou eenmaal niet stil achterop de fiets en kiezen voor hun liedjes en verhalen niet het moment dat ik er tijd voor heb. Dat vergt wat aanpassingsvermogen, zowel van mij als van zoonlief. Maar met een beetje uitleg gaat het prima.
De laatste weken lopen we steeds samen naar school. Nou ja, ik loop en zoonlief rent vooruit.
Op het schoolplein voor aanvang school kijkt hij dan altijd uit naar een ander vriendje, die hij heel hard kan en mag slaan (naar zeggen van zoonlief, ik krijg het niet uit zijn hoofd gepraat) want het vriendje is al 6. Dit vriendje rent het schoolplein rond, mijn kind rent er achteraan. Ze hebben de grootste lol. Totdat zijn ouders hem corrigeren en zeggen dat hij rustig aan moet doen. En dan moet ik ook mijn zoon aangeven dat hij moet stoppen met het uitdagen van het andere kind. Ik probeerde het nog met een grapje “Ach, dan zijn ze in de klas dadelijk lekker rustig”, maar de ouders waren niet te vermurwen. Sterker nog, ik kreeg bijna het idee dat ook ik iets fout had gedaan. En omdat ik dat geen fijn gevoel vind, het schoolsysteem op meisjesgedrag is ingericht en ik zoonlief een onbezorgde kindertijd gun bij deze een oproep aan alle jongensmama’s & papa’s. Verwaarloos je kind met liefde, laat ze lekker rennen, stoeien & druk doen. Ze moeten snel genoeg het keurslijf in. Laat ze nu ze nog klein zijn. Ze komen echt wel naar je toe als ze je nodig hebben. Krachtmetingen zijn noodzakelijk voor een stabiele groei.

Doe mee en zeg nee tegen vroegtijdig meisjesgedrag op onze jongens te projecteren.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Reizend door Zuid-Europa thuisonderwijs geven

Reizend door Zuid-Europa thuisonderwijs geven

‘Eigen-wijs’, zo noemen mijn kinderen onze vorm van thuisonderwijs. Op een dag hebben ze de term ‘onderwijs’ eens flink onder de loep genomen en ontdekt dat ze niet onder-wijs willen ontvangen, maar op hun eigen-wijze naar hoger-wijs willen groeien. Ik vind het...

Column: Brandschoon

Column: Brandschoon

De directrice van het kinderdagverblijf waar wij vandaag waren heeft iets met hygiëne. Zei ik dat ze iets met hygiëne heeft? Ik bedoel natuurlijk gewoon dat ze smetvrees heeft, op het neurotische af. Dat lijkt mij onhandig in combinatie met het werken met...

Column: Vrouwen met ballen

Column: Vrouwen met ballen

Ik ben inmiddels al weer meer dan een jaar moeder en dat is natuurlijk een mooi moment om de balans op te maken. Wat doet dat nu eigenlijk met je, dat moederschap? En na lang beraad met mijzelf durf ik het volgende te stellen; van het moederschap word je een zacht ei....

Voorleven en jezelf voeden – uitdagende praktijkopdracht!

Voorleven en jezelf voeden – uitdagende praktijkopdracht!

We kunnen lang denken en praten over onszelf voeden als ouder, over loskomen van oude overtuigingen en voorleven wat we belangrijk vinden. We kunnen ook gewoon aan de slag gaan. Net als onze kinderen, wanneer ze volledig opgaan in het tekenen, spelen of huttenbouwen....

Column: Spinnen en andere monsters

Column: Spinnen en andere monsters

 “Aaah,” klinkt een ijselijke gil ergens op één van onze trappen, “papa, kom snel, kom snel.” Trappelvoetjes klinken vol ongeduld. “Een spin, een spin!” In gedachten zie ik zijn wijzende vingertje voor me. Ik...

Cadeau-inspiratie voor de feestdagen

Cadeau-inspiratie voor de feestdagen

Het is voor velen van ons best een opgave ieder jaar. Want wat geef je jouw schatten van kinderen die stiekem al zoveel hebben? Je wil graag dat ze er wat aan hebben, dat het aanzet en inspireert tot eindeloos durend spelen en je wil misschien ook graag dat het...

0