Column: Jongensmama anno 2011

door Gastauteur

Voordat ik zwanger was, wilde ik dolgraag een meisjesmama worden. Leuke rokjes en jurkjes kopen, lekker tutten, alles roze & vol glitters. Zodra ik zwanger werd, wist ik dat dit kind ongeacht het geslacht meer dan welkom is. Ineens viel mijn verlangen naar een meisje weg en interesseerde enkel de gezondheid van het kind in mij me. Ik ben gezegend met een echte jongen. Eentje die graag springt, klimt en gevaarlijke missies onderneemt. Heerlijk. Al ben ik zelf niet zo into het boksen of vechten. Zoonlief is een blauweplekkenscorer.

En dat is gelijk het begin van mijn jongen(s)mamazorgen. Mijn kind wordt als druk ervaren, terwijl hij normaal jongensgedrag vertoont. Het boksen mag op de kleuterschool niet, terwijl mijn kind heerlijk fysiek is ingesteld. Gevolg: daar waar hij de eerste maanden school leuk vond, is dat nu veranderd in niet leuk. De BSO was vanaf het begin al saai, wat ik me wel indenken kan, want op deze lokatie wordt in de wintermaanden niet buiten gespeeld. Die pech heeft zoonlief dus ook.
In de kring in de klas heeft zoonlief inmiddels een andere plek gekregen onder het mom van ‘dan kan de juf me beter zien’. Ik weet wel beter. Op zijn oude plek zat hij te dicht bij zijn stoeivriendje en was hij meer met dat vriendje bezig dan met hetgeen er in de kring gebeurde.
Goed, in de klas kan ik me goed voorstellen dat je geen stoeiende kinderen kunt gebruiken. Het was voor mij ook wennen dat dit gedrag bij een jongen hoort en het vergde nogal wat van mijn aanpassingsvermogen. Ik heb ontdekt dat zodra je accepteert dat jongens geen meiden zijn het vanzelf rustiger wordt.


Ik betrap me er op dat ik ook nog met te veel regelmaat aan zoonlief vraag of hij rustiger wil doen

Maar ook bij mij gaat het wel eens fout. Ik betrap me er op dat ik ook nog met te veel regelmaat aan zoonlief vraag of hij rustiger wil doen. Kinderen zitten nou eenmaal niet stil achterop de fiets en kiezen voor hun liedjes en verhalen niet het moment dat ik er tijd voor heb. Dat vergt wat aanpassingsvermogen, zowel van mij als van zoonlief. Maar met een beetje uitleg gaat het prima.
De laatste weken lopen we steeds samen naar school. Nou ja, ik loop en zoonlief rent vooruit.
Op het schoolplein voor aanvang school kijkt hij dan altijd uit naar een ander vriendje, die hij heel hard kan en mag slaan (naar zeggen van zoonlief, ik krijg het niet uit zijn hoofd gepraat) want het vriendje is al 6. Dit vriendje rent het schoolplein rond, mijn kind rent er achteraan. Ze hebben de grootste lol. Totdat zijn ouders hem corrigeren en zeggen dat hij rustig aan moet doen. En dan moet ik ook mijn zoon aangeven dat hij moet stoppen met het uitdagen van het andere kind. Ik probeerde het nog met een grapje “Ach, dan zijn ze in de klas dadelijk lekker rustig”, maar de ouders waren niet te vermurwen. Sterker nog, ik kreeg bijna het idee dat ook ik iets fout had gedaan. En omdat ik dat geen fijn gevoel vind, het schoolsysteem op meisjesgedrag is ingericht en ik zoonlief een onbezorgde kindertijd gun bij deze een oproep aan alle jongensmama’s & papa’s. Verwaarloos je kind met liefde, laat ze lekker rennen, stoeien & druk doen. Ze moeten snel genoeg het keurslijf in. Laat ze nu ze nog klein zijn. Ze komen echt wel naar je toe als ze je nodig hebben. Krachtmetingen zijn noodzakelijk voor een stabiele groei.

Doe mee en zeg nee tegen vroegtijdig meisjesgedrag op onze jongens te projecteren.

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Nog één keer samen slapen

Column: Nog één keer samen slapen

'Papa, mag ik vanavond bij jou in bed slapen?' Roos kijkt me vragend aan. Wendy is een nachtje weg en dat betekent dat er een plek vrij is in ons tweepersoonsbed. En die moet opgevuld worden natuurlijk. Anderhalf jaar geleden stond ik op nieuwjaarsdag niet alleen de...

Column: Zwanger, tegen alle verwachtingen in

Column: Zwanger, tegen alle verwachtingen in

Vorige maand las je over het hormonencircus dat Lisa Wade inging om zwanger te worden. Deze maand het vervolg. Over verwondering, uitspraken, vrijheden en beloftes. Toen ik verliefd werd op Peter wist ik dat dit ook betekende dat ik waarschijnlijk nooit moeder...

Column: Een warm hoopje mens

Column: Een warm hoopje mens

Als ik om half vier wakker word, lig ik op het randje van ons uitklapbed. Mijn nek is stijf en mijn arm heeft te lang in een rare positie gelegen. Ik rol me op mijn andere zij en voel een warm hoopje mens op de andere helft van mijn kussen liggen. Evy is verkouden en...

Plek voor vaders

Plek voor vaders

Luiers verschonen, de kinderwagen voortduwen of met de baby in een draagzak lopen, de moderne man draait er zijn hand natuurlijk allang niet meer voor om. Maar gek genoeg merken we nog niet zoveel van de nieuwe rolverdeling tussen mannen en vrouwen in onze publieke...

Rouwen in de kraamtijd

Rouwen in de kraamtijd

Rouwen in de kraamtijd - daar moet je niet aan denken. Een beginnend en een eindigend leven in dezelfde periode, dat doet iets met je. Het overkwam Joos Hooimeijer en haar vriend. Midden in de zomer werd er bij mijn vader longkanker met uitzaaiingen geconstateerd. Van...

Domino-effect van onveilige hechting

Domino-effect van onveilige hechting

Onveilige hechting – we zijn er maar druk mee. Hoe ontstaat een gehechtheidsrelatie bij een jong kind? Wat is het perspectief van onveilig gehechte kinderen? Psycholoog Femke van Roozendaal laat zien in deze long-read waarom de groep onveilig gehechte kinderen het...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0