Column: Jongensmama anno 2011

door Gastauteur

Voordat ik zwanger was, wilde ik dolgraag een meisjesmama worden. Leuke rokjes en jurkjes kopen, lekker tutten, alles roze & vol glitters. Zodra ik zwanger werd, wist ik dat dit kind ongeacht het geslacht meer dan welkom is. Ineens viel mijn verlangen naar een meisje weg en interesseerde enkel de gezondheid van het kind in mij me. Ik ben gezegend met een echte jongen. Eentje die graag springt, klimt en gevaarlijke missies onderneemt. Heerlijk. Al ben ik zelf niet zo into het boksen of vechten. Zoonlief is een blauweplekkenscorer.

En dat is gelijk het begin van mijn jongen(s)mamazorgen. Mijn kind wordt als druk ervaren, terwijl hij normaal jongensgedrag vertoont. Het boksen mag op de kleuterschool niet, terwijl mijn kind heerlijk fysiek is ingesteld. Gevolg: daar waar hij de eerste maanden school leuk vond, is dat nu veranderd in niet leuk. De BSO was vanaf het begin al saai, wat ik me wel indenken kan, want op deze lokatie wordt in de wintermaanden niet buiten gespeeld. Die pech heeft zoonlief dus ook.
In de kring in de klas heeft zoonlief inmiddels een andere plek gekregen onder het mom van ‘dan kan de juf me beter zien’. Ik weet wel beter. Op zijn oude plek zat hij te dicht bij zijn stoeivriendje en was hij meer met dat vriendje bezig dan met hetgeen er in de kring gebeurde.
Goed, in de klas kan ik me goed voorstellen dat je geen stoeiende kinderen kunt gebruiken. Het was voor mij ook wennen dat dit gedrag bij een jongen hoort en het vergde nogal wat van mijn aanpassingsvermogen. Ik heb ontdekt dat zodra je accepteert dat jongens geen meiden zijn het vanzelf rustiger wordt.


Ik betrap me er op dat ik ook nog met te veel regelmaat aan zoonlief vraag of hij rustiger wil doen

Maar ook bij mij gaat het wel eens fout. Ik betrap me er op dat ik ook nog met te veel regelmaat aan zoonlief vraag of hij rustiger wil doen. Kinderen zitten nou eenmaal niet stil achterop de fiets en kiezen voor hun liedjes en verhalen niet het moment dat ik er tijd voor heb. Dat vergt wat aanpassingsvermogen, zowel van mij als van zoonlief. Maar met een beetje uitleg gaat het prima.
De laatste weken lopen we steeds samen naar school. Nou ja, ik loop en zoonlief rent vooruit.
Op het schoolplein voor aanvang school kijkt hij dan altijd uit naar een ander vriendje, die hij heel hard kan en mag slaan (naar zeggen van zoonlief, ik krijg het niet uit zijn hoofd gepraat) want het vriendje is al 6. Dit vriendje rent het schoolplein rond, mijn kind rent er achteraan. Ze hebben de grootste lol. Totdat zijn ouders hem corrigeren en zeggen dat hij rustig aan moet doen. En dan moet ik ook mijn zoon aangeven dat hij moet stoppen met het uitdagen van het andere kind. Ik probeerde het nog met een grapje “Ach, dan zijn ze in de klas dadelijk lekker rustig”, maar de ouders waren niet te vermurwen. Sterker nog, ik kreeg bijna het idee dat ook ik iets fout had gedaan. En omdat ik dat geen fijn gevoel vind, het schoolsysteem op meisjesgedrag is ingericht en ik zoonlief een onbezorgde kindertijd gun bij deze een oproep aan alle jongensmama’s & papa’s. Verwaarloos je kind met liefde, laat ze lekker rennen, stoeien & druk doen. Ze moeten snel genoeg het keurslijf in. Laat ze nu ze nog klein zijn. Ze komen echt wel naar je toe als ze je nodig hebben. Krachtmetingen zijn noodzakelijk voor een stabiele groei.

Doe mee en zeg nee tegen vroegtijdig meisjesgedrag op onze jongens te projecteren.

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Borstvoeding in Laos

Column: Borstvoeding in Laos

Overal waar we komen worden ons dezelfde vragen gesteld: 'Welk kind komt uit welke buik? Keizersnee gehad? Is het een jongen of een meisje? Hoeveel maanden is die dikke baby? En waar is de vader toch?' Ik houd er een bijzondere Lao woordenschat aan over. Nog een...

Je kind is baas over zijn eigen lijf, dus ook over zijn kusjes

Je kind is baas over zijn eigen lijf, dus ook over zijn kusjes

Praten over bloot, oh help! Gelukkig zijn kinderen hier heel onbevangen in en kunnen ze je zonder schaamte allerlei dingen vragen. Soms laten ze letterlijk alles zien. Hoe ga je hier als ouder mee om? Pedagoog-seksuoloog Judith van Duivenboden-Kreijne helpt ons een...

Stine Jensen over zichzelf als kind, ouder en filosoof

Stine Jensen over zichzelf als kind, ouder en filosoof

Filosoof, schrijver, televisiemaker. Stine Jensen, Deense van geboorte, heeft haar kinderlijke nieuwsgierigheid niet verloren. Nelleke Bos spreekt Stine over haar kindertijd en haar eigen ouderschap. Hoe was je gezin, hoe groeide je op? ‘Ik groeide op met mijn ouders...

Column: Niet perfect, des te beter!

Column: Niet perfect, des te beter!

Niet perfect kan soms perfect zijn, ontdekte ik laatst. We stonden op het jaarlijkse schoolfeest en meestal was dit het moment om een praatje te maken met de leerkracht van het volgende jaar, maar nu was de nieuwe indeling nog niet bekend. Dus kletste ik met zijn...

Column: Verlicht worden? Neem kinderen

Column: Verlicht worden? Neem kinderen

Je werkdag zit erop. Tijd voor deel drie van de dag: het avondritueel. Vermoeide kinderen ophalen, eten koken terwijl je tussendoor stinkende poepluiers verschoont, en te midden van dat alles ook nog even probeert contact te hebben met je lief. Zit je eindelijk aan...

Column: Verhuizen met jonge kinderen? Hoe dan?

Column: Verhuizen met jonge kinderen? Hoe dan?

Het begon met een idee. Een droombeeld van hoe ons leven ook zou kunnen zijn. We zouden de stad kunnen verruilen voor een rustig dorp. De doorgaande weg met al zijn bussen en ambulances inwisselen voor een staat waar kinderen nog gedachteloos kunnen touwtjespringen....

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0