Column: Jongensmama anno 2011

door Gastauteur

Voordat ik zwanger was, wilde ik dolgraag een meisjesmama worden. Leuke rokjes en jurkjes kopen, lekker tutten, alles roze & vol glitters. Zodra ik zwanger werd, wist ik dat dit kind ongeacht het geslacht meer dan welkom is. Ineens viel mijn verlangen naar een meisje weg en interesseerde enkel de gezondheid van het kind in mij me. Ik ben gezegend met een echte jongen. Eentje die graag springt, klimt en gevaarlijke missies onderneemt. Heerlijk. Al ben ik zelf niet zo into het boksen of vechten. Zoonlief is een blauweplekkenscorer.

En dat is gelijk het begin van mijn jongen(s)mamazorgen. Mijn kind wordt als druk ervaren, terwijl hij normaal jongensgedrag vertoont. Het boksen mag op de kleuterschool niet, terwijl mijn kind heerlijk fysiek is ingesteld. Gevolg: daar waar hij de eerste maanden school leuk vond, is dat nu veranderd in niet leuk. De BSO was vanaf het begin al saai, wat ik me wel indenken kan, want op deze lokatie wordt in de wintermaanden niet buiten gespeeld. Die pech heeft zoonlief dus ook.
In de kring in de klas heeft zoonlief inmiddels een andere plek gekregen onder het mom van ‘dan kan de juf me beter zien’. Ik weet wel beter. Op zijn oude plek zat hij te dicht bij zijn stoeivriendje en was hij meer met dat vriendje bezig dan met hetgeen er in de kring gebeurde.
Goed, in de klas kan ik me goed voorstellen dat je geen stoeiende kinderen kunt gebruiken. Het was voor mij ook wennen dat dit gedrag bij een jongen hoort en het vergde nogal wat van mijn aanpassingsvermogen. Ik heb ontdekt dat zodra je accepteert dat jongens geen meiden zijn het vanzelf rustiger wordt.


Ik betrap me er op dat ik ook nog met te veel regelmaat aan zoonlief vraag of hij rustiger wil doen

Maar ook bij mij gaat het wel eens fout. Ik betrap me er op dat ik ook nog met te veel regelmaat aan zoonlief vraag of hij rustiger wil doen. Kinderen zitten nou eenmaal niet stil achterop de fiets en kiezen voor hun liedjes en verhalen niet het moment dat ik er tijd voor heb. Dat vergt wat aanpassingsvermogen, zowel van mij als van zoonlief. Maar met een beetje uitleg gaat het prima.
De laatste weken lopen we steeds samen naar school. Nou ja, ik loop en zoonlief rent vooruit.
Op het schoolplein voor aanvang school kijkt hij dan altijd uit naar een ander vriendje, die hij heel hard kan en mag slaan (naar zeggen van zoonlief, ik krijg het niet uit zijn hoofd gepraat) want het vriendje is al 6. Dit vriendje rent het schoolplein rond, mijn kind rent er achteraan. Ze hebben de grootste lol. Totdat zijn ouders hem corrigeren en zeggen dat hij rustig aan moet doen. En dan moet ik ook mijn zoon aangeven dat hij moet stoppen met het uitdagen van het andere kind. Ik probeerde het nog met een grapje “Ach, dan zijn ze in de klas dadelijk lekker rustig”, maar de ouders waren niet te vermurwen. Sterker nog, ik kreeg bijna het idee dat ook ik iets fout had gedaan. En omdat ik dat geen fijn gevoel vind, het schoolsysteem op meisjesgedrag is ingericht en ik zoonlief een onbezorgde kindertijd gun bij deze een oproep aan alle jongensmama’s & papa’s. Verwaarloos je kind met liefde, laat ze lekker rennen, stoeien & druk doen. Ze moeten snel genoeg het keurslijf in. Laat ze nu ze nog klein zijn. Ze komen echt wel naar je toe als ze je nodig hebben. Krachtmetingen zijn noodzakelijk voor een stabiele groei.

Doe mee en zeg nee tegen vroegtijdig meisjesgedrag op onze jongens te projecteren.

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Meerdere kinderen naar bed brengen? Zo doe je dat

Meerdere kinderen naar bed brengen? Zo doe je dat

’Vertel eens, wat is jouw ultieme tip wanneer je meerdere kinderen naar bed brengt?’ vroegen we jullie op Facebook. Al snel stroomden de tips binnen en bleek maar weer eens dat geen kind en ouder hetzelfde is. Beste tip: samen slapen Een veelgehoorde tip was ‘samen...

Column: De jaarringen in mijn stam

Column: De jaarringen in mijn stam

Heb je weleens met je vinger geprobeerd om de jaarringen van een boomstam te tellen? Zodat je, voor-ieder-jaar-een-ring, weet hoe oud de boom is? Dat is bijna niet te doen. Of ik raak zelf gewoon snel de tel kwijt, dat kan ook. Sommige ringen zijn héél dun, zodat je...

Column: Loslaten

Column: Loslaten

Wanneer je binnen een relatie een kind opvoedt, zijn er vaak verschillen in opvoeding te merken. Er zijn altijd kleine dingen die je zelf anders zou doen. Nog los van de man-vrouw verschillen, die sowieso aanwezig zijn.Zoonlief is zes jaar oud. Een erg...

Judith de Leeuw: maak van Compassie een schoolvak

Judith de Leeuw: maak van Compassie een schoolvak

Waarom die onuitgesproken competitie binnen het moederschap, het eindeloze streven naar ‘het beste’ in je carrière, je gezin, je leven? Dat kan anders. Documentairemaker Judith de Leeuw heeft wel een paar ideetjes liggen. Leestips: op zoek naar het verloren geluk,...

Column: Een familiebed voor álles

Column: Een familiebed voor álles

'Maar mag ik dan vanavond in jullie bed in slaap vallen?' Roos kijkt me met grote ogen aan. 'Ja, dat mag,' zeg ik. 'Ik kom zo bij je voorlezen.' In no time zijn de tanden gepoetst, is de pyjama aangetrokken en zijn de knuffels verhuisd. Met haar lange lijf ligt ze...

Column: Mijn kind lijkt op mij. Toch?

Column: Mijn kind lijkt op mij. Toch?

'Hij lijkt sprekend op jou.' Dat heb ik jaren gehoord als het over Thijn ging. En ik zag het zelf ook. Vanaf het moment dat ik hem voor het eerst in mijn handen had. Ik herkende hem meteen. En al mijn onzekerheid over of ik wel wist hoe ik zo'n kleintje vast moest...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0