Column: Koffietijd

door Gastauteur

Mijn zoon en ik zitten in een impasse en ik vrees dat we er zonder behang en stoomapparaten niet uit gaan komen. Mijn zoon is namelijk op het moment heel erg twee. Strikt genomen was hij natuurlijk al een tijdje twee en af en toe strooide hij kwistig met het nee-woord. Maar het was niets wat je als moeder niet met een goede kop koffie en een kletskop op zijn tijd achter je kon laten.

Inmiddels zijn de koppen koffie echter niet meer aan te slepen en vrees ik een cafeïnevergiftiging. Het begint meestal met een standaard opvoedkundig dilemma. Ik vind dat hij eerst zijn Duplo in de bak moet doen voor we naar de winkels gaan. Hij vindt, hoe verrassend, dat we eerst naar de winkels moeten gaan en dat we daarna nog wel eens zullen zien of er tijd overblijft om het speelgoed op te ruimen. Maar waar hij eerder mij vragend aan zou kijken om met een lief stemmetje en glimmende oogjes te vragen; “eerst winkel, en dan opruimen? Gaat hij nu voor zwaarder geschut. “Nee! Nou echt niet! Klaar!” En stampvoetend verdwijnt hij in welke richting het dan ook mag zijn waar ik hem niet naartoe wou hebben. Zucht.


En wat komt er dan precies na die fase? Juist ja, de volgende fase

Helaas voor mij (en hem) kopieert hij al mijn verbale strijdwapens om zo optimaal het bloed onder mijn nagels vandaan te halen. Omdat ik hem niet wil aanleren dat woede-uitbarstingen de beste manier zijn om je punt duidelijk te maken heb ik een tijd lang al mijn geduld bij elkaar geschraapt om steeds op mijn meest redelijke manier uit te leggen waarom we toch gingen opruimen/aankleden/douchen/van de pennen afblijven. “Luister lieverd, mama begrijpt dat het leuk is om de formulieren van de kinderbijslag van een pentekening te voorzien, maar ik heb die papieren nodig. Dus we gaan nu de pen wegleggen en dan mag je met je potloden een kleurplaat inkleuren”. Dat resulteerde in het feit dat elke “Nee! Nou echt niet! Klaar!” nu begint met “Luister mama!” En dan zijn er nog de keren dat mijn boosheid het van mijn redelijkheid won. We noemen de keer dat hij het behang, dat er precies een half uur op zat – en mijn zus en haar schoonmoeder een hele dag gekost had om precies volgens het patroon op te plakken – ging bewerken met lijm. Ik wist het nog niet van mijzelf maar blijkbaar heb ik, net zoals mijn zoon, een paar hele standaard zinnen als ik boos ben. Daar ga ik tenminste maar vanuit nu ik de hele dag hoor: “Luister mama! Nee. Nou echt niet! Klaar! Is dat duidelijk?”

Het schijnt een fase te zijn. Dat is in ieder geval de standaard troostende opmerking die ik van andere ouders hoor. Hoewel, troostend? Afhankelijk van het kind kan de fase kort of heel erg lang duren. Fijn. En wat komt er dan precies na die fase? Juist ja, de volgende fase. Laten we hopen dat ik in die fase wel weer mijn lieve, behulpzame, grappige en knuffelende mannetje terugkrijg. En tot die tijd zit ik in mijn werkkamer koffie te drinken en ik wil niets horen. Is dat duidelijk? 

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Knus oud & nieuw. Ook voor je jonge kind

Knus oud & nieuw. Ook voor je jonge kind

Oudjaarsdag. De laatste dag van het jaar. Een mooi moment om terug te blikken en vooruit te kijken. Maar ook best een lange avond voor de kleintjes. Als je ze tenminste wakker houdt. Want is dat nou wel of geen goed idee? En hoe geef je op kindniveau betekenis aan de...

Jana werkt als freelancer met haar kinderen om zich heen

Jana werkt als freelancer met haar kinderen om zich heen

Beeldmaker Jana Boekholt werkt vanuit huis. Welke keuzes maakte ze om haar kinderen zonder opvang op te voeden, en toch balans in werk en zorg te houden? Hoe is jouw balans in werk en zorg? Ik werk als stylist en fotograaf voor verschillende tijdschriften en merken....

Column: Mama hamemout? Ja?

Column: Mama hamemout? Ja?

“Mama, ik denk dat ik koorts heb. Wil je me even thermometeren?”Ik kijk op de klok. Het is kwart over zes. Waarom is mijn zoon al wakker?“Mama, mag ik op de tablet? Mag ik een spelletje doen op je telefoon? Ik wil naar beneden, ik wil televisie...

Column: Weer een kaarsje op de taart

Column: Weer een kaarsje op de taart

De laatste maand van zoonlief als vierjarige is alweer aangebroken. En dan betekent dat het niet lang meer duurt voordat hij officieel leerplichtig wordt. Geen vakanties buiten de vakantieperioden om, geen smokkeldaagjes, gewoon dagelijks verplicht naar school.Wat is...

Column: Van het eerste lachje naar de eerste okselhaar

Column: Van het eerste lachje naar de eerste okselhaar

Tien jaar geleden werd ze geboren. Het was een prachtig meisje met een stralend roze gezichtje. Niet toen ze er net uit kwam hoor, toen was ze verfrommeld en rood. En stralen was er ook niet bij, want ze krijste de hele boel bij elkaar. Maar goed, het meisje groeide...

Column: Brandschoon

Column: Brandschoon

De directrice van het kinderdagverblijf waar wij vandaag waren heeft iets met hygiëne. Zei ik dat ze iets met hygiëne heeft? Ik bedoel natuurlijk gewoon dat ze smetvrees heeft, op het neurotische af. Dat lijkt mij onhandig in combinatie met het werken met...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0