Column: Koffietijd

door Gastauteur

Mijn zoon en ik zitten in een impasse en ik vrees dat we er zonder behang en stoomapparaten niet uit gaan komen. Mijn zoon is namelijk op het moment heel erg twee. Strikt genomen was hij natuurlijk al een tijdje twee en af en toe strooide hij kwistig met het nee-woord. Maar het was niets wat je als moeder niet met een goede kop koffie en een kletskop op zijn tijd achter je kon laten.

Inmiddels zijn de koppen koffie echter niet meer aan te slepen en vrees ik een cafeïnevergiftiging. Het begint meestal met een standaard opvoedkundig dilemma. Ik vind dat hij eerst zijn Duplo in de bak moet doen voor we naar de winkels gaan. Hij vindt, hoe verrassend, dat we eerst naar de winkels moeten gaan en dat we daarna nog wel eens zullen zien of er tijd overblijft om het speelgoed op te ruimen. Maar waar hij eerder mij vragend aan zou kijken om met een lief stemmetje en glimmende oogjes te vragen; “eerst winkel, en dan opruimen? Gaat hij nu voor zwaarder geschut. “Nee! Nou echt niet! Klaar!” En stampvoetend verdwijnt hij in welke richting het dan ook mag zijn waar ik hem niet naartoe wou hebben. Zucht.


En wat komt er dan precies na die fase? Juist ja, de volgende fase

Helaas voor mij (en hem) kopieert hij al mijn verbale strijdwapens om zo optimaal het bloed onder mijn nagels vandaan te halen. Omdat ik hem niet wil aanleren dat woede-uitbarstingen de beste manier zijn om je punt duidelijk te maken heb ik een tijd lang al mijn geduld bij elkaar geschraapt om steeds op mijn meest redelijke manier uit te leggen waarom we toch gingen opruimen/aankleden/douchen/van de pennen afblijven. “Luister lieverd, mama begrijpt dat het leuk is om de formulieren van de kinderbijslag van een pentekening te voorzien, maar ik heb die papieren nodig. Dus we gaan nu de pen wegleggen en dan mag je met je potloden een kleurplaat inkleuren”. Dat resulteerde in het feit dat elke “Nee! Nou echt niet! Klaar!” nu begint met “Luister mama!” En dan zijn er nog de keren dat mijn boosheid het van mijn redelijkheid won. We noemen de keer dat hij het behang, dat er precies een half uur op zat – en mijn zus en haar schoonmoeder een hele dag gekost had om precies volgens het patroon op te plakken – ging bewerken met lijm. Ik wist het nog niet van mijzelf maar blijkbaar heb ik, net zoals mijn zoon, een paar hele standaard zinnen als ik boos ben. Daar ga ik tenminste maar vanuit nu ik de hele dag hoor: “Luister mama! Nee. Nou echt niet! Klaar! Is dat duidelijk?”

Het schijnt een fase te zijn. Dat is in ieder geval de standaard troostende opmerking die ik van andere ouders hoor. Hoewel, troostend? Afhankelijk van het kind kan de fase kort of heel erg lang duren. Fijn. En wat komt er dan precies na die fase? Juist ja, de volgende fase. Laten we hopen dat ik in die fase wel weer mijn lieve, behulpzame, grappige en knuffelende mannetje terugkrijg. En tot die tijd zit ik in mijn werkkamer koffie te drinken en ik wil niets horen. Is dat duidelijk? 

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Verzamelen

Column: Verzamelen

Een spijkerbroek maat 110 ligt over de badkuip gedrapeerd. Ik pak de vieze broek. Het is tijd voor een wasronde, maar voor ik de broek in de wasmand heb gegooid, klinkt het geluid van diverse vallende voorwerpen. Oh ja, het is weer zover. Op de grond liggen zijn...

Column: Mijn geheim

Column: Mijn geheim

Ken je haar? De 'Mijn geheim' rubriek in Echte Damesbladen. Als ik zo'n blaadje in mijn handen krijg, sla ik deze rubriek eigenlijk altijd over. Het clichébeeld hiervan ken ik echter wel: een vrouw die een slachtofferrol aanneemt ten opzichte van een groot...

Column: Een zwanger voorgevoel

Column: Een zwanger voorgevoel

Ik voel ineens dat ik zwanger ben. Zomaar, uit het niets. Sommige dingen vóel je! Vanuit je onderbuik of fingerspitzen of misschien gewoon omdat het niet de eerste keer was, maar ik voelde het dus. Lastig, want ik zat net in de auto onderweg van mijn ouders naar huis....

Clusteren op zijn hippies: make milk not war

Clusteren op zijn hippies: make milk not war

Clusteren: je baby die urenlang non stop aan jou geplakt zit om te drinken. Nuttig, zo schrijft Femke van Roozendaal eerder voor ons. Vermoeiend, maar ook om echt van te genieten, zo stelt Chantala Blinker in haar column. Clusteren kun je ook helemaal hippie...

Column: Zwanger, tegen alle verwachtingen in

Column: Zwanger, tegen alle verwachtingen in

Vorige maand las je over het hormonencircus dat Lisa Wade inging om zwanger te worden. Deze maand het vervolg. Over verwondering, uitspraken, vrijheden en beloftes. Toen ik verliefd werd op Peter wist ik dat dit ook betekende dat ik waarschijnlijk nooit moeder...

Column: Decemberzorgen

Column: Decemberzorgen

De decembermaand is bij uitstek een maand vol cultuur en tradities en brengt dus een aantal toekomstige dilemma’s mee voor ons. Want welke tradities uit Nederland zijn zo leuk dat we ze per se mee willen geven aan onze mini-expat en welke lokale tradities zijn...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0