Column: Feestbeesten

door Jannie

Onze kinderen zijn geen feestbeesten. Wanneer we in een situatie zijn waarin meerdere mensen in een ruimte aanwezig zijn en zich met elkaar bemoeien (doorgaans ‘Partijtje’ of ‘Feestje’ genoemd), dan zijn de reacties als volgt:

De Zevenjarige trekt zich terug in zijn eigen wereldje. Bij voorkeur met een boek op schoot, die hij desgewenst als nauwkeurig gekozen bord voor zijn kop kan laten fungeren.
De Vijfjarige stuitert alle kanten op. Hij verzint ter plekke de meest vernieuwende breakdancemoves. Deze moves laten bij voorkeur een glas doen breken, of zorgen dat de oom met plastic heup steeds verschiet, omdat het steeds net iets té dichtbij komt.
De Eenjarige klampt zich vast op schoot, kijk daarbij angstig om zich heen en zoekt zijn duimpje op. Soms durft hij even te spelen, maar zodra iemand (niet de ouders) te dichtbij komt, gaan de alarmbellen af.


De Zevenjarige heeft zich tot ster van het feest gekroond door zichzelf de taak van Ober toe te dichten

Eerlijk is eerlijk. Zelf ben ik ook niet de grootste feestheld. Ik ben de persoon die je nuttig ziet doen. Veilig teruggetrokken in de keuken of uit noodzaak de schade aan het beperken van de Vijfjarige.

Moeten wij het dan wel doen, die feestdagen? We worden niet alleen geconfronteerd met Sinterklaas (keer twee), Kerst en Oud&Nieuw, maar ook met de verjaardag van Oma, Opa, de Vijfjarige, de Zevenjarige en de vijfendertigjarige bruiloft van Opa en Oma. Als ik het zo opsom, begint het me al te duizelen. Vorig jaar deed ik al een nobele poging om het geheel consuminderachtig te houden. Zou ik dit jaar stiekem voor minimalisme mogen gaan? Kunnen jullie volgend jaar op Kiind een artikel lezen over “De Minimalistische Feestdagen” of misschien “Mindfull Meefeesten”? Voor nu laat ik het een jaar op zijn beloop. Kinderen zijn flexibel, laat ik ze als voorbeeld nemen voor mijn eigen feestinstelling: “Flexibel de Feestdagen door”.

Inmiddels is één van de verjaardagen achter de rug. De flexibiliteit van kinderen is reeds bewezen. De Zevenjarige heeft zich tot ster van het feest gekroond door zichzelf de taak van ober toe te dichten. Onvermoeibaar heeft hij glazen gesjouwd, bestellingen opgenomen en hapjes rondgebracht. Hij ging zo in zijn rol op, dat hij sprak over ‘Klanten’ in plaats van familie en vrienden. Pas op het einde kwam zijn boek weer in beeld. Zou hij zich ontpoppen? Of misschien gaat hij gewoon zijn moeder achterna, die hem met een grote glimlach heeft geholpen alle drankjes in te schenken.

In De Keuken.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Moeder van drie

Column: Moeder van drie

Ik ruim het speelgoed wat verspreid ligt door de speelkamer op en stop het terug in de bakken. Ik schuif het lege ledikantje aan de kant en zuig met de stofzuiger alle achtergelaten kruimels op. Het weekend loopt ten einde. Boven zit mijn driejarige met papa voor de...

Opvoedtips van Eva: ‘Mijn kind speelt nooit alleen’

Opvoedtips van Eva: ‘Mijn kind speelt nooit alleen’

Hi Eva Mijn kind kan niet alleen spelen. Zolang ik me met hem bezighoud, is het het gezelligste kind van de wereld. Samen knutselen, samen bouwen, samen kleuren, samen wandelen, fietsen of wat dan ook, het maakt eigenlijk niet uit wat we doen als we het maar samen...

10 redenen om een tik uit te delen

10 redenen om een tik uit te delen

10 redenen om een tik uit te delen - say what? In haar confronterende artikel ‘10 Points that the Pro-Spanking Crowd Totally Missed’ maakt Feminalistmom korte metten met het uitdelen van tikken. Of zoals ze het in de Verenigde Staten noemen: spanking. Haar artikel is...

Hoe spelen zorgt voor lekker slapen

Hoe spelen zorgt voor lekker slapen

Bij je eerste baby, in die eerste bijzondere maanden, is het allemaal wel te doen met die gebroken nachten. Het euvel begint als er weer gewerkt moet gaan worden of als er al een kind in het gezin is. De nachtrust is oh zo belangrijk voor zowel kind als ouder....

Wees eens wat minder beschikbaar voor je kinderen

Wees eens wat minder beschikbaar voor je kinderen

Opvoeden kost tijd. Zeven dagen per week ben je beschikbaar en bereikbaar. Jouw kinderen hebben je immers hard nodig om verder te komen, en dat gun je ze ook. Maar wat ook een gegeven is, is dat je niet constant tijd hebt voor je kinderen. Er zijn nog zoveel andere...

Column: Niet perfect, des te beter!

Column: Niet perfect, des te beter!

Niet perfect kan soms perfect zijn, ontdekte ik laatst. We stonden op het jaarlijkse schoolfeest en meestal was dit het moment om een praatje te maken met de leerkracht van het volgende jaar, maar nu was de nieuwe indeling nog niet bekend. Dus kletste ik met zijn...

0