Column: Een nieuw jaar

Ik houd van nieuwjaar. Ik ben geen oudjaarsmens. Als tiener verstopte ik me liever die laatste uren van het jaar om terug te kijken op alle gemiste kansen. Tijdens het vuurwerk barstte dan gelijk het gevoel van een ‘schone lei’ en nieuwe kansen in me los en vol goede moed stapte ik dan het nieuwe jaar in. 2011 was een uitzondering en 2011 is tegelijk een wonder. Het werd een jaar vol angsten, onzekerheden en mooie momenten. Het jaar waarin manlief en ik als partners uit elkaar gingen en als ouders/vrienden elkaar hervonden.

2011 is het jaar van loslaten geworden. 2012 wordt het jaar van herontdekken

Mijn magische jaar is gigantisch snel voorbij gegaan. Met heel veel gevoelens van nostalgie. Zoonlief is vijf geworden, wordt dit jaar alweer zes. En in 2011 heb ik hem uitzonderlijk veel als baby, dreumes, peuter en ook als kleuter voor ogen gehad. Soms wil ik de tijd gewoon even stilzetten, genieten van die kostbare bewuste momenten vol liefde. Zorgeloos zijn. Weer kind zijn.

Zoonlief leert me keer op keer hoe anders het leven vanuit zijn perspectief is. Hoe speciaal ook. En vaak vraagt hij als ik een klusje aan het doen ben wat ik even snel af wil maken om uitleg waardoor ik extra tijd voor het klusje moet nemen en ineens de magie ervan besef. De magie die hij ziet. In simpele dingen. Als ik wat haren op een rolletje draai of uitleg waarom dingen veranderen. En keer op keer laat hij me zien dat de wereld die ik dacht te kennen anders is.

2011 is het jaar van loslaten geworden. 2012 wordt het jaar van herontdekken. Nieuwe kansen, nieuwe mogelijkheden, nieuwe vriendschappen, een nieuw moederschap. Ik ga meer tijd nemen voor de kleine momenten, juist omdat ze al zo snel door onze vingers glippen. Ik ga meer tijd nemen voor zoonlief, juist omdat hij al zo snel groeit en ik al zoveel tijd misloop.

Ik wens jullie allemaal een waanzinnig 2012, vol nieuwe kansen, vol liefde, vol warmte, vol gezondheid, vol geluk en vol plezier. We zullen zien wat de tijd ons gaat brengen.