Column: Speelafspraakjes

door Gastauteur

Vroeg of laat mag je er als ouder aan gaan geloven. Kleuters maken speelafspraakjes. Ik kan me mijn eigen speelafspraakjes nog gedeeltelijk herinneren. Het makkelijkste was het als ik met mijn beste kleutervriendinnetje, Esther, afsprak. Zij woonde als ik de poort van ons huis uit ging, het gangetje uit, het straatje van het woonerf over, gelijk naast het andere gangetje op de hoek. Veel zoekwerk leverde dat mijn moeder niet op. En anders hadden wij aan de voorkant van het huis een groot plein waar altijd kinderen speelden. Mijn moeder was altijd thuis. Buitenspelen was voor ons een dagelijkse bezigheid. Uit school, hop naar buiten (als het weer het toeliet).


Nu is dat anders. Zoonlief heeft gescheiden ouders

Bij zoonlief ligt het ingewikkelder. Eerst zat hij nog op de BSO voor twee dagen in de week. Dan kon hij daar met andere kinderen spelen. Dat voelde voor mijn moedergevoel als een soort van speelafspraak, waardoor ik me niet erg schuldig voelde als de speelafspraakjes er bij in schoten.
Nu is dat anders. Zoonlief heeft gescheiden ouders. Dus dat moederhart voelt zich sneller schuldig dan voorheen. Het maken van een speelafspraak vergt extra inspanning. Niet alleen moet zoonlief en zijn opvang van die dag beschikbaar zijn, ook het vriendje moet geen BSO of zwemles hebben die middag.

Het op dezelfde dag afspreken, is nagenoeg onmogelijk. De agenda is onmisbaar. Flexibel zijn is even niet mogelijk tot frustratie van vooral mij. Ik zou het fijn vinden als zoonlief zijn sociale leven gewoon kon inrichten zoals hij dat zelf voor zich ziet. Helaas, het is even niet anders. Kwestie van accepteren.

 

Gelukkig heb ik op school een aantal medestanders. Ouders die ook speelafspraakjes moeten inplannen, want werken en zorgen voor kinderen vereist nogal wat goochelwerk. Maar goochelen doen we met heel veel liefde, want onze kinderen kijken zo uit naar deze speelafspraakjes, dat alleen is al voldoende beloning.

 

Er is alleen een klein probleem. Zoonlief heeft iets te veel vriendjes. Dat betekent dat sommige kinderen wekenlang moeten wachten, voordat er een speelafspraak gemaakt kan worden. En kleuters houden over het algemeen niet zo van wachten. Volgende week, over twee weken, daar kunnen ze nog wat mee, maar donderdag over drie weken??
Aan de andere kant leert zoonlief zo wel dat vooral het leven in het nu belangrijk is, want ik plan slechts een speelafspraak per keer. Ik ga niet de agenda nu al vol zetten voor de komende vier weken. Eerst de ene speelafspraak, daarna kijken we wel weer.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Gedeeld geheim

Column: Gedeeld geheim

Terwijl ik dit schrijf zit ik tot over mijn oren in de geheimen. Ik ben namelijk ceremoniemeester voor de bruiloft van mijn zusje en daarmee ben je niet alleen de persoon die helpt bij de voorbereidingen maar ook de persoon die alles mag weten. Uiteraard overlappen...

Waarom wasbare luiers best een optie zijn

Waarom wasbare luiers best een optie zijn

Je servies gooi je niet na ieder gebruik weg en je vieze onderbroeken ook niet. Dus waarom zou je zo’n tien luiers per etmaal wegwerpen? Wasbare luiers zijn vies? Vloeibare spuitpoep van je baby was je met gemak uit de luier: het verdwijnt in de afvoer, net zoals...

Kolven buitenshuis – het kan echt overal!

Kolven buitenshuis – het kan echt overal!

Kolven buitenshuis. Er is iets geks mee aan de hand: het vinden van een plekje om te kolven is een ware zoektocht, en toch kan  het uiteindelijk overal. De redactie heeft zelf allerlei kolfsessies meegemaakt, dus wij vroegen aan onze lezers: ‘Wat is de gekste plek...

Opvoeden als een aap

Opvoeden als een aap

Zou het niet heerlijk zijn als je kind bijna altijd naar je zou luisteren? Zonder dat je boos wordt. Zonder met straf te dreigen. En zonder omkoping met beloningen. Gewoon uit zichzelf. Spontaan. Hoeveel gemakkelijker zou opvoeden dan zijn? Een mooie droom? Volgens...

Adoptie: wachten, wachten…

Adoptie: wachten, wachten…

Laetitia uit België droomt van een kind adopteren. Ze vertelt in drie delen hoe ze dat heeft gedaan. Lees ook het eerste deel van haar verhaal. Intens zwanger Weerom een wonder: niet lang na onze beslissing om met adoptie door te gaan, was ik opnieuw zwanger! De...

Column: Sabbelkinderen

Column: Sabbelkinderen

Ik heb sabbelkinderen. En hoe handig dat ook was tijdens de eerste maanden borstvoeding, na een paar jaar mag het wel wat minder. Ik kan mij de eerste keer dat mijn dochter een speentje in haar mond had nog herinneren. Ze was een maand of twee en ze was aan het...

0