Column: Een ander gevoel bij vakantie

door Gastauteur

Vakantie. Het vergde altijd wat planning en gedoe, maar dan waren we -zodra we op de plaats van bestemming waren- er alledrie ook echt klaar voor. Dan kon het grote genieten beginnen.

Nu begint de vakantievoorpret op een heel andere manier. Overleg. Het naast elkaar leggen van de agenda’s. Wanneer is zoonlief vrij? Wanneer is de oppas beschikbaar? Wie pakt welke weken?

Op dit moment is het voordeel van de scheiding dat we als ouders meer vakantiedagen te verdelen hebben. Voorheen namen we dezelfde weken vrij (was wel zo gezellig) en moest er voor die andere weken het een en ander geregeld worden. 


“Maar dan ga ik papa missen.” Zijn lip gaat in de pruilstand

Voor zoonlief zitten er geen voordelen aan deze scheiding. Voor hem is het vooral gedoe. Als ik vol enthousiasme aankondig dat hij een extra lang weekend bij mij kan zijn, krijg ik een pijnlijk antwoord te horen. Nou ja, het eerste antwoord niet zozeer, de reactie die daarop volgt vooral.

“Maar dan ga ik papa missen.” Zijn lip gaat in de pruilstand. Ik herinner me nog dat ik hem dat geleerd heb te doen. Toen betrof het de vraag of hij (wij) een ijsje mocht(en) en de pruillip was bedoeld voor oma. Ik wilde ook graag een ijsje.

“Ja, schat, dat is zo. En als je bij papa bent dan mis je mama.” Het is een poging om zoonlief in te laten zien dat ik begrip heb voor de situatie waarin hij zit..
“Maar niet zo erg. Als ik bij jou ben dan mis ik papa heel erg.” Werkelijk, ik vind het heel fijn dat zoonlief geen enkele schroom voelt om deze woorden uit te spreken en ik weet heel goed waarom hij de woorden zegt. Ik ken zijn vader en zijn vader is echt een heel leuke papa.

Toch kijk ik op tegen dat lange weekend. Ik vrees voor de tranen, het gemis van zoonlief. Dat pijnlijk is om meerdere redenen. Een: de scheiding op zichzelf, de nieuwe situatie was niet het droombeeld dat ik had toen ik met mijn ex aan het zwanger worden begon. Twee: het feitelijke gemis.

Dat betekent dat er een extra voorbereiding getroffen moet worden. De lievelingsknuffel (“Die vindt papa ook heel lief”) mag niet vergeten worden. En wanneer het huilen begint, zullen mijn open armen er zijn. Troost en afleiding. We gaan de bossen in, leuke dingen doen. Andere leuke dingen dan zijn vader met hem doet.

Zoonlief begint het begrip ‘vakantie’ steeds beter te begrijpen. Zijn klasgenootjes gaan naar het buitenland op vakantie en dat vindt hij zelf ook een goed idee. Al heeft hij het vaker over een strandvakantie in eigen land, op een van onze geweldige eilanden. Daar zijn we gezamenlijk een drietal jaren achtereen geweest en hebben enorm genoten.

In schoolperioden is dat eiland eigenlijk te druk. Het geluk is dat zoonlief een vakantieweek heeft die buiten de reguliere schoolperioden valt. Dus hebben zijn vader en ik het plan op gevat om volgend jaar dat weekje naar het eiland te gaan en een huisje te huren.

En voor dit jaar beperk ik me tot lange weekenden en dagjes uit. Geen weken in een ander land of op een camping of zo. Het is voor zoonlief nog niet de tijd om een langere periode van zijn vader gescheiden te zijn. En heel eerlijk, ik ben er ook nog niet aan toe om zoonlief een langere periode van zijn vader te scheiden.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Verhuizen

Column: Verhuizen

'Ik wil helemaal niet naar een ander huis. Helemaal niet', moppert mijn driejarige zoon. 'Eén mama moet hier blijven met mij.' Voor hem hoeft het niet, de verhuizing, en dat snap ik best. Hij is erg gesteld op zijn vertrouwde omgeving. Ons huis met het groene hek,...

Vriendjes maken is soms moeilijk

Vriendjes maken is soms moeilijk

Hoe maak je vrienden? Mijn gedachten zijn bij mijn oudste zoon van zes. Ik zie hoe graag hij vriendjes wil maken. Tegelijkertijd zie ik dat hij het lastig vindt om het contact te leggen en te houden. Ik voel mijn tranen prikken. Goed voelen wat hij zelf wil en daarbij...

‘Ik vind het echt een wonder. En wonderbaarlijk’

‘Ik vind het echt een wonder. En wonderbaarlijk’

Ricardo McDougal (44 jaar, rapper) woont samen met Nienke (37 jaar, theatermaker), met wie hij Mack (4 jaar) en Bobby (2 jaar) kreeg. Het geboren zien worden van zijn kinderen zorgde voor overdonderende emoties en groot respect voor zijn vriendin. Dit is één van de...

Column: Trip down Memory Lane

Column: Trip down Memory Lane

Ik zit klaar om een nieuwe column te gaan schrijven. Het is donderdag, een dag die ik zo koester: alleen thuis voor mijn eigen werk. Even niets moeten, maar doen waar ik blij van word. Meestal heb ik even een tijdje aanrommelen nodig om van de ‘ik moet’- in de ‘ik...

Column: Als ik groot ben, word ik een meisje

Column: Als ik groot ben, word ik een meisje

Wat wil je worden als je later groot bent? Die vraag wordt hier doorgaans gesteld omdat de antwoorden zo heerlijk om te horen zijn. Van vuilnisophaler tot lampenmaker, van brandweerman tot hijskraanmeneer. Ook luidt het antwoord zo nu en dan: "Als ik later groot ben...

Column: Niet perfect, des te beter!

Column: Niet perfect, des te beter!

Niet perfect kan soms perfect zijn, ontdekte ik laatst. We stonden op het jaarlijkse schoolfeest en meestal was dit het moment om een praatje te maken met de leerkracht van het volgende jaar, maar nu was de nieuwe indeling nog niet bekend. Dus kletste ik met zijn...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0