Column: Ooit wilde ik een groot gezin

door Gastauteur

En dan ineens ben ik op mijn thuisdag de poepluier van een ander kind aan het verschonen. “Hoe ben ik hierin verzeild geraakt?” vraag ik me af, wetende dat ik nog minimaal twee poepluiers te gaan heb voordat mijn zus terug is van haar werk en haar twee kinderen op komt halen.

Gisteravond heeft mijn zoontje me nog gerustgesteld. Hij zou de poepluiers van zijn negen maanden oudere neefje en zijn net één jaar geworden nichtje voor zijn rekening nemen. Vanochtend aan de ontbijttafel kwam meneertje terug op zijn plannen. “Jij bent toch groot,” zei mijn bijna driejarige wijsneus, “Ik ben toch klein.” Juist ja, meneertje had evenmin zin om boven de poepluiers van zijn neefje en nichtje te hangen. Dus heb ik hem laten beloven dat hij dan zelf gebruik zou maken van de toilet, zodat me dat minstens één poepluier zou schelen.
En nu zit ik dus met drie snotneuzen opgescheept. Twee druktemakers die het ontzettend goed met elkaar kunnen vinden voor vijftig minuten van het uur, wat dus betekent dat ik in tweevoud mag mopperen als ze vol enthousiasme met hun autootjes tegen het raam slaan of een schril hoog gegil laten horen, omdat de ander dat zo grappig vindt.

Drie kinderen in huis. Ogen tekort om alles in de gaten te kunnen houden en handen tekort om tegelijk degene met de tranen te troosten en de ander te vragen wat er precies gebeurd is. Verdelen van aandacht en prioriteiten stellen dus. Nog een geluk dat de eenjarige haar eigen weg tussen al het speelgoed kan vinden.

Drie kinderen… ik zie voor me hoe mijn leven zou zijn als ik een groter gezin zou hebben. Mijn stresslevel stijgt ervan. Ik ben niet bepaald een relaxte mama. Ik had dus ook verwacht dat ik deze minuten voorbij zou zitten kijken. Het valt me honderd procent mee. Het is heerlijk om te zien dat ze gezellig voor het raam een soepstengel staan te eten. Mijn zoontje helpt mee door zijn nichtje meerdere keren van een stukje soepstengel te voorzien. Voor even genieten we van de soepstengel en de gezelligheid. Ik verzink in gedachten en schrik op als twee mannetje rondjes rond de tafel aan het rennen zijn. “Rustig,” zeg ik eerst. “Niet rennen,” roep ik vervolgens verschrikt als ik ontdek dat ze al soepstengeletend aan het rennen zijn gegaan. Gelukkig luisteren ze vandaag erg goed en stopt het geren direct.
En opgelucht besef ik dat we nog maar een paar uurtjes te gaan hebben, voordat mijn verantwoordelijkheid zich weer beperkt tot één van de drie kleintjes. Het is al een hele klus om te proberen dat hij zo ongehavend mogelijk de dag doorkomt. Ach, dat heeft ook wel zijn charme.
Ondanks dat ik geen stressvrije moeder ben, zie ik tijd om achter mijn laptop te duiken en over mijn laptop heen de drie kinderen in de gaten te houden. Misschien dat ik door te accepteren dat ik geen relaxte moeder ben, toch relaxter ben geworden dan dat ik anders zou zijn geweest.
Stiekem kijk ik uit naar volgende week. Dan komen de bengels van mijn zus weer naar me toe. Het wordt vast een hele dag vol pret (we gaan met de bende naar het park) en poepluiers. Gelukkig begint die de dag de vakantie van mijn man. Dan mag hij lekker de poepluiers doen!

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Maak van bedtijd geen strijd: 9 x tips van onze lezers

Maak van bedtijd geen strijd: 9 x tips van onze lezers

In het artikel ‘Meerdere kinderen naar bed brengen? Zo doe je dat’ deelden we de tips die we van jullie kregen. Omdat we begrijpen dat je als ouder soms helemaal geen tijd hebt om een heel artikel uit te lezen, volgen hier de 9 beste tips. 9 tips voor een fijne...

Kun je van je stiefkind houden?

Kun je van je stiefkind houden?

Houd jij van je stiefkind? Een stiefgezin is anders dan een kerngezin. De verhoudingen liggen anders en dat blijft ook zo. Ook al ben je al jaren verder, het blijft een stiefhuisje-boompje-beestje. Hierdoor kan het best zo zijn dat het maar niet lukt om een band op te...

Boekrecensie: Aanraken doe je zo

Boekrecensie: Aanraken doe je zo

Luuk valt en stoot zijn knie op een steen. Opa legt zijn hand op de pijnlijke plek, Luuks knie wordt warm en de pijn verminderd. Deze ‘oude wijsheid’, de aanrakingsmethode blijft in Luuks hoofd zitten en op school test hij deze aanraking uit op andere kinderen en op...

Waarom helpen in huis juist fijn is voor je kind

Waarom helpen in huis juist fijn is voor je kind

Je baby vermaakt zich met het wasgoed, je dreumes sjouwt met de bezem rond, je peuter sopt met liefde zijn speelgoed, de ramen en alles wat hij onderweg tegenkomt. Kortom: met jonge kinderen heb je vrijwel altijd gretige hulpjes in huis. Worden ze ouder, dan merk je...

Voor aanstaande ouders: leuke oefeningen om je voor te bereiden

Voor aanstaande ouders: leuke oefeningen om je voor te bereiden

Als je binnenkort samen ouders wordt, of dat net geworden bent, gebeurt er veel meer dan je kunt voorzien. Het gezinssysteem waar jij in bent opgegroeid, plus dat van je partner, gaan samen iets nieuws vormen. Vaak weet je pas wat je waarden zijn en vooral waar ze...

Het is goed zo. Over een onvervulde secundaire kinderwens

Het is goed zo. Over een onvervulde secundaire kinderwens

Dit is een voorpublicatie uit het boek Het is goed zo van Relinde Graaff: een roman over hokjesdenken en een onvervulde secundaire kinderwens. ‘Konden wij nog maar zo naar de wereld kijken. Zo onbevooroordeeld, vol verwondering.’ Ik neem een slok van mijn wijn om de...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0