Column: Ooit wilde ik een groot gezin

door Gastauteur

En dan ineens ben ik op mijn thuisdag de poepluier van een ander kind aan het verschonen. “Hoe ben ik hierin verzeild geraakt?” vraag ik me af, wetende dat ik nog minimaal twee poepluiers te gaan heb voordat mijn zus terug is van haar werk en haar twee kinderen op komt halen.

Gisteravond heeft mijn zoontje me nog gerustgesteld. Hij zou de poepluiers van zijn negen maanden oudere neefje en zijn net één jaar geworden nichtje voor zijn rekening nemen. Vanochtend aan de ontbijttafel kwam meneertje terug op zijn plannen. “Jij bent toch groot,” zei mijn bijna driejarige wijsneus, “Ik ben toch klein.” Juist ja, meneertje had evenmin zin om boven de poepluiers van zijn neefje en nichtje te hangen. Dus heb ik hem laten beloven dat hij dan zelf gebruik zou maken van de toilet, zodat me dat minstens één poepluier zou schelen.
En nu zit ik dus met drie snotneuzen opgescheept. Twee druktemakers die het ontzettend goed met elkaar kunnen vinden voor vijftig minuten van het uur, wat dus betekent dat ik in tweevoud mag mopperen als ze vol enthousiasme met hun autootjes tegen het raam slaan of een schril hoog gegil laten horen, omdat de ander dat zo grappig vindt.

Drie kinderen in huis. Ogen tekort om alles in de gaten te kunnen houden en handen tekort om tegelijk degene met de tranen te troosten en de ander te vragen wat er precies gebeurd is. Verdelen van aandacht en prioriteiten stellen dus. Nog een geluk dat de eenjarige haar eigen weg tussen al het speelgoed kan vinden.

Drie kinderen… ik zie voor me hoe mijn leven zou zijn als ik een groter gezin zou hebben. Mijn stresslevel stijgt ervan. Ik ben niet bepaald een relaxte mama. Ik had dus ook verwacht dat ik deze minuten voorbij zou zitten kijken. Het valt me honderd procent mee. Het is heerlijk om te zien dat ze gezellig voor het raam een soepstengel staan te eten. Mijn zoontje helpt mee door zijn nichtje meerdere keren van een stukje soepstengel te voorzien. Voor even genieten we van de soepstengel en de gezelligheid. Ik verzink in gedachten en schrik op als twee mannetje rondjes rond de tafel aan het rennen zijn. “Rustig,” zeg ik eerst. “Niet rennen,” roep ik vervolgens verschrikt als ik ontdek dat ze al soepstengeletend aan het rennen zijn gegaan. Gelukkig luisteren ze vandaag erg goed en stopt het geren direct.
En opgelucht besef ik dat we nog maar een paar uurtjes te gaan hebben, voordat mijn verantwoordelijkheid zich weer beperkt tot één van de drie kleintjes. Het is al een hele klus om te proberen dat hij zo ongehavend mogelijk de dag doorkomt. Ach, dat heeft ook wel zijn charme.
Ondanks dat ik geen stressvrije moeder ben, zie ik tijd om achter mijn laptop te duiken en over mijn laptop heen de drie kinderen in de gaten te houden. Misschien dat ik door te accepteren dat ik geen relaxte moeder ben, toch relaxter ben geworden dan dat ik anders zou zijn geweest.
Stiekem kijk ik uit naar volgende week. Dan komen de bengels van mijn zus weer naar me toe. Het wordt vast een hele dag vol pret (we gaan met de bende naar het park) en poepluiers. Gelukkig begint die de dag de vakantie van mijn man. Dan mag hij lekker de poepluiers doen!

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Stop en realiseer: neem je emoties onder de loep

Stop en realiseer: neem je emoties onder de loep

Oei! Opschieten! Ik zie op de klok dat ik de illusie van zeeën van tijd op de voorochtend van de peutergym moet gaan opgeven. Laatste slok koffie en gauw de douche in. Zoonlief van net een jaar heeft andere plannen. Jammerend volgt hij me overal en het jammeren gaat...

Astara over opvoeden: Denken in behoeften

Astara over opvoeden: Denken in behoeften

Alles wat we doen of niet doen, zeggen of niet (durven) zeggen, doen we om een behoefte te vervullen. Mijn wens is om, doordrongen van dit besef, steeds meer te luisteren, spreken en leven vanuit verbinding en met respect voor mijn eigen en andermans behoeften. Maar...

Marketing voor kinderen werkt!

Marketing voor kinderen werkt!

Er wonen zo'n 2,5 miljoen kinderen onder de 12 jaar in Nederland. Deze kinderen hebben naar schatting 200.000.000 euro per jaar te besteden. De invloed die deze kinderen hebben op de gezinsportemonnee wordt geschat op twee miljard euro1.Kinderen zijn dus big business;...

Maak van bedtijd geen strijd: 9 x tips van onze lezers

Maak van bedtijd geen strijd: 9 x tips van onze lezers

In het artikel ‘Meerdere kinderen naar bed brengen? Zo doe je dat’ deelden we de tips die we van jullie kregen. Omdat we begrijpen dat je als ouder soms helemaal geen tijd hebt om een heel artikel uit te lezen, volgen hier de 9 beste tips. 9 tips voor een fijne...

Gezinnen zijn sociaal geïsoleerder dan ooit

Gezinnen zijn sociaal geïsoleerder dan ooit

De manier waarop wij leven verschilt van wat in het verleden gebruikelijk was. Klinkt vanzelfsprekend, maar betekent dus ook dat wat we ‘normaal’ vinden binnen een paar generaties flink kan veranderen. Als socioloog denk ik daarbij vooral aan veranderingen in de...

Consequent zijn hoeft niet (wees liever betrouwbaar)

Consequent zijn hoeft niet (wees liever betrouwbaar)

Consequent zijn! We proberen het allemaal wel. Het advies om kinderen met duidelijkheid en consequente regels op te voeden is overal. Logisch, want het klinkt ook zo fijn: je hanteert een set regels en houdt je eraan. Zo weet een kind waar die aan toe is en heb je het...

0