Column: Ooit wilde ik een groot gezin

door Gastauteur

En dan ineens ben ik op mijn thuisdag de poepluier van een ander kind aan het verschonen. “Hoe ben ik hierin verzeild geraakt?” vraag ik me af, wetende dat ik nog minimaal twee poepluiers te gaan heb voordat mijn zus terug is van haar werk en haar twee kinderen op komt halen.

Gisteravond heeft mijn zoontje me nog gerustgesteld. Hij zou de poepluiers van zijn negen maanden oudere neefje en zijn net één jaar geworden nichtje voor zijn rekening nemen. Vanochtend aan de ontbijttafel kwam meneertje terug op zijn plannen. “Jij bent toch groot,” zei mijn bijna driejarige wijsneus, “Ik ben toch klein.” Juist ja, meneertje had evenmin zin om boven de poepluiers van zijn neefje en nichtje te hangen. Dus heb ik hem laten beloven dat hij dan zelf gebruik zou maken van de toilet, zodat me dat minstens één poepluier zou schelen.
En nu zit ik dus met drie snotneuzen opgescheept. Twee druktemakers die het ontzettend goed met elkaar kunnen vinden voor vijftig minuten van het uur, wat dus betekent dat ik in tweevoud mag mopperen als ze vol enthousiasme met hun autootjes tegen het raam slaan of een schril hoog gegil laten horen, omdat de ander dat zo grappig vindt.

Drie kinderen in huis. Ogen tekort om alles in de gaten te kunnen houden en handen tekort om tegelijk degene met de tranen te troosten en de ander te vragen wat er precies gebeurd is. Verdelen van aandacht en prioriteiten stellen dus. Nog een geluk dat de eenjarige haar eigen weg tussen al het speelgoed kan vinden.

Drie kinderen… ik zie voor me hoe mijn leven zou zijn als ik een groter gezin zou hebben. Mijn stresslevel stijgt ervan. Ik ben niet bepaald een relaxte mama. Ik had dus ook verwacht dat ik deze minuten voorbij zou zitten kijken. Het valt me honderd procent mee. Het is heerlijk om te zien dat ze gezellig voor het raam een soepstengel staan te eten. Mijn zoontje helpt mee door zijn nichtje meerdere keren van een stukje soepstengel te voorzien. Voor even genieten we van de soepstengel en de gezelligheid. Ik verzink in gedachten en schrik op als twee mannetje rondjes rond de tafel aan het rennen zijn. “Rustig,” zeg ik eerst. “Niet rennen,” roep ik vervolgens verschrikt als ik ontdek dat ze al soepstengeletend aan het rennen zijn gegaan. Gelukkig luisteren ze vandaag erg goed en stopt het geren direct.
En opgelucht besef ik dat we nog maar een paar uurtjes te gaan hebben, voordat mijn verantwoordelijkheid zich weer beperkt tot één van de drie kleintjes. Het is al een hele klus om te proberen dat hij zo ongehavend mogelijk de dag doorkomt. Ach, dat heeft ook wel zijn charme.
Ondanks dat ik geen stressvrije moeder ben, zie ik tijd om achter mijn laptop te duiken en over mijn laptop heen de drie kinderen in de gaten te houden. Misschien dat ik door te accepteren dat ik geen relaxte moeder ben, toch relaxter ben geworden dan dat ik anders zou zijn geweest.
Stiekem kijk ik uit naar volgende week. Dan komen de bengels van mijn zus weer naar me toe. Het wordt vast een hele dag vol pret (we gaan met de bende naar het park) en poepluiers. Gelukkig begint die de dag de vakantie van mijn man. Dan mag hij lekker de poepluiers doen!

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Bewust opvoeden, dus ook zonder racisme

Bewust opvoeden, dus ook zonder racisme

De meeste mensen zijn niet racistisch. Zullen we daar mee beginnen? Want racisme, poeh. Een meer dan gevoelig onderwerp waar we vaak stilletjes omheen lopen. Niet omdat het ons niet interesseert, maar veel eerder omdat we niet weten wat we ermee moeten. Juist vanwege...

Doorbreek de eenzaamheid

Doorbreek de eenzaamheid

Toen mijn dochter werd geboren, vond ik het ouderschap zwaar. Ik was jong, dat speelt zeker mee. En het was de eerste, ook dat. Nu ik zes jaar later een vers kind heb gebakken, ervaar ik het heel anders. Ik vind het nooit zwaar, terwijl het kindertal verdubbeld is....

Alleenstaand en opvoeden: hulptroepen gezocht!

Alleenstaand en opvoeden: hulptroepen gezocht!

Nog bijna dagelijks vraag ik mezelf af wat er nu eigenlijk is gebeurd. Ineens was ik alleenstaande mama, terwijl ik daarvoor de mogelijkheid had om naar alle uithoeken van te aarde te zwerven. Toch wist ik al zeven maanden voor mijn zoon geboren werd, dat ik er op dat...

Balletjes in de lucht houden

Geschreven door Diana de Bont Ik ben Diana, zusje en dochter sinds 1979, vrouw sinds 1997, echtgenote sinds 2003, mama sinds 2006, fulltime werkneemster sinds 2007, hardloopster sinds 2009. Daarnaast probeer ik een waardevolle collega, een lieve vriendin, een goede...

Kleutertjes: over angsten, zelfstandigheid en ‘waarom?’

Het ene moment is je kind nog een peuter, het volgende moment is het alweer klaar voor de basisschool. In de kleuterklas ontwikkelt je kleuter zich razendsnel. Wat gebeurt er allemaal? Dit artikel gaat over de ontwikkelingen die je kleuter meemaakt. Lichamelijke...

Weg met de tablet?

Weg met de tablet?

Tablets worden inmiddels al op sommige peuterspeelzalen ingezet. Apps speciaal voor de allerkleinsten worden als 'educatief speelgoed' uitgegeven. En ze beloven de ontwikkeling te stimuleren, maar doen ze dat ook echt? Onderzoekster Dr. Anna Sosa​ heeft vastgesteld...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0