Column: Geen papa en mama meer

door Gastauteur

Het fulltime werken vergt zijn tol. Kindlief heeft een nieuwe manier gevonden om op het schuldgevoel van vader en moeder in te spelen. Als we hem alvast vooruit naar de woonkamer sturen om hem kort daarna, na bijvoorbeeld het uitruimen van de vaatwasser, te volgen, zet meneertje een pruillip op: “Maar dan heb ik geen papa en mama meer”. Ik heb werkelijk geen idee waar het vandaan komt en wat ik ook zeg of doe, het blijft een hardnekkig terugkomend antwoord. Als we hem afzetten bij mijn ouders, zijn oppas, die een hele leuke dag met hem in het vooruitzicht hebben, het is namelijk kermistijd, dan nog kan hij het niet laten om het bij het weggaan te zeggen.
Deze ochtend was het weer raak. We vertrekken altijd met zijn drietjes. Ik word op het station afgezet, zoonlief bij mijn ouders en dan gaat mijn man naar zijn werk. In de auto werd ineens het idee geopperd dat ik mee kon om zoonlief af te zetten. Ik antwoordde dat ik mijn trein zou missen. Eerst klonk er een ‘oh’. Hoewel dat tot voor kort altijd het teken was dat het antwoord geslikt werd, is het tegenwoordig de nieuwe versie van ‘ik denk na over een vervolgreactie’. En ja hoor, daar kwam hij weer. “Maar als papa mij afzet dan heb ik geen papa en mama meer.” Nogmaals uitgelegd dat ook als wij niet bij hem zijn, we altijd zijn papa en mama zijn.

Ergens moet hij toch geleerd hebben dat hij zijn papa en mama kwijt kan raken. Er heeft zich nog geen traumatisch ‘help ik ben mijn papa of mama kwijt’ ervaring in zijn leven voorgedaan. Ja, hij luistert wel eens niet en wil dan een andere kant op lopen of niet in de auto stappen, dan heb ik niet altijd het geduld om te blijven wachten en ik loop wel eens een paar meter verder of stap dan alvast in de auto, wat meestal tot gevolg heeft dat hij alsnog aangehold komt. En logeerpartijtjes zijn eigenlijk altijd bij opa en oma. Zij zijn tevens zijn enige oppas. Sporadisch past mijn zus wel eens op. Oh ja, hij heeft één keer een paar uur bij mijn zus geslapen en daarna hebben we hem opgehaald, omdat we dat beloofd hadden. Achteraf gezien hadden we hem toen net zo goed kunnen laten logeren, maar meneer heeft daar een eigen mening over tegenwoordig. Als ik hem vraag of hij een keer bij mijn zus wil logeren zegt hij dat hij dat wil als papa en mama ook blijven slapen. Want tja, je raadt het al, anders heeft hij geen papa en mama meer.

En dan ineens even plotseling als het is gekomen, lijkt het weer verdwenen te zijn. Hebben mijn verwoedde pogingen effect gehad? Zijn mijn woorden tot hem doorgedrongen? Ik durf er mijn hand niet voor in het vuur te steken. Het is niet zo dat hij nu braaf opdreunt dat hij ook als wij er niet bij zijn, een papa en een mama heeft. Wat ook mijn insteek niet was, maar dan zou ik ervan verzekerd zijn dat mijn woorden doorgedrongen zijn. Ik denk eerder dat hij gewoon overgestapt is op wat nieuws. En dat nieuwe blijft deze keer niet hardnekkig hangen. Schuldgevoel weer terug in de mand.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Dit is mijn leven

Column: Dit is mijn leven

Dit is mijn leven. Met de kinderen fiets ik door de grauwe straten van Berlijn. De zon heeft zich al dagen niet laten zien, het is een paar graden boven nul en het miezert. We zijn vergeten onze handschoenen aan te trekken en we moeten nog boodschappen voor het...

Waarom wasbare luiers best een optie zijn

Waarom wasbare luiers best een optie zijn

Je servies gooi je niet na ieder gebruik weg en je vieze onderbroeken ook niet. Dus waarom zou je zo’n tien luiers per etmaal wegwerpen? Wasbare luiers zijn vies? Vloeibare spuitpoep van je baby was je met gemak uit de luier: het verdwijnt in de afvoer, net zoals...

Voorleven en jezelf voeden – uitdagende praktijkopdracht!

Voorleven en jezelf voeden – uitdagende praktijkopdracht!

We kunnen lang denken en praten over onszelf voeden als ouder, over loskomen van oude overtuigingen en voorleven wat we belangrijk vinden. We kunnen ook gewoon aan de slag gaan. Net als onze kinderen, wanneer ze volledig opgaan in het tekenen, spelen of huttenbouwen....

Opgroeien zonder gevaar bestaat niet

Opgroeien zonder gevaar bestaat niet

‘Ik zag jouw zoon gisteren alleen naar school fietsen. Klopt dat? Laat jij je kind he-le-maal alleen fietsen Marre?! Dat durf ik niet hoor. Het verkeer is zo druk en auto’s rijden hard. Mijn kinderen moeten bij mij blijven in het verkeer, veel te gevaarlijk! Ik snap...

Bouwen van een baby: voeding tijdens de zwangerschap

Bouwen van een baby: voeding tijdens de zwangerschap

Gezond eten is altijd belangrijk, maar tijdens het bouwen van een baby vooral! Marit Verwer schrijft hier een reeks over. Deel 2: Voeding tijdens de zwangerschap. (Lees ook deel 1: Voeding tijdens het zwanger willen worden en deel 3: Voeding tijdens de...

Column: Oliebollenkraam

Column: Oliebollenkraam

Alleen zijn kan vervelend zijn, maar alleen zijn, terwijl je wél familie of een partner hebt, is pas echt eenzaam. Denk ik. Iets niet-hebben, wat er wel zou moeten zijn gezien de omstandigheden, maar wat tóch ontbreekt, omdat het scheef is of kapot, is een van de...

0