Column: Geen papa en mama meer

door Gastauteur

Het fulltime werken vergt zijn tol. Kindlief heeft een nieuwe manier gevonden om op het schuldgevoel van vader en moeder in te spelen. Als we hem alvast vooruit naar de woonkamer sturen om hem kort daarna, na bijvoorbeeld het uitruimen van de vaatwasser, te volgen, zet meneertje een pruillip op: “Maar dan heb ik geen papa en mama meer”. Ik heb werkelijk geen idee waar het vandaan komt en wat ik ook zeg of doe, het blijft een hardnekkig terugkomend antwoord. Als we hem afzetten bij mijn ouders, zijn oppas, die een hele leuke dag met hem in het vooruitzicht hebben, het is namelijk kermistijd, dan nog kan hij het niet laten om het bij het weggaan te zeggen.
Deze ochtend was het weer raak. We vertrekken altijd met zijn drietjes. Ik word op het station afgezet, zoonlief bij mijn ouders en dan gaat mijn man naar zijn werk. In de auto werd ineens het idee geopperd dat ik mee kon om zoonlief af te zetten. Ik antwoordde dat ik mijn trein zou missen. Eerst klonk er een ‘oh’. Hoewel dat tot voor kort altijd het teken was dat het antwoord geslikt werd, is het tegenwoordig de nieuwe versie van ‘ik denk na over een vervolgreactie’. En ja hoor, daar kwam hij weer. “Maar als papa mij afzet dan heb ik geen papa en mama meer.” Nogmaals uitgelegd dat ook als wij niet bij hem zijn, we altijd zijn papa en mama zijn.

Ergens moet hij toch geleerd hebben dat hij zijn papa en mama kwijt kan raken. Er heeft zich nog geen traumatisch ‘help ik ben mijn papa of mama kwijt’ ervaring in zijn leven voorgedaan. Ja, hij luistert wel eens niet en wil dan een andere kant op lopen of niet in de auto stappen, dan heb ik niet altijd het geduld om te blijven wachten en ik loop wel eens een paar meter verder of stap dan alvast in de auto, wat meestal tot gevolg heeft dat hij alsnog aangehold komt. En logeerpartijtjes zijn eigenlijk altijd bij opa en oma. Zij zijn tevens zijn enige oppas. Sporadisch past mijn zus wel eens op. Oh ja, hij heeft één keer een paar uur bij mijn zus geslapen en daarna hebben we hem opgehaald, omdat we dat beloofd hadden. Achteraf gezien hadden we hem toen net zo goed kunnen laten logeren, maar meneer heeft daar een eigen mening over tegenwoordig. Als ik hem vraag of hij een keer bij mijn zus wil logeren zegt hij dat hij dat wil als papa en mama ook blijven slapen. Want tja, je raadt het al, anders heeft hij geen papa en mama meer.

En dan ineens even plotseling als het is gekomen, lijkt het weer verdwenen te zijn. Hebben mijn verwoedde pogingen effect gehad? Zijn mijn woorden tot hem doorgedrongen? Ik durf er mijn hand niet voor in het vuur te steken. Het is niet zo dat hij nu braaf opdreunt dat hij ook als wij er niet bij zijn, een papa en een mama heeft. Wat ook mijn insteek niet was, maar dan zou ik ervan verzekerd zijn dat mijn woorden doorgedrongen zijn. Ik denk eerder dat hij gewoon overgestapt is op wat nieuws. En dat nieuwe blijft deze keer niet hardnekkig hangen. Schuldgevoel weer terug in de mand.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Het is zo’n dag

Column: Het is zo’n dag

Het is zo'n dag. Niets gaat vanzelf. Sterker nog: het voelt alsof ik de hele dag tegen de stroom in loop. Het begon al met die nacht. De nacht waarin de oudste dochter haar beertje even niet kon vinden, mijn zoontje een plas in zijn bed deed en de jongste dochter een...

Column: Speelafspraakjes

Column: Speelafspraakjes

Vroeg of laat mag je er als ouder aan gaan geloven. Kleuters maken speelafspraakjes. Ik kan me mijn eigen speelafspraakjes nog gedeeltelijk herinneren. Het makkelijkste was het als ik met mijn beste kleutervriendinnetje, Esther, afsprak. Zij woonde als ik de poort van...

Waarom kinderen geheimen hebben

Waarom kinderen geheimen hebben

Hoe komt het dat kinderen zo graag geheimen hebben? En is geheimen hebben nuttig? Het terrein dat grenst aan mijn achtertuin is eigendom van een groot kinderdagverblijf. Tijdens pauzes spelen de kinderen in de bosjes. Het open veld, in het zicht van de leidsters ligt...

Column: Koffietijd

Column: Koffietijd

Mijn zoon en ik zitten in een impasse en ik vrees dat we er zonder behang en stoomapparaten niet uit gaan komen. Mijn zoon is namelijk op het moment heel erg twee. Strikt genomen was hij natuurlijk al een tijdje twee en af en toe strooide hij kwistig met het...

Tips van Eva bij gezinsuitbreiding

Tips van Eva bij gezinsuitbreiding

Gezinsuitbreiding, hoera! Maar voor de oudste(n) voelt het niet altijd als feest. De aandacht verdelen, de vertrouwde routines staan te wankelen. Bah! Hoe begeleid je je kinderen op weg naar het grote-broers-en-zussenschap? Eva Bronsveld heeft tips. Lekker klagen over...

Column: Even flink zijn

Column: Even flink zijn

Het is de tweede ochtend deze week dat ik Simon naar de Zonnestraaltjes breng en hij niet wilt dat ik wegga. ‘Bij jou blijven’ zegt hij huilend en klampt zich aan mij vast. Ik voel me vrij machteloos, maar wil dat niet laten zien. In plaats daarvan doe ik hard mijn...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0