Astara over opvoeden: Samen spelen, samen delen

door Astara Lieuw-On

Opvoeden is leuk en bijzonder. Maar wat kun je elkaar als ouder en kind soms in de weg zitten! Astara Lieuw-On laat haar licht schijnen over veelvoorkomende strubbelingen.

 

Samen spelen, samen delen

Er zijn periodes dat mijn zoons elkaar flink in de weg zitten. Als er één zijn oog op een leuk spel heeft laten vallen dan wil de ander daar ook meteen mee spelen. Ze zien hoe boeiend en nieuw en interessant het is wat de ander doet en willen dat zelf ook ervaren. En wel nu! Doe dan nog wat gastkindjes in de mix en het is echt om de haverklap hommeles. Terugdenkend aan hoe mij in mijn jeugd werd geleerd om te delen en hoe ik vaak andere ouders in vergelijkbare situaties zie reageren besef ik dat ik daar heel anders mee om wil gaan.

 

Vrijwillig delen

Er zijn ruwweg twee manieren waarop ik vroeger benaderd werd en hoe ik ook nu vaak ouders zie reageren. Ofwel door zelf in te grijpen en te eisen dat hun kind het speeltje afstaat: “Nu heb jij hem lang genoeg gehad, anderen willen ook aan de beurt.” Soms minder eisend, dan wordt schaamte ingezet: “Goh, ik dacht dat jij wel netjes kon delen.” Beide manieren komen samen in de standaard frase ‘Samen spelen, samen delen!’. Waarmee het kind op een subtiele manier de boodschap krijgt dat het samen zou moeten willen spelen, en dan dus ook bereid moet zijn om speeltjes af te staan. En in de kern is het een manier om het kind over te halen om te doen wat de ouder wil. Waarmee er geen sprake meer kan zijn van vrijwillige medewerking. Een principe dat ik hoog in het vaandel heb staan.


Kinderen moeten ervaren echt iets voor zichzelf te hebben

Ja, ik wil best graag dat mijn kinderen zich gedragen op een manier die ik prettig vind, maar ik vind het nog veel belangrijker dat ze hun gedrag kiezen om de juiste redenen. Dus niet omdat ze bang zijn voor straf, hopen op mijn goedkeuring of om schuldgevoel of schaamte te vermijden. Mijn ervaring is dat wanneer ik voor mekaar krijg wat ik wil door gebruik te maken van dwang, angst, schuld, schaamte, straf etc. ik daar later altijd spijt van krijg.

 

Iets voor zichzelf hebben

Iets anders waarmee ik zit is dat het hele idee dat kinderen moeten leren delen me niet lekker zit. Vaak wordt er onder delen verstaan: afgeven wat (voor het moment) van jou is. En ik wil mijn kinderen graag veiligheid en vertrouwen bieden, dat hetgeen waar ze op dat moment aan gehecht zijn ze niet zomaar kan worden afgepakt simpelweg omdat een ander er zijn zinnen op heeft gezet. Al vind ik het belangrijk dat ze leren rekening houden met een ander, wil ik ook dat ze voor zichzelf op kunnen komen. Ik denk dat kinderen eerst moeten kunnen ervaren om iets echt voor zichzelf te hebben voor ze het uit hun hart kunnen afgeven. En daar gaat het dwingen van kinderen om te delen aan voorbij.

 

Delen zonder dwingen!

Ik heb dus nogal een allergie op het zinnetje: “Samen spelen, samen delen”. En ik besloot me in te lezen op het onderwerp. Want ik wil wel graag dat het spelen harmonieus en ordelijk verloopt bij ons thuis. Uiteindelijk vond ik tips die me hierbij hielpen. Zonder mijn kinderen te dwingen om te delen of het idee te geven dat ze niks voor zichzelf mogen hebben. Bij ons thuis gaat het nu als volgt:

 

Degene die een speeltje heeft mag hier zo lang mee spelen als hij/zij wil. Als ze mij vragen om het voor hen te bewaken terwijl ze gaan plassen of vragen om het op een onbereikbare plaats te zetten zodat het onaangeroerd blijft, dan help ik ze daarmee. Maar als een ander kindje er ook mee wil spelen dan erkennen we dat en overleggen samen.

Zelf oplossen

Ik help de kinderen te verwoorden wat ze willen. (Thibo wil niet dat zijn LEGO-bouwsel kapot gaat en er straks verder aan bouwen. Bence ziet er een gave raceauto in en wil er juist heel graag mee spelen.) En vraag of ze ideeën hebben om het op te lossen. Mogelijke oplossingen zijn bijvoorbeeld een acceptabel alternatief zoeken, samen gaan spelen of om de beurt. Als de kinderen besluiten tot het laatste dan help ik ze er af en toe aan herinneren dat er nog iemand wacht op het speeltje die misschien wel ongeduldig aan het worden is. Zo lukt het vaak om conflicten voor te zijn of de boel niet te laten escaleren. Al blijft het natuurlijk erg uitdagend voor kleintjes om te wachten, wanneer ze iets heel erg graag willen.

 

Ik heb in het begin dus veel aan zelfconnectie (mijn zuurstofmasker opzetten) moeten doen, elke keer als ik merkte dat ik het geduld er niet voor kon opbrengen en de neiging had om het dan maar voor ze te beslissen. Maar hoe langer we dit doen, hoe creatiever de oplossingen worden. Thibo is inmiddels al zo oud dat hij kan begrijpen dat het voor zijn broertje moeilijker is om te wachten dan voor hem. En soms maakt hij dus een groot gebaar en geeft hij hem zijn zin. Of ze besluiten samen iets heel anders te gaan doen. En zo krijg ik er meer en meer vertrouwen in dat ze naarmate ze ouder worden steeds meer geduld en empathie ontwikkelen. En later zullen ze deze overleg- en conflictoplossingsvaardigheden goed kunnen gebruiken.

Boekentips

It’s OK Not to Share and Other Renegade Rules for Raising Competent and Compassionate Kids – Heather Shumaker

Siblings without Rivalry – Adele Faber en Elaine Mazlish

 

Astara Lieuw-On is moeder van twee zoons en gastouder van een paar meiden. Met haar bedrijf Zayma vervult ze haar wens om ouders te inspireren tot meer compassie met hun kinderen door het geven van workshops, trainingen en met persoonlijke begeleiding.

 

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Balletjes in de lucht houden

Geschreven door Diana de Bont Ik ben Diana, zusje en dochter sinds 1979, vrouw sinds 1997, echtgenote sinds 2003, mama sinds 2006, fulltime werkneemster sinds 2007, hardloopster sinds 2009. Daarnaast probeer ik een waardevolle collega, een lieve vriendin, een goede...

Creëer je eigen stam: je netwerk als opvang

Creëer je eigen stam: je netwerk als opvang

Ik koos ervoor om minstens het eerste levensjaar van mijn zoontje thuis te blijven. Ik was gelukkig in de positie dat ik dit kon en had zelfs graag financieel een stapje terug willen doen voor deze prachtige tijd thuis. Gelukkig kon ik de uurtjes als zoonlief sliep op...

Jong geleerd is oud gedaan?

Jong geleerd is oud gedaan?

Een goede vriendin - tevens trotse moeder - vertelde me dat een hele vakantieweek van haar zoon in het teken had gestaan van een training bij zijn voetbalclub. Haar zoon van acht jaar oud is een jaar geleden ‘gescout’. Omdat het hier een grote, bekende...

Met deze 4 tips help je een driftig kind

Met deze 4 tips help je een driftig kind

Je kunt bij driftbuien best spreken van een oerdrift. Want zo zien die acute ontploffingen er soms wel uit. Maar hoe ga je ermee om? Ik vroeg experts Jillian Emanuels (aka De Instant Pedagoog) en schrijfster van het boek ‘Temperamentvolle kinderen’ Eva Bronsveld om...

Hoe ga je om met drukke kinderen?

Hoe ga je om met drukke kinderen?

Drukke kinderen – met en zonder de diagnose ADHD - kunnen een behoorlijke test zijn voor hun ouders. Alle kinderen zijn gebaat bij veel liefde en begrip krijgen. Maar wat doe je als je het écht even niet meer weet? Hoe voorkom je escalatie? Hieronder een zestal tips...

Column Celia: Sinterklaas, het is dus toch waar

Column Celia: Sinterklaas, het is dus toch waar

Iedereen heeft in zijn klas een achtjarige die de sint verdedigt in de turnkleedkamers. Die achtjarige was ik. Jawel hij bestaat wel! Hij komt gewoon niet bij jou omdat je niet in hem gelooft. Nog een paar andere believers waren mee en er was de toekomstige politica...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0