door Miranda Huibers | apr 17, 2018 | Zelfzorg
Ik ben gelukkig. Maar écht. Het moest even duren, een jaartje of 2,5, maar dan heb je ook wat. De herinneringen zijn niet langer pijnlijk, maar mooi. Het gemis is niet langer rauw, maar eerder melancholisch en het besef dat ik dit heus alleen kan is eindelijk geland....
door Miranda Huibers | jan 4, 2018 | Uncategorized
Toen mijn man overleed, sliep ons kind nog bij ons op de kamer, in een co-sleeper. De babykamer was deels af, maar verder kwam dat wel als hij op zijn eigen kamer zou slapen. Van uitstel komt afstel, zeker in deze situatie, en eerlijk gezegd heeft het me heel lang ook...
door Miranda Huibers | nov 1, 2017 | Uncategorized
Een groot nadeel van alleen achterblijven is dat je niet even aan die ander kunt vragen of hij het vuilnis even buiten wil zetten, of de kattenbak even wil verschonen, of even de was wil doen, of even de vaatwasser uit wil ruimen, of nog even naar de winkel wil gaan...
door Miranda Huibers | okt 4, 2017 | Uncategorized
De peuter begint te begrijpen wat een papa inhoudt. Wat als gevolg heeft dat hij bevriende vaders ‘papa’ noemt, omdat hun kinderen hen ook zo noemen. Kinderlogica voor kinderen zonder vader. Denk ik. Het raakt me dat mijn zoon niet iemand heeft om ‘papa’ tegen te...
door Miranda Huibers | aug 16, 2017 | Uncategorized
‘Kijk ’n slak!’ roept mijn peuter uitbundig tegen de buurvrouw die in haar auto langsrijdt en stopt voor een praatje. Shane en ik tuinieren. Vinden we leuk. Of althans, ik vind een tuin leuk en Alex hield hem daarom bij, maar nu Alex er niet meer is moet ik toch echt...