Column: Schuldgevoel van een werkende moeder

Column: Schuldgevoel van een werkende moeder

Ik ben gelukkig. Maar écht. Het moest even duren, een jaartje of 2,5, maar dan heb je ook wat. De herinneringen zijn niet langer pijnlijk, maar mooi. Het gemis is niet langer rauw, maar eerder melancholisch en het besef dat ik dit heus alleen kan is eindelijk geland....
Column: Schuldgevoel van een werkende moeder

Column: Opruimen als acceptatie van je leven

Toen mijn man overleed, sliep ons kind nog bij ons op de kamer, in een co-sleeper. De babykamer was deels af, maar verder kwam dat wel als hij op zijn eigen kamer zou slapen. Van uitstel komt afstel, zeker in deze situatie, en eerlijk gezegd heeft het me heel lang ook...
Column: Schuldgevoel van een werkende moeder

Column: Als je alles alleen moet doen

Een groot nadeel van alleen achterblijven is dat je niet even aan die ander kunt vragen of hij het vuilnis even buiten wil zetten, of de kattenbak even wil verschonen, of even de was wil doen, of even de vaatwasser uit wil ruimen, of nog even naar de winkel wil gaan...
Column: Schuldgevoel van een werkende moeder

Column: zaaien voor de toekomst

‘Kijk ’n slak!’ roept mijn peuter uitbundig tegen de buurvrouw die in haar auto langsrijdt en stopt voor een praatje. Shane en ik tuinieren. Vinden we leuk. Of althans, ik vind een tuin leuk en Alex hield hem daarom bij, maar nu Alex er niet meer is moet ik toch echt...
0