Weet je het nog? Na misschien wel heel veel uren ontsluitingsweeën kwamen eindelijk die persweeën. Nu wilde je de baby erúit hebben. Zet es em. De verloskundige coachte je: ‘NU, pers, NU pers.’ Je deed het. En toen stond het hoofdje. Een branderig gevoel. Maar vervelender was dat je iets anders wilde doen dan je opgedragen werd. ‘Nu mond open, tong uit je mond en hijgen.’ Je mocht niet persen. Maar je wilde het zo graag. Het mocht niet, om uitscheuren te voorkomen.
Klopt dit protocol eigenlijk? Of kan het ook anders?
Misschien ging het bij jou heel anders, maar zo ging het bij mijn tweede bevalling. Ik vond het een naar moment. En ik hoor van heel veel andere vrouwen dat ze dit ook ervaren hebben. En nu kun je denken: ‘Tsja, bevallen hoeft geen feestje te zijn’, maar in dit geval gaat het erom dat dit soort coaching ondermijnend kan zijn aan de regie die je wilt hebben tijdens je bevalling.
Zo ging het bij mij de tweede keer:
Na uren ontsluitingsweeën en precies voelen wat ik wilde doen, na rondjes draaien, rechtop zitten, naar beneden ademen en rustig blijven, wilde ik de persweeën graag opvangen op de baarkruk. De verloskundige die de hele tijd afstand had gehouden ging ineens coachen en ik liet het gebeuren. Ik luisterde naar ‘Pers’ en ook naar ‘Nu hijgen’. Het was totaal niet wat mijn lijf wilde.
Gratis Ebook baby
Dit wil je weten als je een baby krijgt!
Zo ging het de derde keer:
Bij bevalling 3 ging alles veel sneller. (Het verhaal staat in editie VRIJ – digitaal te vinden in onze webshop). Terwijl mijn partner net het bad vol had en naar de wakker geworden peuter liep, voelde ik ineens dat onze baby al geboren aan het worden was. De verloskundige was nog niet eens gebeld. Ik riep naar boven en hij kreeg me nog net op tijd het warme water in. Mijn hoofd legde ik op de rand en ik voelde. Ik voelde wat mijn lijf wilde. Ik voelde dat mijn lijf wilde duwen. Ik duwde. Toen wilde mijn lijf niet duwen. Dus ik wachtte. Ik voelde met mijn handen en merkte dat het hoofdje stond. Ik hoefde niet tegen mijn zin te hijgen en de duw uit te stellen, ik was in wachtstand. Toen kwam er weer een wee en ik duwde het babyhoofdje mijn lijf uit. Nog een duw en hij was er helemaal uit. Achteraf gezien had ik tussen die 2 duwen iets minder kracht kunnen zetten, maar ach, the heat of the moment…
Wat was nu het verschil? Bij baby 3 kon ik volledig zelf voelen wat mijn lijf wilde doen. Ik perste niet op commando dus het rustmoment was veel natuurlijker.
Zoals schrijver van het boek Vrije geboorte Anna Myrte Korteweg zegt: ‘Het perineum wordt langzaam opgerekt wanneer het hoofdje van de baby zichtbaar wordt. Luister naar je lichaam en pers alleen mee met de weeën. In de geboorteademhaling richt je je adem met je aandacht naar je vagina. Dat is een hele goede focus, ook als je wel perst en de baby niet uitsluitend ‘naar beneden ademt’. Je kunt je hand op je vagina en het hoofdje leggen en meevoelen terwijl je perst.’ (Lees alles via kiind.nl/bevallen-zonder-persen)
Bij de tweede bevalling, waar ik de controle een beetje kwijt raakte, zat ik op een baarkruk. Ik ervoer daar geen bewegingsvrijheid. Bij bevalling 3 zat ik op mijn knieën en dat hielp om zelf de regie te pakken en helemaal te voelen wat er gebeurde. Voor de een geeft de baarkruk juist autonomie, voor de ander helpt het bad om je aan je lichaam over te geven. Het doet ertoe om naar die signalen te luisteren.
Ondermijnende factoren
Je lichaam volgen is niet altijd zo eenvoudig. Het is daarvoor nodig dat je op een plek bent waar je je kunt ontspannen met mensen waarbij je je vrij voelt.
Daarnaast is er veel literatuur beschikbaar over de negatieve invloed van medisch ingrijpen op het verdere verloop van de bevalling. Gebruik je bijvoorbeeld een ruggenprik, dan is de kans dat je synthetische oxytocine toegediend krijgt groter en dan is de kans op een vaginale kunstbevalling groter. En als je bevalling ingeleid wordt heb je meer kans op een keizersnede. Het is belangrijk om je dit te realiseren voor je voor zo’n optie kiest. Soms heb je niet veel te kiezen. In welke omstandigheden je ook bevalt: overgave aan d situatie is belangrijk, zodat je daarbinnen de regie kunt houden over jouw bevalling. Neem de tijd, volg je lichaam en adem mee met de weeën.
Beeld: Jeanique Kats
Bronnen
‘Epidural analgesia for labour and instrumental vaginal delivery: an anaesthetic problem with an obstetric solution?’ (Kinsella 2003)
‘Labor induction and the risk of a cesarean delivery among nulliparous women at term.’
(Ehrenthal DB 2010)
