Een jaar geleden werd mijn zoon geboren. Een heel jaar is al weer voorbij en hij kan al een klein beetje voetballen en is een grote fan van de reggaeklanken van Bob Marley. Het is echt een heerlijk mannetje met een betoverende lach. De bevalling van mijn zoon was anders dan die van mijn meiden. Mijn dochters zijn in bed geboren, maar van mijn zoon beviel ik in bad. Dat kan ik echt iedereen aanraden!
Het is maandag enn om vijf uur ‘s nachts krijg ik weeën. Omdat mijn man nachtdienst heeft laat ik hem naar huis komen zodat hij eventueel nog kan slapen, voordat ons derde kind geboren wordt. Rond half zes komt hij thuis en worden ook mijn twee dochters wakker. Ze willen heel graag bij de bevalling zijn, maar ik weet dat ik het best ontsluit alleen metmijn reggaemuziek, dus besluiten we dat mijn man ze eerst naar oma brengt. Als mijn man in bed ligt, wil ik het bad vast een eind vol laten lopen. Ik sluit de slang aan op de kraan en zet hem aan. PATS! Hij schiet er direct weer af. Hoe irritant! Ik waag nog een poging maar ook deze mislukt en ik zie mijn badbevalling al helemaal in het water vallen.
De weeën worden ondertussen heftiger en ik besluit mijn verloskundige maar eens te bellen om te vertellen dat ik benbegonnen en dat de baby eraan komt. Ik krijg een onbekende vroedvrouw aan de lijn. Ze weet wel dat ik in bad wil bevallen en vraagt of alles al klaar staat. Ik zeg dat het misschien ook een bedbevalling kan worden, omdat de slang steeds van de kraan schiet. We spreken af dat ik bel als ik denk dat het nodig is.
Ik hang op en neem ik me voor om nog een keer te proberen het bad vol te laten lopen, maar het lukt niet en ik loop teleurgesteld terug naar de bank. Terwijl ik terug loop zie ik de knik in de slang. Tja, dat is dus echt iets voor mij. Sukkel! Maar goed, knik er uit, slang in het bad en vol laten lopen die handel.
Door het warme water kan ik me totaal ontspannen
Terwijl het bad vol loopt, duik ik lekker in een slaapzak op de bank om weeën weg te puffen. Om negen uur komen ze om de vijf minuten en ik bel nog maar eens naar de verloskundige. Ik zeg haar dat ik het eigenlijk nog niet nodig vind dat ze komt omdat ik de weeën heel goed kan opvangen. Ik zeg: “Als je toevallig in de buurt bent, wip maar even langs en anders doe eerst maar je andere dingen.”
Ze is in de buurt dus komt ze toch even langs om me te zien. Wanneer ik haar binnen laat, maken we eerst maar even kennis. Hierna onderzoekt ze mij en dan blijkt dat ik al 7 cm ontsluiting heb.
Ik zeg: “Nou, dat is mooi! Dan moeten we er maar wat moois van gaan maken.” We zetten samen alles klaar. Ik maak voor noodgeval de eettafel achter vrij, leg er een dekbed op en klim nog even tussen wat weeën door op de tafel om de lamp omhoog te knopen die te laag hangt. Daarna maak ik mijn man wakker, zodat hij de kinderen op kan gaan halen bij zijn moeder. Met de verloskundige spreek ik af om de vliezen te breken. Dit doen we omdat de bevalling dan iets vlotter verloopt en zodat het niet te lang zal duren voor mijn dochters.
Na het breken van de vliezen stap ik in bad. En dat is echt heerlijk! Het warme water zorgt er direct voor dat ik mij totaal kan ontspannen. Ik ga op mij zij liggen en hang aan de handen van mijn man. Mijn dochters staan naast me en vragen of het goed met me gaat en geven me een kusje. Na een tijdje worden de weeën duidelijk heviger en zit er steeds minder tijd tussen.
Dan komen de persweeën en bij de eerste voel ik het hoofdje al naar buiten komen. Om dat bolletje er uit te persengeef ik wel een flinke schreeuw en mijn oudste dochter begint te huilen. Ze is wel een beetje geschrokken van de schreeuw en vindt het ontzettend spannend. Mijn jongste dochter blijft rustig over mijn arm aaien. Dan laat de verloskundige hen zien dat het hoofdje er is. Daar kalmeerde mijn oudste dochter van en er verschijnt een lachje op haar gezicht. De tweede wee komt, maar het schoudertje zit niet helemaal goed en dat houdt het kindje tegen. Het lukt me niet hem eruit te krijgen en de verloskundige moet een beetje helpen . Ze zegt: “Bij de volgende wee maak ik het schoudertje los, komt de baby er niet uit, dan moet je op de tafel bevallen.” Dat wil ik dus echt niet en zodra de wee komt, geef ik onbewust een schreeuw die de hele buurt kan horen. Maar mijn baby komt wel en zodra zijn knappe paarse koppie boven water verschijnt, roep ik: “Een jongen!”
We controleren nog even of er echt iets aan hangt en het is waar: na twee dochters hebben we er een zoon bij! Mijn dochters wilden de hele week al in het bad en ik had ze beloofd dat ze er in mochten als de baby geboren was. Ze trekken hun kleren uit en springen er bij, nadat we er nog een emmertje warm water bij hebben gegooid. Met zijn vieren dobberen we in het bad terwijl de meiden smoorverliefd kijken hoe hun broertje direct de borst pak en begint te drinken. Ik geniet van alle drie mijn kinderen zo bij elkaar te hebben in het bad. Na een half uur is het water al behoorlijk afgekoeld, dus gaan we er uit.
Met zijn allen kruipen we in het grote bed om beschuit met muisjes te eten. Roze, want die vinden de meiden het lekkerst.
