Column: Black Sabbath, Frank Sinatra en Gangnam Style

door Anita Borst

Lang geleden, de kleurenfotografie bestond nét en na een jaar of tien waren alle herinneringen overtrokken met een doffe rode waas, was mijn moeder volksdansjuf. Er stond een indrukwekkende rij lp’s met dansmuziek in de kast, en soms, als onze broertjes op bed lagen, schoven mijn moeder, mijn zusje en ik de salontafel aan de kant om de woonkamer om te toveren tot balzaal. We deden de Hoki Poki, de Driekusman, de Mayim (die ging zo lekker snel) en de Miserlou. Soms mochten we mee naar een echt dansfeest waar we met grote mensen konden dansen. En zowel mijn zusje als ik hebben jarenlang op volksdansen gezeten. Want zo ging dat bij ons thuis.

 

Mijn cassettebandjes met volksdansmuziek heb ik tot ver na mijn studententijd stukgedraaid. Maar inmiddels speelde ik basgitaar in een death metal band en ging ik liever naar superluide concerten dan naar suffige dansfeesten. Toch denk ik dat ik mijn muzikaliteit en mijn ritmegevoel aan mijn moeder te danken heb.

 

Wij hebben geen platenspeler in ons huis, geen vinyl. Als ik wil dansen met de kinderen dan gaat de salontafel aan de kant en zetten we de televisie aan. Via de laptop spelen we videoclips af op het grote scherm. Zelden volksdansmuziek, moet ik zeggen. Mijn zoon houdt meer van Gangnam Style (ja, nog steeds), van electronische dance, piano, van moderne Roemeense zigeunermuziek, van Black Sabbath, Frank Sinatra en van Plork en de Aannemers. De kleine meid danst op bijna alles. Van kinderliedjes tot vette industrial; als het swingt dan swingt zij mee.


Van kinderliedjes tot vette industrial, als het swingt dan swingt zij mee

Ze houden van zingen, mijn kleuter en mijn dreumes. Mijn zoon komt tegenwoordig soms met liedjes thuis die ik niet ken, maar hij zingt ze net zo lang tot we ze allemaal kunnen dromen. En als mijn pleegdochter begint met: “Saapie saapie heppe witte wol,” dan kan ik niet anders dan invallen. Het is ongetwijfeld waar dat sommige mensen geboren worden met een groot muzikaal talent. Maar als je het mij vraagt heeft iedereen muziek in zich. Het is een kwestie van dóen. Van dansen en zingen tot je een ons weegt.

 

Toch herinner ik me dat mijn zoon op de peuterspeelzaal soms ook last had van muziek. De peuterleidsters (superlief, maar niet erg toonvast) wilden af en toe wel eens een cd’tje opzetten voor de kinderen. En terwijl de meeste peutertjes dan vrolijk meezongen met de kinderpop van Studio 100, zat mijn zoon in een hoekje te wachten tot de herrie voorbij was. Het was hem te druk.

 


Mijn moeder, mijn zusje en ik schoven de salontafel aan de kant om de woonkamer om te toveren tot balzaal


Nou waren we laatst uit spelen bij een bevriend gezin uit de buurt en daar stond een radiozender met kindermuziek op. Het viel mij al na tien minuten op dat alle nummers op elkaar leken. De muziek klonk ingeblikt, de stemmen hysterisch, de teksten waren, nu ja, gewoon stom. En tot mijn groot genoegen zag ik dat mijn kinderen speelden alsof er helemaal geen muziek gedraaid werd. Pas toen ik thuis Rammstein opzette, werd er weer gedanst. Ook met goede smaak word je niet geboren. Da’s een kwestie van veel oefenen.

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Te veilig gehecht? Dat kan niet!

Te veilig gehecht? Dat kan niet!

In de evolutie is hechting, de band tussen ouders en hun kinderen, een heel oud systeem. En hoe ouder een systeem, hoe belangrijker voor het bestaan als soort. Een mensenbaby wordt zo prematuur geboren dat hij nog jarenlange zorg van zijn ouders nodig heeft om te...

Column: Decemberzorgen

Column: Decemberzorgen

De decembermaand is bij uitstek een maand vol cultuur en tradities en brengt dus een aantal toekomstige dilemma’s mee voor ons. Want welke tradities uit Nederland zijn zo leuk dat we ze per se mee willen geven aan onze mini-expat en welke lokale tradities zijn...

Column: Ontwikkelingstest

Column: Ontwikkelingstest

Op een druilerige herfstdag stappen we de praktijk van onze kinderarts binnen. Een paar weken geleden vierden we Jaïr zijn vierde verjaardag en dus is het de hoogste tijd voor een nieuwe afspraak. Tot nu toe waren deze afspraken een kwestie van wegen, meten, een...

Column: Borstvoeding in Laos

Column: Borstvoeding in Laos

Overal waar we komen worden ons dezelfde vragen gesteld: 'Welk kind komt uit welke buik? Keizersnee gehad? Is het een jongen of een meisje? Hoeveel maanden is die dikke baby? En waar is de vader toch?' Ik houd er een bijzondere Lao woordenschat aan over. Nog een...

Column: Toch twee hartjes?

Column: Toch twee hartjes?

Ik ben zwanger! De dagen zijn een aaneenschakeling van hoogte- en dieptepunten. Na vier jaar over de tweede te hebben gedaan, met enkele vroege miskramen en een vervelende cyste, is deze derde, snelle zwangerschap een cadeautje! Elf zenuwslopende – blijft het deze...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0