Kom, we gaan een weekendje Buitenkunsten, zei ik tegen mijn zoon. Hij is 8 jaar. Een creatief joch met een onuitputtelijke stroom aan ideeën voor projecten, bouwsels, knutsels en toneelstukken. Buitenkunst lijkt mij echt iets voor hem.
Hij zag het wel zitten, al kon hij zich er niks bij voorstellen. Theater in een bos? Kamperen en knutselen?
Als kind op creatief kamp
Als kind ging ik zelf ook naar Buitenkunst (wij noemden dat toen creatief kamp) en ik herinner me vooral het toneelspelen en kunst maken van dingen uit het bos. Maar ook de regen (regende het dan echt altijd?), het kampvuur en het spelen met andere kinderen. Wij gingen dan naar de locatie in Drente, dat voelde als een heuse camping. Later ging ik naar Randmeer, dat was meer als een dorpje in het bos.
Buitenkunst als volwassene: lekker alleen
Een paar jaar terug ging ik alleen, een hele week in de zomer! Het viel me toen op hoeveel ouders met hun kinderen de tijd van hun leven hadden, simpelweg omdat er voor iedereen ruimte is. Kinderen kunnen elke dag meedoen aan de kinderworkshops terwijl de ouders zich uitleven met fotografie, zang, muziek, theater, schrijven. Elke avond zijn er voorstellingen en presentaties, kinderen kijken met belangstelling naar het werk van hun ouders, de ouders ontploffen bijna van trots als ze zien wat hun kinderen die dag hadden gemaakt.
Nu als moeder!
En nu ging ik het zelf ervaren, met mijn kind naar Buitenkunst. Vol enthousiasme stevent hij af op het gehuurde huisje, wat hij liefdevol omdoopt tot ‘ons hutje’. Natuurlijk schuiven we de bedden tegen elkaar en richten de boel in. We struinen het bos door, verkennen alle paadjes en tenten. Het contrast van het bos en ‘het buiten’ met de heuse theatertenten met tribune en podium vindt hij mateloos interessant. Hij kan niet wachten totdat de volgende ochtend de workshops gepresenteerd worden, zodat hij kan kiezen wat hij gaat doen.
Als we ’s avonds in het restaurant op het terrein een hapje eten, klimmen er zoetjes aan steeds meer kinderen op het podium. Ze beginnen alvast met een voorstelling, zo lijkt het.
En hoe het was?
De volgende ochtend zit iedereen vol spanning op de tribune in het grote theater. Alle docenten vertellen wat ze die dag gaan doen. Mijn zoon kiest voor theater en huppelt vrolijk achter de mevrouw met de roze trui aan. Ik zwaai nog even, naar zijn rug, want geen tijd te verliezen. Snel sluit ik me aan bij een workshop fotografie en haal nog een kop verse muntthee in het restaurant.
Ik voel me ontspannen en geïnspireerd, mijn kind heeft het naar zijn zin en is onder de pannen, zo kan ik mezelf volledig storten op mijn eigen creatieve uitbarstingen.
Opgaan in elkaar
Uit een tent klinkt muziek. Binnen is het een beetje donker en de kinderen staan in een kring. Ze maken grote bewegingen, kijken er serieus bij en lijken zich volledig in te leven in een voor mij onduidelijke rol.
Daarna maken ze standbeelden van elkaar, tot in de kleinste details modelleren ze elkaar in een houding. Later op de dag kom ik ze weer tegen, nu buiten. Nu dansen ze in tweetallen, waarbij ze elkaar om de beurt ‘leiden’.
De groten helpen de kleintjes
Draken bouwen
Ik zie een groepje kinderen lopen met takken en bladeren en flessen verf. Binnen in de tent staat een lang tafel vol knutselmateriaal. Grote groene vuilniszakken vormen samen met een frame een draak die steeds meer details krijgt.
Kinderen werken samen of juist alleen, ze overleggen en steggelen wat heen en weer over de juiste kleur of een slimme manier van bevestigen. De groten helpen de kleintjes, de docent geeft aanwijzingen en beantwoord vragen. Een nukkig kind krijgt een steuntje in de rug ‘kom we doen het samen, laten we je idee gaan uitproberen’.
Ontdekken
Een sliertje kleuters struinen het veld over met een docent. Ik zie ze lopen met grote vellen karton met een vierkant gat in het midden. Ze zitten in een kringetje in het gras en maken een klein decor van eigen gemaakte kleiwerkjes, friemelige poppetjes en boompjes worden zorgvuldig bij elkaar gezet. Dan begint het turen door het karton-met-gat. Hey, nu is het dichtbij, nu is het ver weg, je ziet ineens de boom niet meer. Zullen we een foto maken door het gat? Wil jij op het knopje drukken?
Samenwerken
Veel producties van zo’n dag komen samen, zo werkt een groep volwassene met elkaar aan ‘muziek van een draak’ terwijl een kindergroep studeert op ‘de dans van een draak’ en een andere kindergroep aan de slag gaat met ‘het kostuum van de draak’. Aan het einde van de dag gaat de draak in kostuum richting tent, waar ter plekke alles samenvalt tot een heuse drakendans op muziek. Maar ook de marionetten die door de ene groep gemaakt zijn spelen de volgende dag ineens een rol in een grote poppenkast met filmeffecten en zang. Kinderen zien het werk van de ander en dat van henzelf weer terug en genieten daar enorm van. Dat is leuk om mee te maken.
Het beste uit jezelf halen
Ik heb genoten! Van mijn kind dat helemaal los ging en prachtige dingen maakte, van het eten in het restaurant en de sfeer op het terrein. En mijn eigen workshops, de knusse voorstellingen ’s avonds en de gezelligheid tijdens het eten. Ook van de gesprekken met mijn zoon over alles wat we zagen. Niet te vergeten genoot ik van het slapen in ‘ons hutje’, terwijl de regen zachtjes op het dak tikte.
Buitenkunst is leuk voor kinderen vanaf de kleuterleeftijd tot en met de tienertijd. En hun ouders dus! De docenten en begeleiders zijn creatief, betrokken, doen vreselijk hun best om de kinderen snel te leren kennen. Ze maken pret, maar zijn ook superserieus en kundig. Ze helpen de kinderen het beste uit zichzelf naar boven te halen. Buiten kunsten met mijn zoon? Een heel goed idee.
Lees meer
Over de Buitenkunst zomerweken
Over de Buitenkunst weekenden
BewarenBewaren
BewarenBewaren
