Column: Aanrommelen is leren

door Robert Tannemaat
Robert Tannemaat

Pfff. Afgelopen week had ik het idee dat ik ‘maar wat aanrommelde’. Als mens, vader en partner. Ik was druk met van alles tegelijk: maken en regelen van zaken voor onze nieuwe camperbus, zestien dingen door elkaar voor mijn werk (lijstjes maken en dan andere dingen gaan doen), niet vergeten om ook het konijn van de buren te voeren. En dat naast de dagelijkse huishoudelijkheden als opruimen, was opvouwen, de vaatwasser, afvalzakken, administratie…. Allemaal door elkaar, je kent het vast wel.

Simon en Sofie kwamen soms kijken, soms niet, vroegen soms om een knuffel of hulp en gingen dan weer verder met hun eigen spel. Zij maakten er geen probleem van, maar ik wel en werd daar niet blij van. Ik vond dat ik alles er maar een beetje bij deed, reactief reageerde op impulsen, waardoor ik er wel voor ze was, maar eigenlijk ook weer niet.

Aanrommelen vond ik het. Met een innerlijke kritische knagende zeurstem die mij dan vertelde dat ik toch eigenlijk écht iets anders moest gaan doen: meer aanwezig, duidelijker, meer samen met mijn kinderen, meer… Die zeurstem creëerde – hoe kan het ook anders – nog meer onrust in mijn hoofd: ja, maar ik wil dat nieuwe boekenplankje voor in de camper klaar hebben want dan is er weer iets van mijn lijstje af en heb ik tenminste het idee nog iets voor elkaar te hebben gekregen.

Waar haal ik vandaan dat ik altijd alles scherp en helder te moeten hebben?

Maar is het erg? Dat vroeg ik me gisteren af terwijl ik met een goede vriend in de sauna zat. Hebben mijn kinderen er last van? Als ik ze vrolijk rondom mij en mijn chaos heen zie dartelen, opgaand in hun eigen spel, lijkt het wel mee te vallen.

In een filosofische poging er een betekenisvolle draai aan te geven bedenk ik me dat druk bezig zijn en aanrommelen wellicht gewoon onderdeel is van het leven als ouders. En dat het van tijd tot tijd wellicht even noodzakelijk is om in onszelf de verwarring toe te laten, om vervolgens orde op zaken te kunnen stellen.

Net zoals bij het defragmenteren op die oude computers vroeger, in MS-DOS – de oervoorloper van Windows. Als je ‘defrag’ intypte kreeg je zo’n veld te zien met groene monochroom getinte blokjes die allemaal door elkaar stonden. In het begin leek het een rommeltje maar langzaam flipte alles op z’n plek tot een logisch en geordend geheel. Daarna liep de computer weer soepeler en sneller.

Ja, dat is het! In het echte leven gaat het ook zo. Waar haal ik vandaan dat ik altijd alles scherp en helder te moeten hebben? En dat ook aan mijn kinderen moet laten zien? Onzin. Zij rommelen hele dagen aan. Eindeloos blokjes verschuiven tussen chaos en orde. Leren heet dat volgens mij. Mijn aanrommelen is dus leren.

Weer wat geleerd.

Robert Tannemaat is naast vader van Simon (2) en Sofie (5) en natuurliefhebber ook trainer en coach bij De Groeierij voor krachtig ouderschap en gelukkige gezinnen. 

Wees eens wat minder beschikbaar voor je kinderen

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Voorleven, zo de ouden zongen

Column: Voorleven, zo de ouden zongen

We laten onze thuisgeprinte kaartjes scannen en we mogen naar binnen. Rijksmuseum, here we come! Thijn en Noek lopen ieder met een iPod en volgen de aanwijzingen op van het digitale familiespel, dat ons belooft een aantal geheimen van het museum te zullen verklappen....

Column: De middagdut in Laos

Column: De middagdut in Laos

Mijn collega verschijnt op het werk met wallen onder haar ogen.  Zo moe is ze,  ze was graag vroeg naar bed gegaan gister. Maar ja, haar kinderen waren weer eens niet voor half 11 in bed te krijgen. Ze hebben zoveel energie die kleuters,  ze rennen maar rond. ...

Column: Opruimen als acceptatie van je leven

Column: Opruimen als acceptatie van je leven

Toen mijn man overleed, sliep ons kind nog bij ons op de kamer, in een co-sleeper. De babykamer was deels af, maar verder kwam dat wel als hij op zijn eigen kamer zou slapen. Van uitstel komt afstel, zeker in deze situatie, en eerlijk gezegd heeft het me heel lang ook...

Peuters willen borstvoeding (en wees gerust: pubers niet)

Peuters willen borstvoeding (en wees gerust: pubers niet)

In geen enkel pedagogisch artikel over de ontwikkeling van het kind, in welk boek dan ook, maar zelfs, in welk onderzoek dan ook, lees ik iets over de combinatie van peuters, gedrag en borstvoeding. En dat terwijl er allang wetenschappelijke consensus is over de...

Stiekem doen en liegen – Astara over ouderschapskwesties

Stiekem doen en liegen – Astara over ouderschapskwesties

'Het is hoe ze het aanpakt: ik moet er eigenlijk om lachen. Tegelijkertijd maak ik me er zorgen om. Mijn dochter pakt als ik even niet kijk, of boven ben, snoepjes of koekjes uit de kast. Natuurlijk zie ik het: is het niet aan kruimels op haar kleren of een open...

Labelen uit liefde

Labelen uit liefde

Ik plak voor het overzicht maar meteen even etiketjes: ik heb een autist en een puberpeuter in huis. Die etiketjes, er zijn voor- en tegenstanders van. En ik snap ze allebei. Want laten we wel wezen, mijn lieve oudste is een prachtige meid met gevoel voor mode en een...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0