Column: Aanrommelen is leren

door Robert Tannemaat

Pfff. Afgelopen week had ik het idee dat ik ‘maar wat aanrommelde’. Als mens, vader en partner. Ik was druk met van alles tegelijk: maken en regelen van zaken voor onze nieuwe camperbus, zestien dingen door elkaar voor mijn werk (lijstjes maken en dan andere dingen gaan doen), niet vergeten om ook het konijn van de buren te voeren. En dat naast de dagelijkse huishoudelijkheden als opruimen, was opvouwen, de vaatwasser, afvalzakken, administratie…. Allemaal door elkaar, je kent het vast wel.

Simon en Sofie kwamen soms kijken, soms niet, vroegen soms om een knuffel of hulp en gingen dan weer verder met hun eigen spel. Zij maakten er geen probleem van, maar ik wel en werd daar niet blij van. Ik vond dat ik alles er maar een beetje bij deed, reactief reageerde op impulsen, waardoor ik er wel voor ze was, maar eigenlijk ook weer niet.

Aanrommelen vond ik het. Met een innerlijke kritische knagende zeurstem die mij dan vertelde dat ik toch eigenlijk écht iets anders moest gaan doen: meer aanwezig, duidelijker, meer samen met mijn kinderen, meer… Die zeurstem creëerde – hoe kan het ook anders – nog meer onrust in mijn hoofd: ja, maar ik wil dat nieuwe boekenplankje voor in de camper klaar hebben want dan is er weer iets van mijn lijstje af en heb ik tenminste het idee nog iets voor elkaar te hebben gekregen.

Waar haal ik vandaan dat ik altijd alles scherp en helder te moeten hebben?

Maar is het erg? Dat vroeg ik me gisteren af terwijl ik met een goede vriend in de sauna zat. Hebben mijn kinderen er last van? Als ik ze vrolijk rondom mij en mijn chaos heen zie dartelen, opgaand in hun eigen spel, lijkt het wel mee te vallen.

In een filosofische poging er een betekenisvolle draai aan te geven bedenk ik me dat druk bezig zijn en aanrommelen wellicht gewoon onderdeel is van het leven als ouders. En dat het van tijd tot tijd wellicht even noodzakelijk is om in onszelf de verwarring toe te laten, om vervolgens orde op zaken te kunnen stellen.

Net zoals bij het defragmenteren op die oude computers vroeger, in MS-DOS – de oervoorloper van Windows. Als je ‘defrag’ intypte kreeg je zo’n veld te zien met groene monochroom getinte blokjes die allemaal door elkaar stonden. In het begin leek het een rommeltje maar langzaam flipte alles op z’n plek tot een logisch en geordend geheel. Daarna liep de computer weer soepeler en sneller.

Ja, dat is het! In het echte leven gaat het ook zo. Waar haal ik vandaan dat ik altijd alles scherp en helder te moeten hebben? En dat ook aan mijn kinderen moet laten zien? Onzin. Zij rommelen hele dagen aan. Eindeloos blokjes verschuiven tussen chaos en orde. Leren heet dat volgens mij. Mijn aanrommelen is dus leren.

Weer wat geleerd.

Robert Tannemaat is naast vader van Simon (2) en Sofie (5) en natuurliefhebber ook trainer en coach bij De Groeierij voor krachtig ouderschap en gelukkige gezinnen. 

Wees eens wat minder beschikbaar voor je kinderen

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Mijn kind lijkt op mij. Toch?

Column: Mijn kind lijkt op mij. Toch?

'Hij lijkt sprekend op jou.' Dat heb ik jaren gehoord als het over Thijn ging. En ik zag het zelf ook. Vanaf het moment dat ik hem voor het eerst in mijn handen had. Ik herkende hem meteen. En al mijn onzekerheid over of ik wel wist hoe ik zo'n kleintje vast moest...

Met humor in de opvoeding kom je verder

Met humor in de opvoeding kom je verder

Meer humor tijdens het opvoeden is best een aanrader. Opvoeden - dat moesten we maar wat minder serieus nemen. Nee echt. We doen het namelijk toch wel fout. Je kunt best heel serieus werk maken van het opvoeden, maar wist je dat het effect van je opvoed-vaardigheden...

Zonder strijd aan tafel: gezellig samen eten dankzij rituelen

Zonder strijd aan tafel: gezellig samen eten dankzij rituelen

Terugkerende strijd over de dagelijkse afspraken in huis kennen we allemaal wel. Je kinderen luisteren vaker niet dan wel. Hoe maak je zulke kleine maar oh zo irritante momenten nou fijn? Waar kinderen doorgaans een hekel aan hebben, is de grens over moeten van iets...

Van nature goed: waarom we in de mens geloven

Van nature goed: waarom we in de mens geloven

Is een kind van nature goed, of juist tot slechtheid ‘geprogrammeerd’? Is het onze taak om onze kinderen in het gareel te houden, of zijn ze al beschaafd? De Correspondent publiceerde een heerlijk stuk over wat er gebeurt als je gewone kinderen in de wildernis...

12 tips om met je boosheid om te gaan

12 tips om met je boosheid om te gaan

Ons drama-moment van de dag is vaak wanneer mijn dochter uit school komt. Zodra ze me ziet, wordt ze boos en verdrietig. Ik zie dat ze haar boosheid en verdriet opgespaard heeft. Mijn eerste neiging is nog steeds om 'Argh, daar gaan we weer!' te denken, maar ik...

Opgroeien zonder gevaar bestaat niet

Opgroeien zonder gevaar bestaat niet

‘Ik zag jouw zoon gisteren alleen naar school fietsen. Klopt dat? Laat jij je kind he-le-maal alleen fietsen Marre?! Dat durf ik niet hoor. Het verkeer is zo druk en auto’s rijden hard. Mijn kinderen moeten bij mij blijven in het verkeer, veel te gevaarlijk! Ik snap...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0