Column: Aanrommelen is leren

door Robert Tannemaat
Robert Tannemaat

Pfff. Afgelopen week had ik het idee dat ik ‘maar wat aanrommelde’. Als mens, vader en partner. Ik was druk met van alles tegelijk: maken en regelen van zaken voor onze nieuwe camperbus, zestien dingen door elkaar voor mijn werk (lijstjes maken en dan andere dingen gaan doen), niet vergeten om ook het konijn van de buren te voeren. En dat naast de dagelijkse huishoudelijkheden als opruimen, was opvouwen, de vaatwasser, afvalzakken, administratie…. Allemaal door elkaar, je kent het vast wel.

Simon en Sofie kwamen soms kijken, soms niet, vroegen soms om een knuffel of hulp en gingen dan weer verder met hun eigen spel. Zij maakten er geen probleem van, maar ik wel en werd daar niet blij van. Ik vond dat ik alles er maar een beetje bij deed, reactief reageerde op impulsen, waardoor ik er wel voor ze was, maar eigenlijk ook weer niet.

Aanrommelen vond ik het. Met een innerlijke kritische knagende zeurstem die mij dan vertelde dat ik toch eigenlijk écht iets anders moest gaan doen: meer aanwezig, duidelijker, meer samen met mijn kinderen, meer… Die zeurstem creëerde – hoe kan het ook anders – nog meer onrust in mijn hoofd: ja, maar ik wil dat nieuwe boekenplankje voor in de camper klaar hebben want dan is er weer iets van mijn lijstje af en heb ik tenminste het idee nog iets voor elkaar te hebben gekregen.

Waar haal ik vandaan dat ik altijd alles scherp en helder te moeten hebben?

Maar is het erg? Dat vroeg ik me gisteren af terwijl ik met een goede vriend in de sauna zat. Hebben mijn kinderen er last van? Als ik ze vrolijk rondom mij en mijn chaos heen zie dartelen, opgaand in hun eigen spel, lijkt het wel mee te vallen.

In een filosofische poging er een betekenisvolle draai aan te geven bedenk ik me dat druk bezig zijn en aanrommelen wellicht gewoon onderdeel is van het leven als ouders. En dat het van tijd tot tijd wellicht even noodzakelijk is om in onszelf de verwarring toe te laten, om vervolgens orde op zaken te kunnen stellen.

Net zoals bij het defragmenteren op die oude computers vroeger, in MS-DOS – de oervoorloper van Windows. Als je ‘defrag’ intypte kreeg je zo’n veld te zien met groene monochroom getinte blokjes die allemaal door elkaar stonden. In het begin leek het een rommeltje maar langzaam flipte alles op z’n plek tot een logisch en geordend geheel. Daarna liep de computer weer soepeler en sneller.

Ja, dat is het! In het echte leven gaat het ook zo. Waar haal ik vandaan dat ik altijd alles scherp en helder te moeten hebben? En dat ook aan mijn kinderen moet laten zien? Onzin. Zij rommelen hele dagen aan. Eindeloos blokjes verschuiven tussen chaos en orde. Leren heet dat volgens mij. Mijn aanrommelen is dus leren.

Weer wat geleerd.

Robert Tannemaat is naast vader van Simon (2) en Sofie (5) en natuurliefhebber ook trainer en coach bij De Groeierij voor krachtig ouderschap en gelukkige gezinnen. 

Wees eens wat minder beschikbaar voor je kinderen

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Relatietest

Column: Relatietest

Er wordt wel eens gezegd dat verbouwen en kamperen ultieme relatietesten zijn. Aan dat rijtje kun je volgens mij met gemak het krijgen van kinderen toevoegen. Ik weet het, we hebben het hier over iets dat veelal gezien wordt als de kroon op een relatie. Maar als het...

Zonder strijd aan tafel: gezellig samen eten dankzij rituelen

Zonder strijd aan tafel: gezellig samen eten dankzij rituelen

Terugkerende strijd over de dagelijkse afspraken in huis kennen we allemaal wel. Je kinderen luisteren vaker niet dan wel. Hoe maak je zulke kleine maar oh zo irritante momenten nou fijn? Waar kinderen doorgaans een hekel aan hebben, is de grens over moeten van iets...

Column: Een lome zondagmorgen

Column: Een lome zondagmorgen

Het is zondagochtend. Te vroeg om op te staan. Zoonlief denkt daar anders over. Nadat zijn papa hem al enkele uurtjes bezig heeft gehouden met het spelen van spelletjes, is hij toe aan een ander speelmaatje. Zachtjes gaat de slaapkamerdeur open en sluipt hij...

Column: Toch twee hartjes?

Column: Toch twee hartjes?

Ik ben zwanger! De dagen zijn een aaneenschakeling van hoogte- en dieptepunten. Na vier jaar over de tweede te hebben gedaan, met enkele vroege miskramen en een vervelende cyste, is deze derde, snelle zwangerschap een cadeautje! Elf zenuwslopende – blijft het deze...

Koorts

Koorts is een stijging van de lichaamstemperatuur en wordt vaak veroorzaakt door een ontsteking. Onder de 38 graden spreekt men van verhoging, daarboven van koorts. Het lichaam bestrijdt een infectie door het verhogen van de temperatuur. De warmte versnelt namelijk de...

Column: Van het eerste lachje naar de eerste okselhaar

Column: Van het eerste lachje naar de eerste okselhaar

Tien jaar geleden werd ze geboren. Het was een prachtig meisje met een stralend roze gezichtje. Niet toen ze er net uit kwam hoor, toen was ze verfrommeld en rood. En stralen was er ook niet bij, want ze krijste de hele boel bij elkaar. Maar goed, het meisje groeide...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0