column: Allemaal papa’s voor andere kinderen

door Miranda Huibers
Miranda Huibers

De peuter begint te begrijpen wat een papa inhoudt. Wat als gevolg heeft dat hij bevriende vaders ‘papa’ noemt, omdat hun kinderen hen ook zo noemen. Kinderlogica voor kinderen zonder vader. Denk ik. Het raakt me dat mijn zoon niet iemand heeft om ‘papa’ tegen te zeggen, maar ik ben maar wat blij met al die andere vaders die soms even heel erg vaderlijk tegen hem doen.

Zijn jonge hersens beginnen langzaam te begrijpen dat er bij ons iets niet hetzelfde is als dat wat er om hem heen te zien is. Toen we aan tafel zaten bij een collega, haar kind én haar vriend, vroeg hij wie die man was. ‘Dat is zijn papa’, zei ik. En ik zag zijn gezichtje steeds bedenkelijker kijken en wist dat zijn hersens kraakten om dit feit te verwerken. Mama én papa samen aan tafel. Als je zelf al twee jaar lang alleen met mama aan tafel zit en je papa alleen op foto’s ziet moet dat er behoorlijk maf uitzien. Want deze papa bewoog en gaf zijn kind zelfs stukjes eten aan tafel én hij praatte tegen hem. En toen we even later op een kinderverjaardag waren van een jongetje van zijn leeftijd, en die jongen zijn vader ‘papa’ noemde zag ik Shane opkijken en hem ook ‘papa’ noemen.

Jouw papa is dood

Er ging een wereld open. Een wereld die ik liever nog even een tijdje vooruit had geschoven, omdat ik de zin ‘jouw papa is dood’ zo enorm bruut vind om hardop uit te spreken tegen hem.

Sinds hij begint te begrijpen dat er bij ons thuis iets anders is dan wat hij om zich heen ziet, komt het op zondagochtend hard binnen als we met z’n tweeën zijn en niet met z’n drieën. Ik wil niemand uitnodigen, wil ook nergens heen, ik wil gewoon thuis zijn als volledig gezin. Alles alleen doen is niet niks. Daar weten andere alleenstaande moeders en vaders waarschijnlijk alles van. Kind, werk, huishouden, alles regelen en betalen en er ook nog voor zorgen dat er elke avond iets gezonds gegeten wordt. Dus ik smokkel eigenlijk best. In alles.

Liever samen

We eten meer dan eens bij opa’s en oma’s als Shane daar is geweest overdag, omdat ik moest werken. We eten ook meer dan eens met vrienden, daar of bij ons thuis. En als ik écht niet alleen wil zijn op zondagochtend? Dan gaan we uit logeren bij andere gezinnen. Gewoon, omdat dat gezelliger is, om toch een beetje een gezinsgevoel te creëren en om niet alles alleen te hoeven doen.

Verder lezen

Ik had je nog zoveel willen zeggen, Martine van Nieuwenhuyzen

Kikker en het vogeltje, Max Velthuijs

Column: Trammelant

Gezinnen zijn sociaal geïsoleerder dan ooit

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Adoptie: wachten, wachten…

Adoptie: wachten, wachten…

Laetitia uit België droomt van een kind adopteren. Ze vertelt in drie delen hoe ze dat heeft gedaan. Lees ook het eerste deel van haar verhaal. Intens zwanger Weerom een wonder: niet lang na onze beslissing om met adoptie door te gaan, was ik opnieuw zwanger! De...

Digitaal opvoeden: over internet de baas blijven

Digitaal opvoeden: over internet de baas blijven

Als vader sta ik onder constante 'surveillance'. Met jongens van 8, 6 en 2 is er altijd wel iemand nieuwsgierig naar wat ik uitvreet. De uitgebreidheid van het antwoord is vaak omgekeerd evenredig met de leeftijd van de vrager. Van: 'Ik maak de borden en de kopjes...

Column: Waardering werkt

Column: Waardering werkt

Thijn zit met de blokken te spelen. Hij is twee jaar oud en bouwt een tunnel, een brug of een kasteel - of alle drie tegelijk - waar de rails van zijn houten trein onder door kan rijden. Wendy zit met een slapende, pasgeboren Noek op schoot en een vriendin verbaast...

Lekker vies worden op school De Hofakker

Lekker vies worden op school De Hofakker

Inspirerende scholen, ze zijn er genoeg! We delen graag de verhalen van blije ouders. Deze keer: Veerle van der Zee, die haar zoon op De Hofakker vlakbij Zutphen heeft. Laatst zat ik met mijn zoon van zes in de trein terug naar huis. Ik zag medereizigers naar hem...

Column: Actualiteitsverlamming

Column: Actualiteitsverlamming

Toen ik journalistiek studeerde, we hebben het nu over zo’n twintig jaar geleden, had ik geen televisie. Internet stond nog in de kinderschoenen, en er lagen geen gratis kranten in de trein. Ik las een dagblad, bij mijn ouders Het Parool, bij mijn vriend thuis Trouw...

Column: Koffietijd

Column: Koffietijd

Mijn zoon en ik zitten in een impasse en ik vrees dat we er zonder behang en stoomapparaten niet uit gaan komen. Mijn zoon is namelijk op het moment heel erg twee. Strikt genomen was hij natuurlijk al een tijdje twee en af en toe strooide hij kwistig met het...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0