Column: Anders opvoeden dan mijn vader deed

door Jeroen de Jong

Ik loop met mijn vader door het glooiende Zuid-Limburgse landschap. Terwijl we de hellingen van de Sint Pietersberg opklimmen hebben we het over de baby die over zo’n vijf maanden geboren zal worden en die van mij een vader en van hem een opa gaat maken.

Dat gesprek gaat niet vanzelf. De afgelopen maanden heb ik met groot enthousiasme Jean Liedloff gelezen en ik weet dat ik mijn kind radicaal anders zal opvoeden dan mijn ouders mij hebben opgevoed. Geen aparte kamer, maar samen slapen. Geen kinderwagen, maar een draagdoek. Geen fles, maar borstvoeding. Niet laten huilen, maar hem altijd dichtbij ons hebben.

Ik durf het er niet goed over te hebben. Mijn vader is een man van ‘er is maar één manier en dat is mijn manier’. En van ouders die om het minste of geringste hun kind oppakken vindt hij dat zij hun kind veel te veel verwennen. ‘Die laten gewoon over zich heen lopen.’ En als ik zeg dat we de baby wel op onze kamer moeten laten slapen omdat we maar één slaapkamer hebben, zegt hij: ‘Dan maak je toch iets van een schot waar je het ledikantje achter zet.’

Ik voel me onbegrepen

Zwijgend lopen we een stuk door. Ik voel me alleen en onbegrepen. En ik neem me heilig voor dat ik een andere vader ga zijn. Een vader die wél geïnteresseerd is in zijn kinderen, een vader die nieuwsgierig is, een vader die zijn eigen waarheid opzij kan schuiven om te luisteren naar een ander verhaal.

De afstand tussen ons wordt door die gedachten alleen maar groter. Het pad wordt smal en ik laat mijn vader voorop lopen. ‘Wat is het hier mooi hè?’ roept hij en kijkt lachend achterom. Ik krijg een brok in mijn keel. Ik loop te genieten van dit prachtige landschap omdat hij me uitnodigde om samen op pad te gaan. En ik weet hoe graag hij wil dat het goed met me gaat.

Ik kan zijn ideeën over opvoeden misschien niet veranderen, maar ik kan wel veranderen hoe ik naar mijn vader kijk. En als hij niet nieuwsgierig is, dan kan ik dat wel zijn.

Het pad wordt breder en we staan stil om van het uitzicht te genieten. Ik kijk hem aan. ‘Pap, hoe was het voor jou toen ik geboren werd?’ Hij kijkt me aan met een voorzichtige glimlach. En dan vertelt hij hoe hij naar het ziekenhuis racete om op tijd bij de bevalling te zijn en hoe hij me voor het eerst vasthield in zijn grote handen. Hij timmerde misschien geen co-sleeper en hij liet me misschien huilen op mijn eigen kamer. Maar hij was er wel. Op zijn manier. Met alle liefde die hij kon geven. En zo is het goed.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Een familiebed voor álles

Column: Een familiebed voor álles

'Maar mag ik dan vanavond in jullie bed in slaap vallen?' Roos kijkt me met grote ogen aan. 'Ja, dat mag,' zeg ik. 'Ik kom zo bij je voorlezen.' In no time zijn de tanden gepoetst, is de pyjama aangetrokken en zijn de knuffels verhuisd. Met haar lange lijf ligt ze...

Column: Een ander gevoel bij vakantie

Column: Een ander gevoel bij vakantie

Vakantie. Het vergde altijd wat planning en gedoe, maar dan waren we -zodra we op de plaats van bestemming waren- er alledrie ook echt klaar voor. Dan kon het grote genieten beginnen.Nu begint de vakantievoorpret op een heel andere manier. Overleg. Het naast elkaar...

Column: Do not touch – Nynke in Laos

Column: Do not touch – Nynke in Laos

'Falang!! Falang noi!' Kleine witte mensen. Het wordt ons te pas en te onpas nageroepen op straat. Er wordt gewezen,  gelachen, vertederd gekeken. En dat is prima, het went om een uitzondering te zijn. Bovendien ben ik apetrots op mijn drie blonde snoetjes, die mogen...

Column: Niet meer uitslapen, wel gezellig ontbijten

Column: Niet meer uitslapen, wel gezellig ontbijten

Eén van de beste gezinsbeslissingen van vorig jaar was om de kinderen in het weekend niet meer ’s ochtends televisie te laten kijken. De iPod Touch en Nintendo DS zijn dan ook taboe. Kortom, er mag in het weekend niet meer worden gebeeldschermd ’s ochtends. We waren...

Krijg jij genoeg vitamine D in de winter?

Krijg jij genoeg vitamine D in de winter?

De dagen worden korter en de wind neemt stevig toe. De herfst en winter schreeuwen om warme chocolademelk met een dekentje op de bank. Natuurlijk neem je je kinderen ook heus naar buiten. Soms. Maar als ze dan buiten zijn, maken ze dan eigenlijk nog wel genoeg...

Tweeling: altijd alles delen?

Tweeling: altijd alles delen?

Moet een tweeling altijd alles delen? Behalve dat het krijgen van een tweeling erg lollig is (tenminste dat vind ik, het is toch net alsof je lichaam een practical joke met je uithaalt), snijdt het ook af en toe door mijn hart: dat de tweeling een positie inneemt...

0