Column: Doen wat je wilt, against all odds

door Robert Tannemaat

We gaan samen een weekend naar Groningen voor de David Bowie-tentoonstelling. Met de trein en in een hotel. En ondanks een drukke week, met halfzieke kinderen, een brakke nacht door een verjaardag en, oh ja, de zomertijd, voelen we ons verbazingwekkend fris en monter die ochtend. We vertrekken naar de trein met op onze ruggen wat bagage en een hangerige dreumes.

Het duurt zo laaaaaang!

‘Zijn we er al?’ vraagt Sofie (4) bij Nijmegen Lent, het eerste station waar de trein stopt. ‘Nee, dat duurt nog wel even.’ ‘Hoe lang?’ ‘Nog bijna twee uur.’ ‘Hoe lang is dat?’ ‘Dat is vier keer een lang filmpje.’ ‘Oh.’ Even later: ‘Waarom zijn we er nog niet? Het duhuhuhuurt zo laaaaaang!’ En dat vervolgens om de tien minuten. Een ware uitdaging om frustratie niet te laten prevaleren boven verbinding maken met mijn kind en mijn wens verder te komen in mijn boek.

De hotelnacht is door gespook van Simon (1) al even kort als die ervoor en we kijken elkaar bij het ontbijt wat uitgewrongen aan. Simon keert traditiegetrouw zijn volle glas sap al om voordat wij aan tafel zitten en Sofie kiest ervoor om van de twaalf meter buffet slechts wat toast en een doosje vruchtenhagel te eten, terwijl ik zo onvoorwaardelijk mogelijk probeer haar nog wat gezonds aan te praten.

We kijken elkaar wat uitgewrongen aan

Dwaalspoor

Het museum is druk en in een trage polonaise schuifelen we langs foto’s, video’s en andere relikwieën van Bowie. Ondertussen proberen we de  balans te behouden tussen aandacht voor de tentoonstelling en de kinderen die, begrijpelijkerwijs, weinig interesse tonen en liever buiten zijn. Halverwege signaleert Pieternel een poepluier en wurm ik mij met Simon op de arm tegen de stroom in naar de wc’s bij de ingang. Het blijkt loos alarm, een goeie scheet heeft ons op een dwaalspoor gezet, en dus wring ik mij weer terug de tentoonstelling in, om vervolgens van Sofie te horen dat ze ook moet plassen… Grrrr.

Het is te gemakkelijk om me te laten leiden door frustratie

Terug in de trein bedenk ik hoe gemakkelijk het is mij te laten leiden door frustratie over alles wat er ‘mis’ gaat als ik met kinderen op pad ben. Dat is geen kunst. Het is té gemakkelijk om daarin op te gaan en de sfeer door te laten bepalen. Geen uitdaging aan, concludeer ik.

We can be Heroes

Ik vind het juist de uitdaging om te blijven ademen en glimlachen bij wat er gebeurt. Dan kunnen we samen genieten van thee met appeltaart, hand-in-hand rennen door hotelgangen, twee uur lang met elkaar op bed liggen grinniken om een eindeloze reeks pijnlijke coyote-mislukkingen in roadrunner-cartoons, tegen elkaar aan in slaap vallen in de trein, verder komen in dat fijne wegdroomreisboek-over-die-man-die-te-paard-van-Mongolië-naar-Hongarije-reist en ja, geïnspireerd raken door Bowie: doen wat je werkelijk wilt ‘against all odds’.

We can be heroes, forever and ever. Met kinderen en al!

Meer drukte lees je in de allereerste editie van het tijdschrift Kiind! Het thema is DRUK. Heb jij al een abonnement? Je sluit hem hier af.

Robert Tannemaat is naast vader van Simon (1,5) en Sofie (4) en natuurliefhebber ook trainer in groei en gelijkwaardige samenwerking. 

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Snelcursus Hier en Nu voor ouders: #3 Negativiteit

Snelcursus Hier en Nu voor ouders: #3 Negativiteit

In de vorige delen heb je kunnen lezen hoe de afleiding van een gevoel van doorlopende urgentie en je eigen gepieker ervoor kan zorgen dat je niet echt aanwezig bent in het Hier en Nu. Op deze manier gaat veel moois ongemerkt aan je voorbij.  Deel 1: Aandacht Deel 2:...

Plek voor vaders

Plek voor vaders

Luiers verschonen, de kinderwagen voortduwen of met de baby in een draagzak lopen, de moderne man draait er zijn hand natuurlijk allang niet meer voor om. Maar gek genoeg merken we nog niet zoveel van de nieuwe rolverdeling tussen mannen en vrouwen in onze publieke...

Column: Het is zo’n dag

Column: Het is zo’n dag

Het is zo'n dag. Niets gaat vanzelf. Sterker nog: het voelt alsof ik de hele dag tegen de stroom in loop. Het begon al met die nacht. De nacht waarin de oudste dochter haar beertje even niet kon vinden, mijn zoontje een plas in zijn bed deed en de jongste dochter een...

Column: Do not touch – Nynke in Laos

Column: Do not touch – Nynke in Laos

'Falang!! Falang noi!' Kleine witte mensen. Het wordt ons te pas en te onpas nageroepen op straat. Er wordt gewezen,  gelachen, vertederd gekeken. En dat is prima, het went om een uitzondering te zijn. Bovendien ben ik apetrots op mijn drie blonde snoetjes, die mogen...

Column: Wat is bidden eigenlijk, mama?

Column: Wat is bidden eigenlijk, mama?

  ‘Wat is bidden eigenlijk?’ vraagt mijn zesjarige dochter aan de eettafel. Daar moet ik even over nadenken. Hoe leg ik uit wat bidden is terwijl ik het zelf nog nooit heb gedaan? Ik ben totaal niet gelovig opgevoed. Eigenlijk kan ik mij niet herinneren of geloof...

Column: Gelddieet

Column: Gelddieet

Of de columnisten in verband met het themanummer over onder andere  budget misschien een weekje wilden overleven met een minimum bedrag aan geld tot hun beschikking. Gebbetje van de redactie, geintje, moet kunnen. En na wat aanvullende vragen over het bedrag...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0