Column: Doen wat je wilt, against all odds

door Robert Tannemaat

We gaan samen een weekend naar Groningen voor de David Bowie-tentoonstelling. Met de trein en in een hotel. En ondanks een drukke week, met halfzieke kinderen, een brakke nacht door een verjaardag en, oh ja, de zomertijd, voelen we ons verbazingwekkend fris en monter die ochtend. We vertrekken naar de trein met op onze ruggen wat bagage en een hangerige dreumes.

Het duurt zo laaaaaang!

‘Zijn we er al?’ vraagt Sofie (4) bij Nijmegen Lent, het eerste station waar de trein stopt. ‘Nee, dat duurt nog wel even.’ ‘Hoe lang?’ ‘Nog bijna twee uur.’ ‘Hoe lang is dat?’ ‘Dat is vier keer een lang filmpje.’ ‘Oh.’ Even later: ‘Waarom zijn we er nog niet? Het duhuhuhuurt zo laaaaaang!’ En dat vervolgens om de tien minuten. Een ware uitdaging om frustratie niet te laten prevaleren boven verbinding maken met mijn kind en mijn wens verder te komen in mijn boek.

De hotelnacht is door gespook van Simon (1) al even kort als die ervoor en we kijken elkaar bij het ontbijt wat uitgewrongen aan. Simon keert traditiegetrouw zijn volle glas sap al om voordat wij aan tafel zitten en Sofie kiest ervoor om van de twaalf meter buffet slechts wat toast en een doosje vruchtenhagel te eten, terwijl ik zo onvoorwaardelijk mogelijk probeer haar nog wat gezonds aan te praten.

We kijken elkaar wat uitgewrongen aan

Dwaalspoor

Het museum is druk en in een trage polonaise schuifelen we langs foto’s, video’s en andere relikwieën van Bowie. Ondertussen proberen we de  balans te behouden tussen aandacht voor de tentoonstelling en de kinderen die, begrijpelijkerwijs, weinig interesse tonen en liever buiten zijn. Halverwege signaleert Pieternel een poepluier en wurm ik mij met Simon op de arm tegen de stroom in naar de wc’s bij de ingang. Het blijkt loos alarm, een goeie scheet heeft ons op een dwaalspoor gezet, en dus wring ik mij weer terug de tentoonstelling in, om vervolgens van Sofie te horen dat ze ook moet plassen… Grrrr.

Het is te gemakkelijk om me te laten leiden door frustratie

Terug in de trein bedenk ik hoe gemakkelijk het is mij te laten leiden door frustratie over alles wat er ‘mis’ gaat als ik met kinderen op pad ben. Dat is geen kunst. Het is té gemakkelijk om daarin op te gaan en de sfeer door te laten bepalen. Geen uitdaging aan, concludeer ik.

We can be Heroes

Ik vind het juist de uitdaging om te blijven ademen en glimlachen bij wat er gebeurt. Dan kunnen we samen genieten van thee met appeltaart, hand-in-hand rennen door hotelgangen, twee uur lang met elkaar op bed liggen grinniken om een eindeloze reeks pijnlijke coyote-mislukkingen in roadrunner-cartoons, tegen elkaar aan in slaap vallen in de trein, verder komen in dat fijne wegdroomreisboek-over-die-man-die-te-paard-van-Mongolië-naar-Hongarije-reist en ja, geïnspireerd raken door Bowie: doen wat je werkelijk wilt ‘against all odds’.

We can be heroes, forever and ever. Met kinderen en al!

Meer drukte lees je in de allereerste editie van het tijdschrift Kiind! Het thema is DRUK. Heb jij al een abonnement? Je sluit hem hier af.

Robert Tannemaat is naast vader van Simon (1,5) en Sofie (4) en natuurliefhebber ook trainer in groei en gelijkwaardige samenwerking. 

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Samen slapen met een groot kind

Column: Samen slapen met een groot kind

Samen slapen – bij ons al jaren vanzelfsprekend. Ook met een groot kind. Al bijna 5 jaar ligt hij tussen ons in: de jongste. Het is zo fijn wakker worden naast mijn zoon. Eerlijk is eerlijk, naast hem is het zelfs leuker wakker worden dan naast mijn man. Vergis je...

Consultatiebureau, gebruik de groeicurve van de WHO!

Consultatiebureau, gebruik de groeicurve van de WHO!

Er is iets mafs met onze groeicurve: deze laat totaal niet laat zien wat een gezonde groei is. De gegevens die hierin opgenomen zijn, zijn van de groei van zo'n tienduizend kinderen in ons land. De laatste meting was in 2010. (Hoe de groeicurvegetallen precies...

Column: Je ouders zijn je wortels

Column: Je ouders zijn je wortels

Vandaag is een vierdagje voor mij. Dit is de negende verjaardag van mijn vader die ik zonder hem meemaak. Hij is in het rijtje voorouders gaan staan, in plaats van een levend mens te zijn. De herinneringen blijven, cliché als het is. De vrienden die al zijn verhalen...

Column: Uit je comfort-zone

Column: Uit je comfort-zone

Thijn zit aan het ontbijt met een grote glimlach op zijn gezicht. ‘Zaterdag gaan we voor de vlog van Bart een challenge doen in de stad.’ Thijn legt uit dat hij met twee vrienden de stad in gaat in en dat ze alledrie in een bepaalde tijd zoveel mogelijk foto’s moeten...

Column: Douchen

Column: Douchen

Zoonlief lijkt heel veel op zijn mama. Niet wat uiterlijk betreft. Althans, als ik alle anderen om me heen mag geloven, is zoonlief echt een kind van zijn vader. Daar heb ik totaal geen problemen mee. Uiteindelijk gaat het toch om de binnenkant. En laat zijn...

Opvoedtips van Eva: Help, mijn kind doet een ander kind pijn!

Opvoedtips van Eva: Help, mijn kind doet een ander kind pijn!

Vraag: Mijn kind doet andere kinderen pijn. Moet ik me zorgen maken? Hoe reageer ik hierop?  Sommige kinderen hebben nog veel moeite om ruzies op te lossen met woorden. Zij slaan, schoppen of bijten zodra de frustraties oplopen. Als je kind nog jong is, dan kun je er...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0