Column: Eenvoudig leven

door Marlies Hanse

Zes jaar geleden vertrokken hij en ik naar het Duitse Osnabrück. Hij danste in het theater, ik tikte vanuit smoezelige cafeetjes verhalen. Na wat omzwervingen langs Duitse theaters en twee kinderen rijker, vertrokken we een jaar geleden met z’n vieren naar de wereldstad Berlijn. Hij nam afscheid van de danswereld met haar onregelmatige werktijden en we namen onze intrek in een appartement van 43 vierkante meter in hartje centrum. Onze veilige haven in de drukke stad. Knus, overzichtelijk en eenvoudig.

Een zelfontworpen uitklapbed in de woonkamer met aan weerszijden plaats voor een paar lievelingskledingstukken. Stapels boeken in elke hoek, een ronde tafel met vier stoelen en een mand duplo. In de keuken een kleine koelkast, een oud kookstel en een keukenplank met vijf borden, acht schaaltjes, zes bekers en twee wijnglazen. Een ledikant, een peuterbed, een leeshoek en een stapel puzzels in de enige slaapkamer die het appartement rijk is.

We namen onze intrek in een appartement van 43 vierkante meter

De eerste periode was verre van een succesverhaal. De kinderen maakten elkaar wakker, ons uitklapbed bleek toch niet zo stevig te zijn als we gedacht hadden, we misten een balkon en als de irritaties hoog opliepen leek de ruimte nog een paar vierkante meters in te leveren. Meer dan ooit dachten we er over om de handdoek in de ring te gooien en op zoek te gaan naar andere woonruimte.

Naarmate de maanden verstreken en alles meer op z’n plek viel, begonnen we de voordelen te zien van ons kleine huis. We hebben geen ruimte voor extra spullen, dus kopen we nauwelijks iets nieuws. Handig voor onze portemonnee, maar het levert vooral rust op. Weten dat je leeft met een fractie aan spullen die je ooit bezat en toch tevreden zijn, maakt gelukkig. We zijn letterlijk dichterbij elkaar. Soms een uitdaging, vaak heel fijn. Jammer dat we geen balkon hebben, laat staan een tuin, maar het betekent wel dat we er meer dan ooit met elkaar op uit gaan.

Berlijn met zijn oneindige mogelijkheden, fantastische speeltuinen en talloze kindercafés voor druiligere dagen. We genieten volop, maar als we ’s avonds op ons uitklapbed een kop thee drinken, dromen we er op los. Wat als we zouden neerstrijken op een plek waar de zon vaker schijnt? Waar we middenin de natuur kunnen leven? Hoe zou het zijn als de weken van onze kinderen gevuld zouden zijn met stranddagen, oneindig veel tijd om te spelen, stapels boeken en bergwandelingen? Hoe zou het zijn als ze zich niet hoeven te conformeren aan een schoolcurriculum? Zou het ons lukken om tussen de bedrijven door ook nog geld te verdienen?

Berlijn is ons tussenstation. Hier leren we tevreden te zijn met minder en samen te leven op een paar vierkante meters. Hier merken we dat eenvoud iets moois is en dat we daar niet minder, maar juist meer van willen.

Marlies Hanse werkt als freelance journalist en woont met haar man en twee kinderen (4 & 1) in Berlijn. Op Instagram deelt ze graag foto’s over haar leven vol bewustzijn, minimalisme en unschooling. 

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Peuterliedjes van Ageeth de Haan over Gonnie en Gijsje + winactie

Peuterliedjes van Ageeth de Haan over Gonnie en Gijsje + winactie

Gelukkig kwam ik Ageeth de Haan tegen op het hoera-Kiind-op-papier-is-geboren-feestje, en kon ik haar gewoon zelf vertellen wat een hit haar cd bij ons thuis is. Zo, klaar. Dat scheelt weer het gedoe van een recensie schrijven. En voor wie er toch iets meer van wil...

9 tips voor een vrolijke kinderdag

9 tips voor een vrolijke kinderdag

‘Er is Moederdag en Vaderdag, maar waarom is er eigenlijk geen Kinderdag?’ vroeg mijn zoon mij met een ernstig gezicht. Ik herinnerde me ineens dat ik dat vroeger ook tegen mijn ouders zei. Mijn moeder zei toen: ‘Het is elke dag al Kinderdag!’ Elke dag Kinderdag? Als...

Je geniet meer van je kraamtijd als je het samen doet

Je geniet meer van je kraamtijd als je het samen doet

‘Geniet ervan!’ Hoe vaak heb ik dat gehoord in de kraamtijd? Vriendinnen net zo goed als wildvreemden op straat wensten me dat ik met volle teugen genoot van dat kleine wondertje. En dat deed ik ook, heus. Tussen de vele voedingen, gebroken nachten, en alle...

Zelfconnectie, ja maar hoe dan?

Zelfconnectie, ja maar hoe dan?

Kinderen die je slaan, over je grenzen gaan, die van die ongezellige schietspelletjes spelen, stiekem doen en liegen, ik heb over al deze ingewikkelde kwesties geschreven. En steeds weer kom ik terug op zelfconnectie. Maar wat is dat dan? Hoe pak je zoiets aan? In dit...

Ubuntu: samen ben je heel

Ubuntu: samen ben je heel

Ubuntu is een (Zuid-)Afrikaanse filosofie en betekent zoveel als 'Ik ben omdat wij zijn'. Dat staat haaks op onze westerse mentaliteit die meer gemeen heeft met de op individualisme gebaseerde filosofie 'Ik denk dus ik ben'. Ga maar na. Hoe vaak los je iets zelf op,...

Column: Zwanger, tegen alle verwachtingen in

Column: Zwanger, tegen alle verwachtingen in

Vorige maand las je over het hormonencircus dat Lisa Wade inging om zwanger te worden. Deze maand het vervolg. Over verwondering, uitspraken, vrijheden en beloftes. Toen ik verliefd werd op Peter wist ik dat dit ook betekende dat ik waarschijnlijk nooit moeder...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0