Column: Van het eerste lachje naar de eerste okselhaar

door Liv den Duyn

Tien jaar geleden werd ze geboren. Het was een prachtig meisje met een stralend roze gezichtje. Niet toen ze er net uit kwam hoor, toen was ze verfrommeld en rood. En stralen was er ook niet bij, want ze krijste de hele boel bij elkaar. Maar goed, het meisje groeide op, en al snel mochten we genieten van haar eerste lachje.

Je zou hem kunnen verven

De maanden vliegen voorbij en de eerste stapjes worden gezet. Daarna volgen de eerste woordjes en de heerlijke eigenwijze tijd dat ze twee is. De eerste keer naar school en de eerste keer afspreken. De eerste zwemles en het eerste zwemdiploma. Yes – eindelijk! Ze gaat voor de eerste keer op een paard zitten. Je ziet haar genieten en het leven is leuk. Ze krijgt veel vriendinnen en de tijd van de eerste schoolfeestjes breekt aan. De eerste keer naar de tienerdisco in de buurt. En dan, jawel daar is-ie dan. De eerste…

‘Help! Mam! WTF? Check wat er onder mijn oksel zit man!’

Ik kijk. Het is er echt een!

‘Kind, gefeliciteerd. Nu ben je een echte puber, je hebt een vetkoele okselhaar!’

Ze trekt een gezicht dat me direct doet denken aan haar geboorte, verfrommeld en rood. ‘Wat doen we ermee?’ vraagt ze.

‘Wat wil je er mee? Je zou hem kunnen verven, dat doet Miley Cyrus ook, volgens mij blauw.’

‘Ben je gek of zo? Ik wil hem er af!’

‘Weet je het zeker? Het is tenslotte wel je eerste.’ Ik kan het niet laten om te plagen en lig zelf in een deuk. Maar voor haar is dit een serieuze zaak.

Ze weet het absoluut zeker: dat ding blijft er niet hangen. Ik probeer haar er nog van te overtuigen dat het allemaal bij je lichaam hoort en dat het heel natuurlijk is allemaal. Maar ik kan praten als Brugman. De okselhaar is gedoemd om geëlimineerd te worden. Samen lopen we naar boven en halen hem eraf. Jammer genoeg kon ik hem niet vinden om in een potje te stoppen.

Het eerste lachje, de eerste stapjes, de eerste woordjes, ik moet eerlijk bekennen dat ik niet precies kan zeggen wanneer dit allemaal gebeurde. Maar deze eerste okselhaar, die was met tien jaar en twee maanden. En dat vergeet ik nooit meer.

Column: Lachen over seks

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Speelafspraakjes

Column: Speelafspraakjes

Vroeg of laat mag je er als ouder aan gaan geloven. Kleuters maken speelafspraakjes. Ik kan me mijn eigen speelafspraakjes nog gedeeltelijk herinneren. Het makkelijkste was het als ik met mijn beste kleutervriendinnetje, Esther, afsprak. Zij woonde als ik de poort van...

Column: Een warm hoopje mens

Column: Een warm hoopje mens

Als ik om half vier wakker word, lig ik op het randje van ons uitklapbed. Mijn nek is stijf en mijn arm heeft te lang in een rare positie gelegen. Ik rol me op mijn andere zij en voel een warm hoopje mens op de andere helft van mijn kussen liggen. Evy is verkouden en...

Column: Van school ophalen in Laos

Column: Van school ophalen in Laos

Als ik mijn kinderen naar school breng loop ik altijd even met ze mee naar binnen. Tas neerzetten,  misschien nog een plas en zeker nog een dikke knuffel. Even acclimatiseren en samen kijken we in wat voor activiteit er vandaag ingevoegd dient te worden. Het is niet...

Autisme begeleiden met natuurlijk ouderschap

Autisme begeleiden met natuurlijk ouderschap

Autisme en natuurlijk ouderschap: het klinkt als een onlogische combinatie. Een kind met autisme vraagt om duidelijkheid, heel veel extra informatie geven die voor andere kinderen vanzelfsprekend is. Autisme begeleiden bestaat volgens de bestaande methodes, zoals Geef...

Plek voor vaders

Plek voor vaders

Luiers verschonen, de kinderwagen voortduwen of met de baby in een draagzak lopen, de moderne man draait er zijn hand natuurlijk allang niet meer voor om. Maar gek genoeg merken we nog niet zoveel van de nieuwe rolverdeling tussen mannen en vrouwen in onze publieke...

Lekker vies worden op school De Hofakker

Lekker vies worden op school De Hofakker

Inspirerende scholen, ze zijn er genoeg! We delen graag de verhalen van blije ouders. Deze keer: Veerle van der Zee, die haar zoon op De Hofakker vlakbij Zutphen heeft. Laatst zat ik met mijn zoon van zes in de trein terug naar huis. Ik zag medereizigers naar hem...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0