Column: Eeuwig ontspullen

door Robert Tannemaat
Robert Tannemaat

Ik voel mij af en toe net de Don Quichot van ‘clutter’; strijdend tegen de te grote hoeveelheid in mijn ogen onnodige (kinder)spullen in ons huis. Speelgoed, kleren, knutselwerkjes, kleine frutsels… de bakken, stapels, manden en kasten lijken zich vanzelf te vullen.

En dat terwijl we ons, voor de geboorte van onze eerste, voornamen weinig en in ieder geval alleen van dat houten en verantwoorde speelgoed te kopen. Ze had toch immers niets anders nodig dan liefde, aandacht en wat voedsel. Als ik nu in ons huis kijkt lijkt niets minder waar te zijn; ik zie veel meer dan hout en ‘verantwoord’.

Daarom zijn we aan het ont-spullen. Al vijf jaar. Regelmatig gaat het voorspoedig. Maar soms werkt de voordeur ineens beter dan de achterdeur. Totdat ik weer genoeg heb van het schijnbaar nutteloos opruimen, plek maken voor de nieuwe spullen en mijn tijd graag nuttiger wil besteden. Aan genieten bijvoorbeeld.

We zijn al vijf jaar aan het ontspullen

Soms doen ze ineens lekker mee met opruimen. Zo verzamelde Sofie een hele stapel boeken die ‘wel weg mogen papa’. Geraakt door haar betrokkenheid bij mijn weggooidrift keek ik haar glimlachend aan en viste nog even snel haar lievelingsboeken uit de stapel. Maar vergaren van speelmateriaal vindt ze leuker. Zo kwam ze vorig jaar stralend thuis van de rommelmarkt in de straat met een enorme plastic autobaan. ‘Kijk eens papa. Gratis gekregen van de buurvrouw!’ ‘Ja,’ denk ik dan, ‘daar is de buurvrouw vast heel blij mee’.

Spullen erin gaat makkelijk en vanzelf, daar hoeven we geen moeite voor te doen. Maar diezelfde spullen er weer uit krijgen vraagt wel veel tijd en aandacht.

Tijdens het ruimen komen we er zo nogal eens achter dat spullen een wat belemmerende emotionele waarde hebben gekregen: ‘Van mijn peettante gekregen toen ik voor het eerst op kamers ging’, ‘gevonden toen ik op reis was daar-en-daar-in-dat-verre-land-toen-ik-nog-vrij-was-en-geen-kinderen-had’ of ‘haar eerste romper/broekje/sok/slabbetje/t-shirt/jurkje (*snik*)’.

Allerlei spullen mogen dan niet weg, ook al zijn die lang niet aangeraakt. Terwijl we tegelijkertijd allemaal blij worden van een functioneel leeg en opgeruimd huis. Het verlangen naar orde, rust en ruimte botst dan met melancholie en moeilijk kunnen loslaten.

Zo komt het dat ik nog steeds regelmatig struikel over die grote plastic autobaan.

Wil je wel graag spullen? Kijk dan snel in onze vernieuwde duurzame webwinkel!

Robert Tannemaat is naast vader van Simon (2) en Sofie (5) en natuurliefhebber ook trainer en coach bij De Groeierij voor krachtig ouderschap en gelukkige gezinnen. 

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Verhuizen

Column: Verhuizen

'Ik wil helemaal niet naar een ander huis. Helemaal niet', moppert mijn driejarige zoon. 'Eén mama moet hier blijven met mij.' Voor hem hoeft het niet, de verhuizing, en dat snap ik best. Hij is erg gesteld op zijn vertrouwde omgeving. Ons huis met het groene hek,...

Column: Feestmalen

Column: Feestmalen

Vorig jaar vertelde ik al over de verschillen tussen een Roemeense en een Nederlandse kerst, maar er is een punt waarop de twee wel degelijk overeenkomen: met kerst wordt er veel en lekker gegeten. Wat gelijk het startsein is om te gaan piekeren over de oeroude vraag:...

Waarom kinderen geheimen hebben

Waarom kinderen geheimen hebben

Hoe komt het dat kinderen zo graag geheimen hebben? En is geheimen hebben nuttig? Het terrein dat grenst aan mijn achtertuin is eigendom van een groot kinderdagverblijf. Tijdens pauzes spelen de kinderen in de bosjes. Het open veld, in het zicht van de leidsters ligt...

Column: Ontspanning in de draagdoek

Column: Ontspanning in de draagdoek

‘Maar het is gewoon niet eerlijk! Het gaat me nooit lukken!’ Roos kijkt me boos aan. Er is iets onduidelijks met de juf, rekenwerkjes die nog niet af zijn en dat er geen tijd meer is omdat de week bijna voorbij is. En het feit dat ze gister veel te laat op bed lag...

Wichtelen, een lief gebaar op donkere dagen

Wichtelen, een lief gebaar op donkere dagen

Vind jij de winter, ondanks de feestdagen, een donkere en soms zelfs sombere tijd? In Scandinavische landen komt er in de winter een Wichtelmannetje op bezoek. Speciaal om een lichtpuntje te brengen in de donkere tijd. Lichtpuntjes in de vorm van wat liefdevolle...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0