Column: Een familiebed voor álles

door Jeroen de Jong
jeroen de jong

‘Maar mag ik dan vanavond in jullie bed in slaap vallen?’ Roos kijkt me met grote ogen aan. ‘Ja, dat mag,’ zeg ik. ‘Ik kom zo bij je voorlezen.’ In no time zijn de tanden gepoetst, is de pyjama aangetrokken en zijn de knuffels verhuisd. Met haar lange lijf ligt ze tegen me aan en ik begin voor te lezen. En als we na een half uur de avonturen van de Rode Prinses even laten voor wat ze zijn, pakt ze mijn arm. Ik mag nog niet weg.

Net als vroeger

‘Vroeger lag ik altijd bij jou in bed toch?’ Ze vraagt naar de bekende weg. ‘En toen ging ik altijd aan je oor friemelen als ik wakker was.’ Ze giechelt. ‘Ja,’ zeg ik, ‘en ik kreeg regelmatig midden in de nacht je voet in mijn gezicht. Ik dacht dat ik na 2 kinderen in mijn bed alles wel had meegemaakt, maar jij was de grootste wiebelkont van allemaal.’ Roos giechelt nu langer en harder.

Ons zelfgeknutselde familiebed was lange tijd mijn grote trots. Met drieëneenhalf bij twee meter was het bijna net zo groot als de slaapkamer. En wat was het een heerlijke plek. Om te slapen. Maar ook om te stoeien, te knuffelen, te troosten, te lachen, te huilen, te voeden, bij te komen en op te laden. In ons grote familiebed hebben we ruzie gemaakt en het weer goedgemaakt. We waren ziek in het bed en we werden weer beter. Het was de plek waar we de traditionele verjaardagscadeau-speurtochten begonnen. Het was de plek die af en toe moest groeien omdat er een kindje bij kwam. Of omdat de kinderen zo groot werden dat we meer ruimte nodig hadden.

Wiebelkont in bed

En nu is het familiebed weg. Al weer een tijdje. En ik vind het heerlijk om het bed weer samen voor Wendy en mij te hebben. De ruimte, de vrijheid, het niet meer zachtjes hoeven doen. ‘s Ochtends gewekt worden door de zon en niet door een kinderhandje dat in je oor knijpt. Maar ik mis het soms ook. Net als de kinderen. Soms is het een enge droom, soms is het een gevoel van spanning, soms willen ze gewoon gezelligheid. En dan willen ze weer bij ons slapen.

Als ik ‘s avonds naar bed ga, ligt Roos heerlijk te slapen. Haar hoofd ligt op mijn kussen, haar voeten aan Wendy’s kant van het bed. Een wiebelkont is ze nog steeds. Ik maak haar wakker en fluister of ze naar haar eigen bed wil gaan. Ze doet haar ogen half open en meteen weer dicht. Ach, denk ik, laat ook maar. Met een flinke ruk tover ik het matras te voorschijn dat onder ons bed ligt. Ik haal haar dekbed. Ik til haar voorzichtig over en dek haar snel toe. Ze slaapt gewoon door. Zachtjes stappen Wendy en ik in ons bed. Ik doe het licht uit. En dan hoor ik Roos zachtjes zeggen: ‘Welterusten papa, slaap lekker.’

Meer lezen

Sleeping with your baby, James McKenna

Co-sleeping, Susan D. Stewart

Waarom samen slapen met je baby juist veilig is

https://kiind.nl/slaapkamer-van-samenslapers-co-sleper/

Samen slapen: Je komt er nooit meer vanaf

Jeroen de Jong is vader van Thijn (2002), Noek (2005) en Roos (2008) en inspireert mannen de beste vader uit zichzelf te halen via praktijkvader.nlOok geeft hij samen met zijn vrouw Wendy relatie-trainingen, ‘Liever de liefde!’, voor stellen.

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Crèchekind

Column: Crèchekind

Onze kleine verlegen Don Juan gaat inmiddels alweer eventjes naar de crèche. Tot grote vreugde van hemzelf; zodra we door de poort heen lopen begint hij al in zijn handen te klappen van vreugde. Je kunt nog zo’n leuke ouder zijn, maar van een zaal vol met dreumesen en...

Column: Mama is jarig

Column: Mama is jarig

Even rust. Met een koffie beland ik op de bank, terwijl er een mengsel in de oven hopelijk verandert in een heerlijke cake. Ik heb diezelfde cake al twee keer eerder gemaakt, één keer goed gelukt en één keer goed mislukt. Met 50% kans neem...

Column: Kont spoelen (over een vluchteling in je huis)

Column: Kont spoelen (over een vluchteling in je huis)

Met een klein rubberen bootje vaar je de grote wilde zee over, niet wetende of je überhaupt de overkant zal halen. De reis is levensgevaarlijk en achterblijven is geen optie, want in je land is het oorlog. Samen met mijn kinderen kijk ik naar het journaal. We praten...

Jan Rot over zichzelf als kind, ouder en muzikant

Jan Rot over zichzelf als kind, ouder en muzikant

Ter nagedachtenis aan Jan Rot delen wij het interview dat Andries de Jong met Jan had voor Kiind editie 4 (LICHT, 2016): 'We surfen met het leven mee. Dan komt er zo’n golf en moeten we gewoon springen.' Jan Rot is zanger, tekstschrijver en vertaler. Hij werd geboren...

Van nature goed: waarom we in de mens geloven

Van nature goed: waarom we in de mens geloven

Is een kind van nature goed, of juist tot slechtheid ‘geprogrammeerd’? Is het onze taak om onze kinderen in het gareel te houden, of zijn ze al beschaafd? De Correspondent publiceerde een heerlijk stuk over wat er gebeurt als je gewone kinderen in de wildernis...

Tweeling: altijd alles delen?

Tweeling: altijd alles delen?

Moet een tweeling altijd alles delen? Behalve dat het krijgen van een tweeling erg lollig is (tenminste dat vind ik, het is toch net alsof je lichaam een practical joke met je uithaalt), snijdt het ook af en toe door mijn hart: dat de tweeling een positie inneemt...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0