Column: Een familiebed voor álles

door Jeroen de Jong
jeroen de jong

‘Maar mag ik dan vanavond in jullie bed in slaap vallen?’ Roos kijkt me met grote ogen aan. ‘Ja, dat mag,’ zeg ik. ‘Ik kom zo bij je voorlezen.’ In no time zijn de tanden gepoetst, is de pyjama aangetrokken en zijn de knuffels verhuisd. Met haar lange lijf ligt ze tegen me aan en ik begin voor te lezen. En als we na een half uur de avonturen van de Rode Prinses even laten voor wat ze zijn, pakt ze mijn arm. Ik mag nog niet weg.

Net als vroeger

‘Vroeger lag ik altijd bij jou in bed toch?’ Ze vraagt naar de bekende weg. ‘En toen ging ik altijd aan je oor friemelen als ik wakker was.’ Ze giechelt. ‘Ja,’ zeg ik, ‘en ik kreeg regelmatig midden in de nacht je voet in mijn gezicht. Ik dacht dat ik na 2 kinderen in mijn bed alles wel had meegemaakt, maar jij was de grootste wiebelkont van allemaal.’ Roos giechelt nu langer en harder.

Ons zelfgeknutselde familiebed was lange tijd mijn grote trots. Met drieëneenhalf bij twee meter was het bijna net zo groot als de slaapkamer. En wat was het een heerlijke plek. Om te slapen. Maar ook om te stoeien, te knuffelen, te troosten, te lachen, te huilen, te voeden, bij te komen en op te laden. In ons grote familiebed hebben we ruzie gemaakt en het weer goedgemaakt. We waren ziek in het bed en we werden weer beter. Het was de plek waar we de traditionele verjaardagscadeau-speurtochten begonnen. Het was de plek die af en toe moest groeien omdat er een kindje bij kwam. Of omdat de kinderen zo groot werden dat we meer ruimte nodig hadden.

Wiebelkont in bed

En nu is het familiebed weg. Al weer een tijdje. En ik vind het heerlijk om het bed weer samen voor Wendy en mij te hebben. De ruimte, de vrijheid, het niet meer zachtjes hoeven doen. ‘s Ochtends gewekt worden door de zon en niet door een kinderhandje dat in je oor knijpt. Maar ik mis het soms ook. Net als de kinderen. Soms is het een enge droom, soms is het een gevoel van spanning, soms willen ze gewoon gezelligheid. En dan willen ze weer bij ons slapen.

Als ik ‘s avonds naar bed ga, ligt Roos heerlijk te slapen. Haar hoofd ligt op mijn kussen, haar voeten aan Wendy’s kant van het bed. Een wiebelkont is ze nog steeds. Ik maak haar wakker en fluister of ze naar haar eigen bed wil gaan. Ze doet haar ogen half open en meteen weer dicht. Ach, denk ik, laat ook maar. Met een flinke ruk tover ik het matras te voorschijn dat onder ons bed ligt. Ik haal haar dekbed. Ik til haar voorzichtig over en dek haar snel toe. Ze slaapt gewoon door. Zachtjes stappen Wendy en ik in ons bed. Ik doe het licht uit. En dan hoor ik Roos zachtjes zeggen: ‘Welterusten papa, slaap lekker.’

Meer lezen

Sleeping with your baby, James McKenna

Co-sleeping, Susan D. Stewart

Waarom samen slapen met je baby juist veilig is

https://kiind.nl/slaapkamer-van-samenslapers-co-sleper/

Samen slapen: Je komt er nooit meer vanaf

Jeroen de Jong is vader van Thijn (2002), Noek (2005) en Roos (2008) en inspireert mannen de beste vader uit zichzelf te halen via praktijkvader.nlOok geeft hij samen met zijn vrouw Wendy relatie-trainingen, ‘Liever de liefde!’, voor stellen.

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Perfect ouderschap bestaat niet

Column: Perfect ouderschap bestaat niet

Sinds enkele weken staat met grote letters het logo van ons bedrijf GezinsGeluk.nu op onze camperbus. Gaaf natuurlijk, maar het maakt ook weer wat los om daarmee zo te gaan staan voor onze kijk op ouderschap. En of het nou echt zo is of alleen maar in mijn hoofd, ik...

5 x democratische besluitvorming in je gezin

5 x democratische besluitvorming in je gezin

De tijd van de autoritaire opvoeding is voorbij. Alles helemaal loslaten - hippie style - is het toch ook niet. Wat dan wel? Democratische besluitvorming voor ukkies Wat is er nu meer hippie dan iedereen als gelijke zien en elke stem mee te laten wegen? Een gezellige...

Column: Ziekenhuis in Laos

Column: Ziekenhuis in Laos

'Broem broem. Stop, hier is het ziekenhuis. Is hier een dokter? Nee, kom kind. Deze dokter weet het niet, we gaan naar een ander ziekenhuis. Broem.' Zo speelt mijn dochter doktertje. En dat is helaas niet zo gek. Het is vrijdagavond zes uur, en we zijn moe maar...

Column: Van het eerste lachje naar de eerste okselhaar

Column: Van het eerste lachje naar de eerste okselhaar

Tien jaar geleden werd ze geboren. Het was een prachtig meisje met een stralend roze gezichtje. Niet toen ze er net uit kwam hoor, toen was ze verfrommeld en rood. En stralen was er ook niet bij, want ze krijste de hele boel bij elkaar. Maar goed, het meisje groeide...

Een alternatief voor slaaptraining bij baby’s

Baby's en slapen: het is waarschijnlijk het meest besproken onderwerp van ouders. Logisch, want slaapgebrek kan je leven behoorlijk verpesten. Ook recentelijk was er in alle media te lezen dat laten huilen goed is voor ouder en kind. Wie het artikel goed...

Mijn zoon wil in een jurk naar school, wat nu?

Mijn zoon wil in een jurk naar school, wat nu?

De foto waarop de zoon van Martin Gijzemijter in een jurk staat te stralen ging flink rond op social media. Naast hele negatieve reacties en enthousiaste reacties, was er nog een derde geluid te horen: 'Er waren ook reacties waar ik geen raad mee wist, en dat was de...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0