Column: Een familiebed voor álles

door Jeroen de Jong

‘Maar mag ik dan vanavond in jullie bed in slaap vallen?’ Roos kijkt me met grote ogen aan. ‘Ja, dat mag,’ zeg ik. ‘Ik kom zo bij je voorlezen.’ In no time zijn de tanden gepoetst, is de pyjama aangetrokken en zijn de knuffels verhuisd. Met haar lange lijf ligt ze tegen me aan en ik begin voor te lezen. En als we na een half uur de avonturen van de Rode Prinses even laten voor wat ze zijn, pakt ze mijn arm. Ik mag nog niet weg.

Net als vroeger

‘Vroeger lag ik altijd bij jou in bed toch?’ Ze vraagt naar de bekende weg. ‘En toen ging ik altijd aan je oor friemelen als ik wakker was.’ Ze giechelt. ‘Ja,’ zeg ik, ‘en ik kreeg regelmatig midden in de nacht je voet in mijn gezicht. Ik dacht dat ik na 2 kinderen in mijn bed alles wel had meegemaakt, maar jij was de grootste wiebelkont van allemaal.’ Roos giechelt nu langer en harder.

Ons zelfgeknutselde familiebed was lange tijd mijn grote trots. Met drieëneenhalf bij twee meter was het bijna net zo groot als de slaapkamer. En wat was het een heerlijke plek. Om te slapen. Maar ook om te stoeien, te knuffelen, te troosten, te lachen, te huilen, te voeden, bij te komen en op te laden. In ons grote familiebed hebben we ruzie gemaakt en het weer goedgemaakt. We waren ziek in het bed en we werden weer beter. Het was de plek waar we de traditionele verjaardagscadeau-speurtochten begonnen. Het was de plek die af en toe moest groeien omdat er een kindje bij kwam. Of omdat de kinderen zo groot werden dat we meer ruimte nodig hadden.

Wiebelkont in bed

En nu is het familiebed weg. Al weer een tijdje. En ik vind het heerlijk om het bed weer samen voor Wendy en mij te hebben. De ruimte, de vrijheid, het niet meer zachtjes hoeven doen. ‘s Ochtends gewekt worden door de zon en niet door een kinderhandje dat in je oor knijpt. Maar ik mis het soms ook. Net als de kinderen. Soms is het een enge droom, soms is het een gevoel van spanning, soms willen ze gewoon gezelligheid. En dan willen ze weer bij ons slapen.

Als ik ‘s avonds naar bed ga, ligt Roos heerlijk te slapen. Haar hoofd ligt op mijn kussen, haar voeten aan Wendy’s kant van het bed. Een wiebelkont is ze nog steeds. Ik maak haar wakker en fluister of ze naar haar eigen bed wil gaan. Ze doet haar ogen half open en meteen weer dicht. Ach, denk ik, laat ook maar. Met een flinke ruk tover ik het matras te voorschijn dat onder ons bed ligt. Ik haal haar dekbed. Ik til haar voorzichtig over en dek haar snel toe. Ze slaapt gewoon door. Zachtjes stappen Wendy en ik in ons bed. Ik doe het licht uit. En dan hoor ik Roos zachtjes zeggen: ‘Welterusten papa, slaap lekker.’

Meer lezen

Sleeping with your baby, James McKenna

Co-sleeping, Susan D. Stewart

Waarom samen slapen met je baby juist veilig is

https://kiind.nl/slaapkamer-van-samenslapers-co-sleper/

Samen slapen: Je komt er nooit meer vanaf

Jeroen de Jong is vader van Thijn (2002), Noek (2005) en Roos (2008) en inspireert mannen de beste vader uit zichzelf te halen via praktijkvader.nlOok geeft hij samen met zijn vrouw Wendy relatie-trainingen, ‘Liever de liefde!’, voor stellen.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Hand vast

Column: Hand vast

Als vanzelf laat ik mijn vingers in je hand glijden. Het voelt zo vertrouwd: jij en ik. Ik moet stiekem lachen om hoe je me een tikkeltje nerveus en op je hoede door het drukke verkeer leidt. In jouw ogen loop ik, na al die jaren, nog steeds dromend door het leven. Je...

Zussendag: als jouw zus ook de liefste is

Zussendag: als jouw zus ook de liefste is

Zussendag: omdat een zusje zo fijn is om te hebben. Vandaag is het Zussendag, en dat is een heel vierbare dag. Een zus kan een spiegel zijn, en je sparring maatje. Misschien zelfs van kinds af aan. Je uitlaatklep als je ouders weer eens reuze belachelijk deden. Je...

Column: Lekker in balans

Column: Lekker in balans

Soms heb ik veel ideeën en die voer ik dan het liefst allemaal meteen uit. Dit door een totaal gebrek aan zelfbeheersing en vooral omdat ik op dat moment uit elkaar knal van de zin. Want soms zit ik daar gewoon propvol van. Persoonlijk vind ik het de normaalste zaak...

Opstaan! Rituelen in de ochtend

Opstaan! Rituelen in de ochtend

Opstaan! Het valt niet altijd mee. Waar kinderen doorgaans een hekel aan hebben, is de grens over moeten van iets ouds en vertrouwds naar iets nieuws. Dit kan van alles zijn: stoppen met spelen om aan tafel te gaan, van binnen naar buiten gaan, naar bed gaan of juist...

Column: Feestmalen

Column: Feestmalen

Vorig jaar vertelde ik al over de verschillen tussen een Roemeense en een Nederlandse kerst, maar er is een punt waarop de twee wel degelijk overeenkomen: met kerst wordt er veel en lekker gegeten. Wat gelijk het startsein is om te gaan piekeren over de oeroude vraag:...

Column: Verhuizen met jonge kinderen? Hoe dan?

Column: Verhuizen met jonge kinderen? Hoe dan?

Het begon met een idee. Een droombeeld van hoe ons leven ook zou kunnen zijn. We zouden de stad kunnen verruilen voor een rustig dorp. De doorgaande weg met al zijn bussen en ambulances inwisselen voor een staat waar kinderen nog gedachteloos kunnen touwtjespringen....

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0