Column: Feestmalen

door Gastauteur

Vorig jaar vertelde ik al over de verschillen tussen een Roemeense en een Nederlandse kerst, maar er is een punt waarop de twee wel degelijk overeenkomen: met kerst wordt er veel en lekker gegeten. Wat gelijk het startsein is om te gaan piekeren over de oeroude vraag: wat eten we met kerst?


Die stopt niet totdat ze genoeg eten heeft voor de hele straat

In tegenstelling tot de Roemenen die graag traditioneel koken met de feestdagen, zetten de Nederlanders bij voorkeur geen Nederlands eten op het kerstmenu. Er zijn maar weinig mensen die hutspot of erwtensoep serveren op eerste of tweede kerstdag. Liever koken we uitgebreid liflafjes en serveren we meerdere gangen aan een mooi gedekte tafel. Een jaar geleden werd de ‘wat eten we met kerst?’-vraag door mijn schoonmoeder gesteld. Na het afstrepen van alles wat het in ieder geval niet ging worden kwam het idee om iets te eten dat wij erg lekker vinden en niet in Roemenie kunnen krijgen. Het werd boerenkoolstamppot met worst. In een chique jasje, met meerdere pannen en stamppotvariaties en lekker veel rookworst. We hebben heerlijk gegeten die kerst, maar iedere keer als ik mensen vertelde wat er op het menu had gestaan keken ze me wat glazig aan. Boerenkool heeft blijkbaar net zo’n hoog kerstgehalte als een paaseitje. Hier is dat juist andersom. Dat je de rest van het jaar uit eten gaat in Italiaanse, Franse, Chinese, Griekse of Indiase restaurants is prima, maar met kerst eet je gewoon Roemeens. En dan het liefst gekookt door je moeder. Die zet de hele tafel vol met alles wat ze ooit heeft leren koken van haar moeder plus nog wat speciale feestgerechten en stopt niet totdat ze genoeg eten heeft voor de hele straat. Plus aanhang. Iedereen schuift aan, kletst en eet ondertussen waar hij of zij zin in heeft.

Roemeens eten met de kerst is voor ons trouwens geen optie om de simpele reden dat ik nauwelijks Roemeens kan koken. Een feit dat ons de nodige problemen gaat opleveren mochten wij ooit in een ander land dan Roemenië willen gaan wonen. Ons jongste gezinslid is namelijk gek op alles wat de Ardeleaanse keuken te bieden heeft. Hij krijgt op de crèche warm eten voor de lunch en heeft zodoende al uitgebreid kennisgemaakt met gerechten als tocanita (stoofpot/stoofvlees) en sarmala (rijst en gehakt opgerold in druiven- of koolbladeren). Nu eet ik ook graag Roemeens, maar zo ver als onze kleine veelvraat ga ik nog niet. Mamaliga (polenta, een soort van maïsbrij) eet ik alleen als het echt niet anders kan, maar in combinatie met zure room, kaas en een gebakken ei is het een van de lievelingsgerechten van onze dreumes. En voor gebakken kippenlevertjes hoef je mij pas wakker te maken op het moment dat ik hopeloos verdwaald en uitgehongerd in een woestijn lig te bedenken of ik eerst mijn linkerarm of mijn rechterbeen zal gaan opeten. Mijn zoon begint echter al te applaudisseren als de levertjes de pan in gaan. Opmerkelijk genoeg trekt hij dan juist bij het Roemeense kerstbrood zijn grens. Zijn eerste snee cozonac, een zoet brood dat met Pasen en Kerst gegeten wordt, gooide onze bijna-peuter na een hap resoluut in de prullenbak. Gebakken ingewanden van een kip; ja graag, maar cake-achtig brood met rozijnen; nee dank u. Raar kind.

Goed, bij gebrek aan spliterwten en boerenkool eten we dus geen Hollandse kost en bij gebrek aan tijd en kennis ook geen overvloed aan Roemeense streekgerechten. Maar wat dan wel? En zo malen we door. Ik ga denk ik maar voor een tafel vol met kleine hapjes a la José. Met een beetje van al onze lievelingsgerechten, aangevuld met wat smakelijke suggesties uit het Kiind Vega kerstdiner. En dankzij mijn zwager, die dit jaar de kerst bij ons door brengt en op wiens verjaardag er altijd gegourmet wordt, eten we op tweede kerstdag dan toch nog typisch Nederlands.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Geld moet rollen

Column: Geld moet rollen

Noek zit aan de tafel zijn geld te tellen. 'Nog 5 euro,' zegt hij, 'dan heb ik 60 euro. En dan kan ik die speciale Pokémondoos uit Engeland bestellen.' Ik bijt op mijn tong. Klaar om 'Maar je zou toch sparen voor een nieuwe telefoon?' te zeggen. Of, nog erger: 'Dat is...

Krijg jij genoeg vitamine D in de winter?

Krijg jij genoeg vitamine D in de winter?

De dagen worden korter en de wind neemt stevig toe. De herfst en winter schreeuwen om warme chocolademelk met een dekentje op de bank. Natuurlijk neem je je kinderen ook heus naar buiten. Soms. Maar als ze dan buiten zijn, maken ze dan eigenlijk nog wel genoeg...

Column: Verhuizen

Column: Verhuizen

'Ik wil helemaal niet naar een ander huis. Helemaal niet', moppert mijn driejarige zoon. 'Eén mama moet hier blijven met mij.' Voor hem hoeft het niet, de verhuizing, en dat snap ik best. Hij is erg gesteld op zijn vertrouwde omgeving. Ons huis met het groene hek,...

Weg met de tablet?

Weg met de tablet?

Tablets worden inmiddels al op sommige peuterspeelzalen ingezet. Apps speciaal voor de allerkleinsten worden als 'educatief speelgoed' uitgegeven. En ze beloven de ontwikkeling te stimuleren, maar doen ze dat ook echt? Onderzoekster Dr. Anna Sosa​ heeft vastgesteld...

Column: Mazzelkont

Column: Mazzelkont

Het is stralend weer en de luiers zijn op.  Mijn zoon is in januari twee geworden dus het is wel eens tijd om het zonder te proberen. Beide dochters hielden het snel droog, maar ik heb wel eens horen zeggen dat ik met een jongen veel en veel meer moeite zou gaan...

Kleine racistjes: wat is ons eigen aandeel?

Kleine racistjes: wat is ons eigen aandeel?

Onze kinderen zijn geen kleine racistjes. We willen onze kinderen immers opvoeden tot respectvolle wijze volwassenen, die hun medemensen gelijkwaardig behandelen, of ze nu wit, zwart of iets daar tussenin zijn. Maar is dat wel reëel? Zonder dat we er erg in hebben,...

0