Column: Het geluid van jammerende kinderen

door Robert Tannemaat

Soms lukt iets niet meteen. Dat hoort bij het leven. Grote mensen zijn hier meestal aan gewend. Maar voor kleine mensen kan dit absoluut onacceptabel zijn. Tot zo ver nog niets aan de hand, hartstikke oké. Het heeft simpelweg met de ontwikkeling van hun brein te maken. Maar soms gaat dit gepaard met haast ondragelijke geluiden.

Om de ervaring van deze column zo effectief mogelijk te laten zijn heb ik het geluid op willen nemen met mijn telefoon. Maar elke keer was ik te laat. Dus zal ik het omschrijven: het komt uit de keel (en de tenen), is vooral schel en hard, een beetje kreunend en meestal vergezeld door wanhopig gehuil:

Euheuheuheuheu! Naaaaawwwww! Aaaaahhhh! Naaaaawww! Euheuheuheuheu! Nouhahahou…

Het is het geluid van een kleuter die iets wil wat nu niet kan en daar absoluut niet mee kan leven. Zucht.

In ons laatste geval ging het over schoenen die Sofie (5) de dag ervoor buiten had uitgetrokken, die waren blijven liggen en nu (dus) nat waren geworden. Ze wilde ze wel per se nu aan. ‘Maar ze zijn nahahahat. Euheuheuheuheu!’. Andere schoenen waren geen optie.

Herken je het al? Ik zal het nog eens laten horen: Euheuheuheuheu! Naaaaawwwww! Aaaaahhhh! Naaaaawww! Euheuheuheuheu! Nouhahahou… (Het gaat vaak samen met bijna omvallen en hangen aan mijn been).

In mijn hersenen is slechts mijn reptielenbrein nog actief

Zulk geluid maakt mijn hersenen in de knoop, en ik kom direct in een andere staat van bewustzijn terecht: vechten of vluchten. Dit-Nu-Oplossen! is dan het enige waar ik aan kan denken.

Dat er iets heel belangrijks voor haar speelt – in dit geval haar favoriete schoenen – heb ik in dat eerste moment van vernauwd bewustzijn even totaal niet meer in de gaten. ‘Stop dat geluid NU!’, schreeuwt iets in mijn hoofd. In mijn hersenen is slechts mijn reptielenbrein nog actief.

Bij haar ook trouwens. En zo zijn we dus plots van een paar schoenen beland in een mijnenveld. Voorzichtigheid geboden! Helder blijven nadenken en vooral niet gaan rennen.

Inmiddels herken ik het en weet ik wat te doen. Blijven ademen. Geen discussie aangaan of vertellen dat het allemaal wel meevalt of uitleggen hoe ze het beter of anders kan doen. Dat komt niet binnen en maakt het alleen maar erger. Zij heeft immers net zo’n vernauwde hersenpan met hyperfocus op slechts één oplossing.

De schoenen zijn dus nog steeds nat en haar wens om ze aan te trekken onverminderd groot. Door zelf rustig te blijven kan ik naar haar luisteren. Een oplossing lijkt echter nog niet in zicht, want de schoenen laten drogen duurt al gauw een hele middag en ze wil ze nú aan.

Dan komt er een verlossend woord uit de woonkamer: ‘Föhn!’ oppert mijn lief, ‘Waarom pak je niet even de föhn om ze te drogen?’. ‘Jaaa!’ roepen Sofie en ik en we rennen de trap op naar de badkamer.

Vijf minuten later gaat ze stralend met droge schoenen aan de deur uit.

Robert Tannemaat is naast vader van Simon (2) en Sofie (5) en natuurliefhebber ook trainer en coach bij De Groeierij voor krachtig ouderschap en gelukkige gezinnen.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Over Utopia, sprookjes en dromen: leven in een gemeenschap

Over Utopia, sprookjes en dromen: leven in een gemeenschap

Nog geen jaar geleden vertrokken wij als gezin naar een ecogemeenschap in Andalusië. Met een tent en fietsen bovenop onze niet zo ecologisch verantwoorde oude diesel uit 1996 reden we langzaam naar het zuiden. Lees hier een dag uit ons leven. Er klinkt een zacht...

6 x meer grapjes in de opvoeding

6 x meer grapjes in de opvoeding

Elke zomer neem ik me voor: dit vrolijke gevoel neem ik mee naar ons dagelijks leven. Op de camping nemen we het niet zo nauw met de regeltjes. Bedtijd, etenstijd, het zal wat! Kinderen grootbrengen mag leuk zijn - er ‘moet’ al zoveel in het leven. Toch verdwijnt mijn...

column: Allemaal papa’s voor andere kinderen

column: Allemaal papa’s voor andere kinderen

De peuter begint te begrijpen wat een papa inhoudt. Wat als gevolg heeft dat hij bevriende vaders ‘papa’ noemt, omdat hun kinderen hen ook zo noemen. Kinderlogica voor kinderen zonder vader. Denk ik. Het raakt me dat mijn zoon niet iemand heeft om ‘papa’ tegen te...

Adoptie: wachten, wachten…

Adoptie: wachten, wachten…

Laetitia uit België droomt van een kind adopteren. Ze vertelt in drie delen hoe ze dat heeft gedaan. Lees ook het eerste deel van haar verhaal. Intens zwanger Weerom een wonder: niet lang na onze beslissing om met adoptie door te gaan, was ik opnieuw zwanger! De...

Voorleven en jezelf voeden – uitdagende praktijkopdracht!

Voorleven en jezelf voeden – uitdagende praktijkopdracht!

We kunnen lang denken en praten over onszelf voeden als ouder, over loskomen van oude overtuigingen en voorleven wat we belangrijk vinden. We kunnen ook gewoon aan de slag gaan. Net als onze kinderen, wanneer ze volledig opgaan in het tekenen, spelen of huttenbouwen....

Column: Eenvoudig leven

Column: Eenvoudig leven

Zes jaar geleden vertrokken hij en ik naar het Duitse Osnabrück. Hij danste in het theater, ik tikte vanuit smoezelige cafeetjes verhalen. Na wat omzwervingen langs Duitse theaters en twee kinderen rijker, vertrokken we een jaar geleden met z’n vieren naar de...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0