Column: Hand vast

door Tirza van Schie

Als vanzelf laat ik mijn vingers in je hand glijden. Het voelt zo vertrouwd: jij en ik. Ik moet stiekem lachen om hoe je me een tikkeltje nerveus en op je hoede door het drukke verkeer leidt. In jouw ogen loop ik, na al die jaren, nog steeds dromend door het leven. Je hand dwingt me op tijd te stoppen en op tijd te lopen en er zijn verder geen woorden nodig. Ik luister.

Eigenlijk zijn de dagen dat ik alleen maar dromend rondliep allang voorbij. Het gebeurt nog wel, maar de verantwoordelijkheid voor vijf steelt de tijd om te dromen. Ik leid de kinderen moeiteloos door druk verkeer, de supermarkt en de grote stad, maar ook al stuur ik doordeweeks een kleine roedel aan, zodra we met zijn tweeën zijn, zie jij in mij het zeven-sloten-tegelijk-meisje van achttien. Maak ik grapjes en zorg jij dat ik niet onder een auto loop.

Verantwoordelijkheid dragen verandert me. Het maakt me onafhankelijker en soms schrik ik daarvan. Weet ik dat ik het leven ook aan zou kunnen zonder jou. Denk ik dat ik het leven eigenlijk sowieso wel prima aankan. Dertien jaar lang de kinderen begeleiden doet dat met je.

Iemand moet toch op je letten

En soms, als onze gesprekken onderbroken worden door gaten in kinderknieën, als mijn grapjes niet aankomen, omdat je afgeleid wordt door geruzie over het laatste plakje kaas, als ik geen knuffels meer te geven heb, omdat ik heel de dag al heb getroost en gekust en gesust en als we uiteindelijk, moe van ons werk, ‘s avonds zwijgend gaan slapen, wordt alleen het leven aankunnen al bijna aantrekkelijk.

‘Je weet toch dat ik en de kinderen ons door de week aardig redden?’
‘Ja? Hoezo?’
‘Omdat je me weer door het verkeer leidt, alsof ik onder tien auto’s tegelijk loop.’
’Iemand moet toch op je letten Tirs…’

En ineens bedenk ik dat je nu, op dit moment, op me moet letten, omdat ik wíl dat je op me let. Omdat je me de verantwoordelijkheid toevertrouwd van ons hele gezin en ik doordeweeks vijf handjes tegelijk vasthoud en me daarom vaak ouder voel dan ik ben. Dat jij dat allemaal vergeet, zodra we maar éven met zijn tweeën zijn, geeft hoop. Ik hoop dat als later de kinderen het huis uit zijn, wij weer terug zullen vallen op wat we ooit waren. Dan maak ik gewoon weer grapjes, waar ik vervolgens vooral zelf hard om lach en dan zorg jij dat ik niet na-grinnikend onder een auto loop.

Zodra ik vijf handjes loslaat, grijp ik terug naar jouw hand. En maakt mijn stiekeme lachen óm jou, plaats voor openlijk houden van jou.

Column: Een zwanger voorgevoel

Column: Oliebollenkraam

Tirza van Schie vormt een huishouden met haar man, vier kinderen en haar tien jaar oudere, maar verstandelijk eeuwig zevenjarige zus. Ze publiceert versjes en blogjes op lentezoet.nl en heeft nu ook haar eerste en tweede echte versjesboek in de winkels/onze webwinkel liggen!

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Sabbelkinderen

Column: Sabbelkinderen

Ik heb sabbelkinderen. En hoe handig dat ook was tijdens de eerste maanden borstvoeding, na een paar jaar mag het wel wat minder. Ik kan mij de eerste keer dat mijn dochter een speentje in haar mond had nog herinneren. Ze was een maand of twee en ze was aan het...

Je kind is baas over zijn eigen lijf, dus ook over zijn kusjes

Je kind is baas over zijn eigen lijf, dus ook over zijn kusjes

Praten over bloot, oh help! Gelukkig zijn kinderen hier heel onbevangen in en kunnen ze je zonder schaamte allerlei dingen vragen. Soms laten ze letterlijk alles zien. Hoe ga je hier als ouder mee om? Pedagoog-seksuoloog Judith van Duivenboden-Kreijne helpt ons een...

Column: Lekker verwend

Column: Lekker verwend

Vroeger was ik een paardenmeisje. Ik fietste de hele omgeving af op zoek naar pony’s die wel een poetsbeurt konden gebruiken. Iedere dag na school maakte ik vijftallen kilometers naar verschillende boerderijen met pony’s. Mijn grote droom was natuurlijk een eigen...

De nieuwe Schijf van Vijf borduurt voort op oude inzichten

De nieuwe Schijf van Vijf borduurt voort op oude inzichten

De nieuwe Schijf van Vijf van het Voedingscentrum is uit. En niemand is er echt blij mee, maar we zullen het er de komende jaren weer mee moeten doen. Zelf heb ik nooit zo de neiging om me bezig te houden met wat het Voedingscentrum nu weer heeft bedacht (ik heb wel...

Wichtelen, een lief gebaar op donkere dagen

Wichtelen, een lief gebaar op donkere dagen

Vind jij de winter, ondanks de feestdagen, een donkere en soms zelfs sombere tijd? In Scandinavische landen komt er in de winter een Wichtelmannetje op bezoek. Speciaal om een lichtpuntje te brengen in de donkere tijd. Lichtpuntjes in de vorm van wat liefdevolle...

Nooit te weinig tijd voor een liedje

Nooit te weinig tijd voor een liedje

Tamar Lewis, moeder van drie kinderen en getrouwd met haar peuterliefde Jaïr, zingt over het moederschap. 'Nooit te weinig tijd voor een liedje' is ons recht uit het hart gegrepen. Tijd voor een inimininterview!...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0