Column: Hand vast

door Tirza van Schie
column tirza

Als vanzelf laat ik mijn vingers in je hand glijden. Het voelt zo vertrouwd: jij en ik. Ik moet stiekem lachen om hoe je me een tikkeltje nerveus en op je hoede door het drukke verkeer leidt. In jouw ogen loop ik, na al die jaren, nog steeds dromend door het leven. Je hand dwingt me op tijd te stoppen en op tijd te lopen en er zijn verder geen woorden nodig. Ik luister.

Eigenlijk zijn de dagen dat ik alleen maar dromend rondliep allang voorbij. Het gebeurt nog wel, maar de verantwoordelijkheid voor vijf steelt de tijd om te dromen. Ik leid de kinderen moeiteloos door druk verkeer, de supermarkt en de grote stad, maar ook al stuur ik doordeweeks een kleine roedel aan, zodra we met zijn tweeën zijn, zie jij in mij het zeven-sloten-tegelijk-meisje van achttien. Maak ik grapjes en zorg jij dat ik niet onder een auto loop.

Verantwoordelijkheid dragen verandert me. Het maakt me onafhankelijker en soms schrik ik daarvan. Weet ik dat ik het leven ook aan zou kunnen zonder jou. Denk ik dat ik het leven eigenlijk sowieso wel prima aankan. Dertien jaar lang de kinderen begeleiden doet dat met je.

Iemand moet toch op je letten

En soms, als onze gesprekken onderbroken worden door gaten in kinderknieën, als mijn grapjes niet aankomen, omdat je afgeleid wordt door geruzie over het laatste plakje kaas, als ik geen knuffels meer te geven heb, omdat ik heel de dag al heb getroost en gekust en gesust en als we uiteindelijk, moe van ons werk, ‘s avonds zwijgend gaan slapen, wordt alleen het leven aankunnen al bijna aantrekkelijk.

‘Je weet toch dat ik en de kinderen ons door de week aardig redden?’
‘Ja? Hoezo?’
‘Omdat je me weer door het verkeer leidt, alsof ik onder tien auto’s tegelijk loop.’
’Iemand moet toch op je letten Tirs…’

En ineens bedenk ik dat je nu, op dit moment, op me moet letten, omdat ik wíl dat je op me let. Omdat je me de verantwoordelijkheid toevertrouwd van ons hele gezin en ik doordeweeks vijf handjes tegelijk vasthoud en me daarom vaak ouder voel dan ik ben. Dat jij dat allemaal vergeet, zodra we maar éven met zijn tweeën zijn, geeft hoop. Ik hoop dat als later de kinderen het huis uit zijn, wij weer terug zullen vallen op wat we ooit waren. Dan maak ik gewoon weer grapjes, waar ik vervolgens vooral zelf hard om lach en dan zorg jij dat ik niet na-grinnikend onder een auto loop.

Zodra ik vijf handjes loslaat, grijp ik terug naar jouw hand. En maakt mijn stiekeme lachen óm jou, plaats voor openlijk houden van jou.

Column: Een zwanger voorgevoel

Column: Oliebollenkraam

Tirza van Schie vormt een huishouden met haar man, vier kinderen en haar tien jaar oudere, maar verstandelijk eeuwig zevenjarige zus. Ze publiceert versjes en blogjes op lentezoet.nl en heeft nu ook haar eerste en tweede echte versjesboek in de winkels/onze webwinkel liggen!

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: zaaien voor de toekomst

Column: zaaien voor de toekomst

‘Kijk ’n slak!’ roept mijn peuter uitbundig tegen de buurvrouw die in haar auto langsrijdt en stopt voor een praatje. Shane en ik tuinieren. Vinden we leuk. Of althans, ik vind een tuin leuk en Alex hield hem daarom bij, maar nu Alex er niet meer is moet ik toch echt...

6 Pietvriendelijke Sinterklaasverhalen

6 Pietvriendelijke Sinterklaasverhalen

Het sinterklaasfeest kun je al jaren geen onschuldig kinderfeest meer noemen. Aan de kinderen zal het niet liggen. Zij houden zonder vooroordeel van de Sint en alle Pieten. Zo, daar zijn we het over eens. Dan wordt het nu tijd om met nieuwe beelden te werken....

Column: Vier

Column: Vier

Drie zijn is peuteren, vier zijn is kleuteren.Drie zijn is naar de crèche, vier zijn is naar school.Drie zijn is luisteren, vier zijn is zelfstandigheid.Drie zijn is plassen in je broek, vier zijn is natuurlijk nooit een ongelukje meer.Drie zijn is relaxen op...

Column: Een familiebed voor álles

Column: Een familiebed voor álles

'Maar mag ik dan vanavond in jullie bed in slaap vallen?' Roos kijkt me met grote ogen aan. 'Ja, dat mag,' zeg ik. 'Ik kom zo bij je voorlezen.' In no time zijn de tanden gepoetst, is de pyjama aangetrokken en zijn de knuffels verhuisd. Met haar lange lijf ligt ze...

Enig kind: er komt geen tweede

Enig kind: er komt geen tweede

Het aantal gezinnen met 1 kind stijgt, is de conclusie van het CBS (Centraal Bureau voor de Statistiek). Volgens hen groeit 1 op de 11 kinderen op als enig kind. De buitenwereld heeft er zo haar eigen mening over. Maar hoe is het in de praktijk: is het zielig voor een...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0