Lisa was aan het klauteren, in een overdekte speelhal, en ineens stonden er twee jongens voor haar.
‘HIER heb je een onschuldig slachtoffer om een bloedneus te slaan!’, riep de een nogal opgewonden tegen de ander, waarop Lisa direct een flinke hoek kreeg. Huilend bracht ze me van het voorval op de hoogte, ondersteund door haar zusje die haar verbazing over het vreemde voorval niet onder stoelen of banken stak.
Mijn zoon ging er meteen vandoor, om de jongen naar beneden te sturen, de glijbaan af, waar ik op hem wachtte. Ik ging door mijn knieën om contact te maken.
‘Heb jij haar geslagen?’
‘Ja.’
‘Maar waarom dan?’
‘Het is een spel. Je moet dan onschuldige kinderen slaan en dat filmen.’
‘YouTube?’
‘Ja!’ even zag ik hem verbaasd opkijken en snel mijn gezicht scannen, dus ik greep mijn kans.
‘Weet je, het lijkt allemaal heel stoer op YouTube, maar anderen pijn doen is NOOIT stoer oké? Voor een ander opkomen, dát is stoer.’
Hij knikte braaf, want wat moest hij anders, maar ik was hem kwijt. Mijn woorden leken te verdampen in de kleine ruimte tussen ons.
Zijn oma kwam en trok hem boos aan zijn arm mee. Ze pakte haar spullen, terwijl ze een onsamenhangend verhaal ophing over heel de week oppassen en zijn opvoeding, over ouders waar ze het niet mee eens was, over YouTube, over killerclowns en dat het klimmen in de speelhal NU over was. Ze liep weg, de jongen met zich mee trekkend naar de uitgang, ondertussen op hem in pratend.
Helden bovenaan de ranglijst
Mijn dochter huppelde binnen vijf minuten alweer vrolijk rond, maar ik bleef maar denken aan die jongen. Aan zijn ogen die glazig werden, zodra ik stopte met vragen en startte met overtuigen. Mijn vruchteloze clichés die hun doel misten. Zijn helden met hun vele volgers.
Helden die hij dagelijks ziet en waar hij zó tegen op kijkt en waar ik, met mijn moraliserend gepraat, maar suf tegen afstak. Oma doet haar best, dat zag ik, en zo zal het vast ook gaan tijdens haar oppasdagen. Week in week uit, misschien al jaren, probeert zij, wat ik in slechts één minuut hoopte te bereiken: invloed uitoefenen op zoiets ongrijpbaars als de online belevingswereld van een nieuwe lichting jongeren. De belevingswereld van haar kleinzoon.
Even later kwam Lisa weer naar me toe en viel gretig aan op de dure kan met goedkope ranja. Ook zij heeft haar online helden en ik vroeg haar of die anders waren. Ze antwoorde verbaast: ‘Natuurlijk zijn die anders! Waarom zou het stóer zijn om anderen pijn te doen?’
En daarmee vroeg ze meteen de vraag die ik eigenlijk had moeten stellen.
Meer lezen
Lentezoet, de allernieuwste bundel
Opvoedtips van Eva: Help, mijn kind doet een ander kind pijn!
