Column: Ik zie je

door Jeroen de Jong

Eén van de fijne onverwachte pleziertjes van groter wordende kinderen is dat je leukere films gaat kijken. Exit Bob de Bouwer en Nijntje. Enter Star Wars en de Hobbit. Met Thijn en Noek keken we pas naar Avatar. De jongens hadden plezier en verdwenen in het sprookje over natuur versus machine en liefde versus controle. Maar ik werd vooral geraakt door hoe de vonk tussen de twee hoofdpersonages overspringt en welke woorden daarbij horen. Geen klef ik hou van je, geen prinses in de nood, maar twee gelijkwaardige, strijdbare geliefden. En in plaats van ‘ik hou van je’ zeggen ze iets veel sterkers en persoonlijkers tegen elkaar: ‘ik zie je.’

Ik moest denken aan Jan Geurtz die in zijn boek ‘Het einde van de opvoeding’ schrijft: goed kijken is waarnemen zonder oordelen. Dat geldt voor kijken naar je geliefde en het geldt net zo goed voor kijken naar je kinderen. Pas als ik mijn hoofd leeg maak van mijn eigen gedachten of oordelen, kan ik onbevangen kijken naar een ander. En de ander zien zoals die is. Gewoon kijken, zonder te interpreteren, in te vullen of mijn eigen verhaal er van te maken. En vooral zonder het beter te weten en in te grijpen. Op die manier kunnen de kinderen hun eigen spel spelen en hun eigen ruzies uitvechten. En pas als ik vind dat het echt de verkeerde kant op gaat, grijp ik in.

Goed kijken is waarnemen zonder oordelen

Maar dat is niet altijd even makkelijk. Noek heeft een periode gehad dat hij hard roepend door het huis liep, met al zijn energie tegen me aan botste of in mijn oor begon te schreeuwen. Ik ergerde me aan zijn gedrag en uitte die frustratie regelmatig op een manier die het niet echt beter maakte. Ik verloor mijn geduld, riep net zo hard terug of sloot me er helemaal voor af. En er veranderde niets natuurlijk. Totdat een vriend zei dat ik hem wat meer ruimte moest gunnen. Ik nam afstand, stapte uit de conflicten en keek zonder oordeel naar zijn gedrag. En toen zag ik niet meer het schreeuwen en stampen, maar vooral zijn energie en zijn humor. Ik zag hem weer zoals hij was. Ik zag de echte Noek. En dat maakte een wereld van verschil.

Noek voelde zich gezien en bloeide op. De scherpe randjes van zijn gedrag gingen eraf en hij werd zachter en toegankelijker. Zonder zijn energie te verliezen. Ons probleem was geen probleem meer. En als bonus kreeg ik een groot cadeau. Ik kon de energie en humor van Noek er bij mezelf ook veel meer laten zijn. Want wat mij irriteerde aan het gedrag van Noek, bleek vooral een stuk levenskracht die ik zelf – mede door een intensieve reorganisatie op mijn toenmalige werk – even kwijt was.

Nu schreeuwen en stoeien we regelmatig samen door het hele huis of liggen we blauw om een grap waar niemand anders iets van begrijpt. Ik zie hem, ik zie mezelf. En zo stuiteren we samen verder.

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Opvoedtips van Eva: ‘Mijn kind speelt nooit alleen’

Opvoedtips van Eva: ‘Mijn kind speelt nooit alleen’

Hi Eva Mijn kind kan niet alleen spelen. Zolang ik me met hem bezighoud, is het het gezelligste kind van de wereld. Samen knutselen, samen bouwen, samen kleuren, samen wandelen, fietsen of wat dan ook, het maakt eigenlijk niet uit wat we doen als we het maar samen...

Het meeste bleef hetzelfde in 50 jaar moederschap

Het meeste bleef hetzelfde in 50 jaar moederschap

Moederschap is een bijzondere taak. Hoezeer we ook bezig zijn met wat we wel en niet willen in de opvoeding; in de basis willen we allemaal hetzelfde. Als je terugdenkt aan hoe jij opgevoed bent, zul je waarschijnlijk eerst aan de verschillen denken. Maar als je in de...

Opvoedtips van Eva: Mijn kind roept vloekwoorden

Opvoedtips van Eva: Mijn kind roept vloekwoorden

Mijn kind roept de hele dag vloekwoorden die ik echt niet acceptabel vind. Dat hij poep, plas en piemel roept vind ik nog niet zo’n punt, maar k*t en f*ck gaat echt over mijn grens. Ik schaam me soms dood voor wat hij allemaal roept. Ik heb al van alles geprobeerd...

Waarom hoogbegaafden vaak een vaste mindset hebben

Waarom hoogbegaafden vaak een vaste mindset hebben

Hoogbegaafdheid is een beetje onzichtbaar. Veel hoogbegaafden laten niet zien wat ze kunnen en presteren gemiddeld of zelfs ondermaats. Hoe komt het dat hoogbegaafde kinderen vaak een fixed (vaste) mindset hebben en niet tot bloei komen? En wat kunnen we daar aan...

Column: Brasilian wax of helemaal naturel?

Column: Brasilian wax of helemaal naturel?

Terwijl mijn ene been op de badrand rust, sta ik voorover gebogen om goed te kunnen zien wáár ik nu eigenlijk haar wegscheer. Mijn dochter poetst intussen haar tanden. We praten en gedragen ons vrij onderling. Poenies met of zonder haar Met vier puberdochters zijn...

Consultatiebureau, gebruik de groeicurve van de WHO!

Consultatiebureau, gebruik de groeicurve van de WHO!

Er is iets mafs met onze groeicurve: deze laat totaal niet laat zien wat een gezonde groei is. De gegevens die hierin opgenomen zijn, zijn van de groei van zo'n tienduizend kinderen in ons land. De laatste meting was in 2010. (Hoe de groeicurvegetallen precies...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0