Column: Wat is bidden eigenlijk, mama?

door Nynke Bos
Nynke Bos

 

‘Wat is bidden eigenlijk?’ vraagt mijn zesjarige dochter aan de eettafel. Daar moet ik even over nadenken. Hoe leg ik uit wat bidden is terwijl ik het zelf nog nooit heb gedaan? Ik ben totaal niet gelovig opgevoed. Eigenlijk kan ik mij niet herinneren of geloof überhaupt een gespreksonderwerp is geweest toen ik jong was. Ik weet dat mijn beide ouders zich los hebben gemaakt van het kerkelijk leven en dat in de hippietijd met trots hebben uitgedragen.

Naar de kerk zonder bidden

Als puber ging ik eens mee met een vriendinnetje naar haar zangles. Het bleek een kinderkerkkoor. Dat de docent met Frater werd aangesproken deed bij mij echter nog geen belletje rinkelen. Zo rolde ik ongepland de kerk in. De enige kerkdiensten die ik heb meegemaakt, heb ik dus vanaf het altaar beleefd, braaf zingend in het kerkkoortje. Zo kreeg ik de kans te luisteren naar de teksten van de liedjes en de preken van de priester. Ik nam de bijbelverhalen in mij op en sloeg de gang van zaken gade. Ik ben mijn ouders dankbaar dat ze mij mijn gang hebben laten gaan. Zo heb ik mijn eigen weg kunnen vinden en mijn eigen mening kunnen vormen.

Zo rolde ik ongepland de kerk in

Vrijheid

Hoe kan ik mijn kinderen diezelfde vrijheid geven? Ik bespreek met mijn zesjarige dochter en vierjarige zoon dat veel mensen geloven in een god. Ze geloven dat hij de wereld heeft gemaakt; de bomen, de dieren, de mensen. Ze bidden in de kerk of moskee om hun god te bedanken voor het leven, of om hulp te vragen. Ze geloven dat hun god alles ziet en hoort wat er gebeurt en dat ze daar na hun dood voor beloond of gestraft worden.

Ik zie het gezichtje van mijn zoon ontspannen: ‘Dus God heeft de hele wereld gemaakt. Ook de auto’s en de rivier?’ Hij vraagt zich al lang af hoe alles toch is gemaakt en blijkbaar is dit het meest bevredigende antwoord dat hij ooit van mij heeft gehad.

Dus God heeft de hele wereld gemaakt. Ook de auto’s en de rivier?

Nou, vervolg ik, niet iedereen gelooft in een god. Denkrimpels kronkelen over zijn voorhoofd. ‘Waarom niet?’ vraagt hij zich teleurgesteld af. Sommige mensen vinden het niet zo logisch dat een meneer de hele wereld heeft kunnen maken en nu dan nog steeds aanwezig is om ons te bekijken en te helpen. Daar kan mijn dochter zich wel in vinden. ‘Ja, want niemand kan zoooo lang leven. Iedereen gaat een keer dood. Behalve Sinterklaas, en de Pieten gaan ook nooit dood.’ Nu verschijnen bij mij kronkels op mijn voorhoofd. Ik dacht toch echt besproken te hebben dat de goedheiligman lang geleden leefde en dat we in december vieren wat voor toffe peer hij was. Dat beklijft blijkbaar niet als de alternatieve verhaallijn zoveel meer tot de verbeelding spreekt.

Tempel

Gauw geef ik het gesprek een andere wending. ‘Weten jullie nog dat we in Laos vaak bij de tempel waren? Daar bidden mensen tot Boeddha. Ze geloven niet dat de Boeddha de wereld heeft gemaakt maar ze vinden wel zijn ideeen over hoe je het best kan leven heel mooi. De mensen zijn hem dankbaar dat hij zijn wijsheid heeft doorgegeven aan ons. Het gezichtje van mijn zoon klaart weer op: ‘Jaaa, tempels! Dan kregen we telkens koekjes van de monnik, dat was leuk!’ Hij holt naar boven om zijn monnikenoutfit aan te trekken; een lange oranje doek die hij om zijn lijfje wikkelt. We gaan monnikje spelen en hebben het later nog wel eens over bidden.

Nynke Bos woonde en werkte een jaar met haar gezin in Laos. Nu opent zij, terug in Nederland, haar praktijk voor kindbegeleidingHaar boek over de wereldse reis met haar gezin is nu te bestellen.

Column: Praten over de dood

Filosoferen met kinderen: Kun je gelukkig zijn met niets?

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Column: Nog één keer samen slapen

Column: Nog één keer samen slapen

'Papa, mag ik vanavond bij jou in bed slapen?' Roos kijkt me vragend aan. Wendy is een nachtje weg en dat betekent dat er een plek vrij is in ons tweepersoonsbed. En die moet opgevuld worden natuurlijk. Anderhalf jaar geleden stond ik op nieuwjaarsdag niet alleen de...

Column: Anders opvoeden dan mijn vader deed

Column: Anders opvoeden dan mijn vader deed

Ik loop met mijn vader door het glooiende Zuid-Limburgse landschap. Terwijl we de hellingen van de Sint Pietersberg opklimmen hebben we het over de baby die over zo'n vijf maanden geboren zal worden en die van mij een vader en van hem een opa gaat maken. Dat gesprek...

Column: De babywens van mijn dochter (en mezelf?)

Column: De babywens van mijn dochter (en mezelf?)

Roos is een levensgevaarlijk kind. Met een soort nonchalante en vrolijke vanzelfsprekendheid kondigt ze van alles aan wat ze graag wil doen of hebben. Een tablet. In de herfstvakantie naar Legoland in Denemarken. Een leuk vriendinnetje op de camping. Geld om een...

Help, ik heb geen borstvoeding!

Help, ik heb geen borstvoeding!

Een baby in je armen, maar te weinig of zelfs geen melk in je borsten. Niet zelf kunnen voeden maakt je als moeder vaak heel verdrietig. Het gegeven dat borstvoeding als ‘natuurlijk’ gepromoot wordt, kan je het gevoel van falen geven: werkt jouw lijf niet natuurlijk...

Meerdere kinderen naar bed brengen? Zo doe je dat

Meerdere kinderen naar bed brengen? Zo doe je dat

’Vertel eens, wat is jouw ultieme tip wanneer je meerdere kinderen naar bed brengt?’ vroegen we jullie op Facebook. Al snel stroomden de tips binnen en bleek maar weer eens dat geen kind en ouder hetzelfde is. Beste tip: samen slapen Een veelgehoorde tip was ‘samen...

Column: Vier

Column: Vier

Drie zijn is peuteren, vier zijn is kleuteren.Drie zijn is naar de crèche, vier zijn is naar school.Drie zijn is luisteren, vier zijn is zelfstandigheid.Drie zijn is plassen in je broek, vier zijn is natuurlijk nooit een ongelukje meer.Drie zijn is relaxen op...

LEES GRATIS HET INTERVIEW MET ALFIE KOHN

Het interview met de grondlegger van het onvoorwaardelijk opvoeden in je mailbox? Je ontvangt meteen ook de Kiindnieuwsbrief vol inspiratie (uitschrijven mag).

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0