Column: Wat is bidden eigenlijk, mama?

door Nynke Bos

 

‘Wat is bidden eigenlijk?’ vraagt mijn zesjarige dochter aan de eettafel. Daar moet ik even over nadenken. Hoe leg ik uit wat bidden is terwijl ik het zelf nog nooit heb gedaan? Ik ben totaal niet gelovig opgevoed. Eigenlijk kan ik mij niet herinneren of geloof überhaupt een gespreksonderwerp is geweest toen ik jong was. Ik weet dat mijn beide ouders zich los hebben gemaakt van het kerkelijk leven en dat in de hippietijd met trots hebben uitgedragen.

Naar de kerk zonder bidden

Als puber ging ik eens mee met een vriendinnetje naar haar zangles. Het bleek een kinderkerkkoor. Dat de docent met Frater werd aangesproken deed bij mij echter nog geen belletje rinkelen. Zo rolde ik ongepland de kerk in. De enige kerkdiensten die ik heb meegemaakt, heb ik dus vanaf het altaar beleefd, braaf zingend in het kerkkoortje. Zo kreeg ik de kans te luisteren naar de teksten van de liedjes en de preken van de priester. Ik nam de bijbelverhalen in mij op en sloeg de gang van zaken gade. Ik ben mijn ouders dankbaar dat ze mij mijn gang hebben laten gaan. Zo heb ik mijn eigen weg kunnen vinden en mijn eigen mening kunnen vormen.

Zo rolde ik ongepland de kerk in

Vrijheid

Hoe kan ik mijn kinderen diezelfde vrijheid geven? Ik bespreek met mijn zesjarige dochter en vierjarige zoon dat veel mensen geloven in een god. Ze geloven dat hij de wereld heeft gemaakt; de bomen, de dieren, de mensen. Ze bidden in de kerk of moskee om hun god te bedanken voor het leven, of om hulp te vragen. Ze geloven dat hun god alles ziet en hoort wat er gebeurt en dat ze daar na hun dood voor beloond of gestraft worden.

Ik zie het gezichtje van mijn zoon ontspannen: ‘Dus God heeft de hele wereld gemaakt. Ook de auto’s en de rivier?’ Hij vraagt zich al lang af hoe alles toch is gemaakt en blijkbaar is dit het meest bevredigende antwoord dat hij ooit van mij heeft gehad.

Dus God heeft de hele wereld gemaakt. Ook de auto’s en de rivier?

Nou, vervolg ik, niet iedereen gelooft in een god. Denkrimpels kronkelen over zijn voorhoofd. ‘Waarom niet?’ vraagt hij zich teleurgesteld af. Sommige mensen vinden het niet zo logisch dat een meneer de hele wereld heeft kunnen maken en nu dan nog steeds aanwezig is om ons te bekijken en te helpen. Daar kan mijn dochter zich wel in vinden. ‘Ja, want niemand kan zoooo lang leven. Iedereen gaat een keer dood. Behalve Sinterklaas, en de Pieten gaan ook nooit dood.’ Nu verschijnen bij mij kronkels op mijn voorhoofd. Ik dacht toch echt besproken te hebben dat de goedheiligman lang geleden leefde en dat we in december vieren wat voor toffe peer hij was. Dat beklijft blijkbaar niet als de alternatieve verhaallijn zoveel meer tot de verbeelding spreekt.

Tempel

Gauw geef ik het gesprek een andere wending. ‘Weten jullie nog dat we in Laos vaak bij de tempel waren? Daar bidden mensen tot Boeddha. Ze geloven niet dat de Boeddha de wereld heeft gemaakt maar ze vinden wel zijn ideeen over hoe je het best kan leven heel mooi. De mensen zijn hem dankbaar dat hij zijn wijsheid heeft doorgegeven aan ons. Het gezichtje van mijn zoon klaart weer op: ‘Jaaa, tempels! Dan kregen we telkens koekjes van de monnik, dat was leuk!’ Hij holt naar boven om zijn monnikenoutfit aan te trekken; een lange oranje doek die hij om zijn lijfje wikkelt. We gaan monnikje spelen en hebben het later nog wel eens over bidden.

Nynke Bos woonde en werkte een jaar met haar gezin in Laos. Nu opent zij, terug in Nederland, haar praktijk voor kindbegeleidingHaar boek over de wereldse reis met haar gezin is nu te bestellen.

Column: Praten over de dood

Filosoferen met kinderen: Kun je gelukkig zijn met niets?

Boekentips

Word lid

In onze fijne online community verbind je met gelijkgestemden

Verder lezen

Vriendjes maken is soms moeilijk

Vriendjes maken is soms moeilijk

Hoe maak je vrienden? Mijn gedachten zijn bij mijn oudste zoon van zes. Ik zie hoe graag hij vriendjes wil maken. Tegelijkertijd zie ik dat hij het lastig vindt om het contact te leggen en te houden. Ik voel mijn tranen prikken. Goed voelen wat hij zelf wil en daarbij...

Zindelijk worden zonder training

Zindelijk worden zonder training

Toen mijn kleine twee jaar en een week oud was, zaten we met z’n allen op de bank wat te praten. Mijn kleine scharrelde wat in de kamer rond. En ineens liep ze naar ons toe: 'Kijk, potje plast', zei ze. En dit is hoe ze zindelijk werd, ook de dagen erna. Ik was blij...

Column: Speelafspraakjes

Column: Speelafspraakjes

Vroeg of laat mag je er als ouder aan gaan geloven. Kleuters maken speelafspraakjes. Ik kan me mijn eigen speelafspraakjes nog gedeeltelijk herinneren. Het makkelijkste was het als ik met mijn beste kleutervriendinnetje, Esther, afsprak. Zij woonde als ik de poort van...

Column: Verlicht worden? Neem kinderen

Column: Verlicht worden? Neem kinderen

Je werkdag zit erop. Tijd voor deel drie van de dag: het avondritueel. Vermoeide kinderen ophalen, eten koken terwijl je tussendoor stinkende poepluiers verschoont, en te midden van dat alles ook nog even probeert contact te hebben met je lief. Zit je eindelijk aan...

Column: Van het eerste lachje naar de eerste okselhaar

Column: Van het eerste lachje naar de eerste okselhaar

Tien jaar geleden werd ze geboren. Het was een prachtig meisje met een stralend roze gezichtje. Niet toen ze er net uit kwam hoor, toen was ze verfrommeld en rood. En stralen was er ook niet bij, want ze krijste de hele boel bij elkaar. Maar goed, het meisje groeide...

Column: Veters strikken

Column: Veters strikken

Al een aantal decennia kan ik mijn veters strikken. In het begin was het wel moeilijk. Het was veel oefenen waardoor ik soms geen tijd meer had om een mooie puzzel te maken. Ik heb een vrij gevoelige huid, het schuren van de veters over mijn...

GRATIS EDITIE KIIND

Lees Kiind stiekem lekker gratis. Download editie OER! Je ontvangt meteen ook de nieuwsbrief vol inspiratie - waarvoor je je ieder moment kunt uitschrijven.

Het is gelukt, we gaan een mail naar je typen! (check ook je spamfolder)

0