Column: Mijn kind lijkt op mij. Toch?

‘Hij lijkt sprekend op jou.’ Dat heb ik jaren gehoord als het over Thijn ging. En ik zag het zelf ook. Vanaf het moment dat ik hem voor het eerst in mijn handen had. Ik herkende hem meteen. En al mijn onzekerheid over of ik wel wist hoe ik zo’n kleintje vast moest houden waren verdwenen. Natuurlijk wist ik precies wat ik met dit mannetje aan moest.

Thijn deed het allemaal net zo gemakkelijk als ik vroeger. Daar was ik trots op. Want waar ik bij Noek graag een gebruiksaanwijzing had willen hebben, omdat ik hem helemaal niet begreep, hoefde ik met Thijn eigenlijk niets te doen. Ik hoefde alleen maar terug te voelen hoe iets voor mijzelf geweest was op zijn leeftijd en ik wist wat ik moest doen. Dacht ik.

Dat hij goed was in dansen had ik als teken kunnen zien dat hij toch minder op mij leek dan verwacht

Hoe ouder Thijn werd, hoe meer er begon te wringen. Dat hij goed was in dansen had ik als teken kunnen zien dat hij toch minder op mij leek dan verwacht. En dat hij op een gegeven moment echt wel klaar was met ‘In de ban van de ring’ en ‘Star Wars’ was toch ook echt een stap in een andere richting.

Maar nu hij zijn toetsweek aan het voorbereiden is, wordt het echt duidelijk. Ik zit met hem aan tafel en we oefenen Franse woordjes. En wat we ook doen, Thijn onthoudt ze nauwelijks. En daar snap ik niets van. Gewoon even stampen en dan ken je ze, denk ik. Ik hoefde hier vroeger één keer naar te kijken en dan haalde ik een 8. Maar Thijn blijft zuchten, raakt afgeleid, wordt kwaad en probeert opnieuw.  Na anderhalf uur zwoegen, klappen we het boek dicht en blazen we af met een chocolat chaud. Ik heb geen idee wat hij hier morgen nog van weet.

De volgende avond is het mijn beurt. Koffie, een rustig muziekje aan, kom maar op. Thijn komt met zijn boeken naar beneden. Techniek en natuurkunde staan op het programma. Thijn bladert door zijn boek, klapt het dicht en legt me dan in een paar zinnen uit hoe de motor van een auto werkt. Hij heeft het over verbranding, zuigers en compressie. Ik hoor het wel, maar ik sla niets op. Hij legt het me nog een keer uit. Maar mijn wazige blik verraadt waarschijnlijk dat er niets van blijft hangen.

Met een opgeruimd humeur pakt Thijn zijn tas in. ‘Wiskunde, aardrijkskunde en biologie gaan ook wel lukken’, zegt hij. Alle vakken die ik zo snel mogelijk heb laten vallen, gaan hem moeiteloos af. En terwijl ik bedenk dat ik nu wel een gebruiksaanwijzing voor Thijn zou kunnen gebruiken, vliegt Noek met al zijn stuiterenergie onverwachts om mijn nek. ‘Als volgend jaar de nieuwe Star Wars uitkomt, gaan we dan weer samen naar de bioscoop?’

Jeroen de Jong is vader van Thijn (2002), Noek (2005) en Roos (2008) en inspireert mannen de beste vader uit zichzelf te halen via praktijkvader.nl.